Een zeewaterserre is een speciaal soort kas die de groei van gewassen mogelijk maakt in droge gebieden zoals dor en semi-aride met behulp van zonne-energie en zeewater. De techniek achter een zeewaterserre omvat het verpompen van zeewater naar een droog gebied en het gebruiken om de lucht te bevochtigen. Het wordt ook verdampt met behulp van zonne-energie voordat de damp wordt gedestilleerd om zoet water te produceren. De bevochtigde lucht komt langzaam vrij uit de kas om buitenplantages te ondersteunen. Zeewater met een hoge zoutconcentratie kan worden verdampt om zout te produceren voordat het weer wordt vrijgegeven aan de zee. De zeewater-broeikas technologie werd in de vroege 1990s uitgevonden door Charlie Paton als reactie op het tekort aan zoet water over de hele wereld.
Geschiedenis van zeewaterkassen
Seawater Greenhouse Ltd. bedacht het concept in 1991. Het eerste prototype werd succesvol uitgevoerd op het Canarische eiland. Er zijn verschillende wijzigingen aangebracht aan het prototype, waaronder het gebruik van lichtere staalconstructies om de kosten van het opzetten van de kas te verlagen en de constructie naar zijn bestemming te vervoeren. Het tweede grootschalige project werd uitgevoerd in 2000 in de Verenigde Arabische Emiraten, terwijl het derde project vier jaar later werd uitgevoerd in Muscat, Oman. Deze projecten valideerden het concept en toonden de toepasbaarheid ervan voor gebruik in grootschalige gewasproductie.
Hoe werkt zeewater kassen?
Een zeewaterserre vergt drie ingangen om te functioneren; de atmosfeer, de zee en de zon. Het hele proces is gebaseerd op de natuurlijke hydrologische cyclus, maar binnen een kunstmatig gecontroleerde omgeving. De voorwand van de kas bestaat uit een zeewaterverdamper die is gemaakt van honingraatrooster gericht op de heersende winden. Terwijl het water over het rooster stroomt, bevochtigt en koelt het de lucht over het plantage-gebied. Een speciaal dak laat licht door, maar houdt infraroodwarmte vast. Het water wordt verwarmd door een reeks waterverwarmingssystemen op het dak, waardoor hete en verzadigde lucht wordt geproduceerd die naar een condensor wordt geleid die de damp tot vloeibaar zoet water condenseert.
Toepassingen van een zeewaterserre
Een zeewaterkas moet zich op korte afstand van de zee bevinden om de energie te minimaliseren die nodig is om water te pompen. De Sundrop-boerderijen in Australië zijn een perfect voorbeeld van de toepassing van de zeewaterserre. De boerderijen gebruiken een meer robuuste methode van ontzilting die de bouw van veel grotere faciliteiten mogelijk maakt. Ton tomaten worden jaarlijks geproduceerd met alleen zonlicht en zout water. In 2016 heeft de boerderij een extra 20-hectare opgeleverd.
