Het meest noordelijke Afrikaanse land, Tunesië, beslaat een oppervlakte van 165,000 vierkante kilometer. Algerije grenst aan het land in het westen, Libië in het zuidoosten, en de Middellandse Zee ligt in het oosten en noorden. Volgens de schattingen van 2014 woonden er 11 miljoen mensen in het land.
Arabieren, Berbers en Turken zijn de drie belangrijkste etnische groepen in Tunesië. Andere mensen die op verschillende tijdstippen naar het land zijn geëmigreerd, zijn de Grieken, Romeinen, Joden, Feniciërs en de Fransen. Hoewel er in het begin een duidelijk verschil was tussen de elite Turks sprekende elite bevolking en de Arabisch sprekende massa, door 1870 was het onderscheid vervaagd. Al snel identificeerde de meerderheid van de bevolking zichzelf als Arabieren. Een kleine (ongeveer 1%) van de bevolking in de bergachtige regio's Dahar en Khroumire in het land identificeert zich als zuiver Berber. Een groot aantal Europeanen begon sinds het einde van de 19 eeuw te arriveren in het land, maar velen verlieten het land na de onafhankelijkheid van Tunesië.
Het grote aantal migraties dat plaatsvond in de geschiedenis van Tunesië droeg dus bij aan de taalkundige rijkdom van het land. Enkele van de belangrijkste talen die in het land worden gesproken, worden hieronder genoemd.
Officiële taal van Tunesië
De officiële taal van Tunesië is literair Arabisch. Het is een pluricentric taal (een taal met verschillende standaardversies). Het is de literaire variëteit van de Arabische taal en wordt gebruikt in formele spraak en geschriften in Tunesië.
Nationale taal van Tunesië
De Tunesische Darija of het Tunesische Arabisch is in feite een verzameling dialecten zonder formele instantie of normen. De taal evolueerde door de jaren heen en werd beïnvloed door de verschillende kolonisten in Tunesië. Tegenwoordig is het de nationale taal in Tunesië. Het Tunesische Arabisch is gebaseerd op een ondergrond van Berber en Punisch en wordt beïnvloed door Arabische, Turkse, Spaanse, Franse en Italiaanse talen. Hoewel Tunesisch Arabisch begrijpelijk is voor sprekers van andere Maghreb-dialecten, wordt het nauwelijks begrepen door de Arabisch sprekers uit het Midden-Oosten. De taal is nauw verwant aan de Maltese taal.
Minderheidstalen in Tunesië
Berbertalen, een tak van de Afroasiatische talenfamilie, zijn de belangrijkste minderheidstalen in Tunesië en worden gesproken door minder dan 1% van de Tunesische bevolking. Deze populatie is voornamelijk geconcentreerd in de semi-Berberse dorpen in het zuiden van het land en op de Djerba-eilanddorpen.
Vreemde talen gesproken in Tunesië
Frans, Engels en Italiaans zijn de belangrijkste vreemde talen die in Tunesië worden gesproken. De nabijheid van het land tot Europa heeft de Europese talen in het land gepopulariseerd. Een aanzienlijk aantal inwoners van Tunesië spreekt ook Turks.
Hoewel het Frans in Tunesië sterk werd gepopulariseerd tijdens het Franse protectoraat van Tunesië, werd de dominante rol van de taal geleidelijk vervangen door de Arabische talen na de onafhankelijkheid van het land. In onderwijssystemen en administratieve operaties in Tunesië wordt echter nog steeds Frans gebruikt, samen met literair Arabisch. Ondanks de promotie van Arabische talen in het land, wordt een goede kennis van het Frans nog steeds beschouwd als een belangrijke sociale marker. Frans wordt zwaar gebruikt door intellectuelen, het bedrijfsleven en wetenschappers van de Tunesische samenleving.
Welke talen worden gesproken in Tunesië?
Rang | Taalcategorie | Taal |
---|---|---|
1 | Officiële talen | Literair Arabisch |
2 | Nationale talen | Tunesisch Arabisch |
3 | Minderheidstalen | Berber-talen |
4 | Belangrijkste vreemde talen | Frans, Engels, Italiaans, Turks |
5 | Gebarentalen | Tunesische gebarentaal |