De Oost-West Schisma verwijst naar een religieuze gebeurtenis die plaatsvond in 1054 AD, resulterend in de scheiding van de relatie tussen christelijke kerken in het westen en in het oosten. Deze gebeurtenis markeerde de oprichting van de Rooms-katholieke en Oosters-orthodoxe kerken. Tegen de tijd dat het schisma plaatsvond, waren het Romeinse en het Byzantijnse rijk al verschillende jaren in onenigheid over macht en theologische kwesties. Dit artikel gaat nader in op de oorzaken en gevolgen van het Oost-West Schisma.
Evenementen In de aanloop naar het Oost-West Schisma
Een aantal factoren hebben bijgedragen aan het Oost-West Schisma en omvatten alles van verschillende gesproken talen in de twee regio's tot de juiste manier om bepaalde religieuze praktijken uit te voeren. Bovendien werd de theologie van de oosterse kerken sterk beïnvloed door de Griekse filosofie, terwijl de westerse theologie werd beïnvloed door de Romeinse wet.
De meningsverschillen die hebben geleid tot de definitieve ontbinding van de twee kerken dateren uit de 4e eeuw na Christus. Een van deze factoren deed zich voor toen de westerse kerken de vermelding van Jezus als de zoon van God in de kerk geloofden zonder eerst de oosterse kerk te raadplegen. Tussen 404 en 415 AD stopte de Romeinse paus alle communicatie met de Oosterse kerk toen het Byzantijnse rijk en de patriarchen weigerden de Romeinse benoeming voor de patriarch van Constantinopel te erkennen. Later, in 482, gaf de Byzantijnse keizer de opdracht van Henotikon uit in een poging om de twee kerken dichter bij elkaar te brengen door niet de gebruikelijke onenigheid over de goddelijkheid of de menselijke natuur van Jezus aan te pakken. De bisschop van Rome had het decreet echter niet goedgekeurd en de patriarch van Constantinopel geëxcommuniceerd als reactie daarop.
Andere meningsverschillen tussen deze twee kerken omvatten: rechtsbevoegdheid over het grondgebied van de Balkan, autoriteit van de paus van Rome over andere kerkleden, en goede beoefening van de eucharistie. In termen van de eucharistieviering begon de oosterse kerk het eucharistisch brood in wijn te bevochtigen, wat verboden was door de westerse kerk. Onder het Romeinse rijk werd de eucharistieviering uitgevoerd met ongezuurde broden, tot onenigheid van de oosterse kerk.
Het breekpunt
Het laatste schisma begon in 1053, toen de Romeinse kerken in het Byzantijnse rijk werden ontdekt die tijdens religieuze diensten westerse tradities beoefenden. De Patriarch van Constantinopel beval de kerken om rituelen en diensten uit te voeren volgens de oosterse tradities, maar werd de orde ontzegd. Als reactie daarop liet hij alle Romeinse kerken in het Byzantijnse Rijk sluiten. In 1054 stuurde de Paus van Rome een groep vertegenwoordigers naar Constantinopel om een aantal kwesties met betrekking tot de kerk te bespreken, inclusief het gezag van de paus over alle kerken. De Patriarch van Constantinopel weigerde de order en werd geëxcommuniceerd door de Romeinse autoriteiten. Als vergelding deed de patriarch van Constantinopel hetzelfde.
De rooms-katholieke kerk en de Oosters-orthodoxe kerk hebben hun verschillen nooit verzoend, die worden versterkt door geografie, taal, theologie en politiek. Beide partijen blijven de andere de schuld geven voor het laatste Schisma en hebben de ander zelfs beschuldigd van ketterij. In 1980 richtten de twee kerken de Joint International Commission for Theological Dialogue op tussen de katholieke kerk en de orthodoxe kerk. Onlangs hebben de twee kerken hun communicatie verhoogd, hoewel volledige verzoening niet waarschijnlijk lijkt.
