Ecotoerisme is een vorm van toerisme waarbij het gaat om het bezoeken van ongerepte, kwetsbare en relatief ononderbroken natuurgebieden, gepland als een kleinschalig alternatief en een low-impact tour als een alternatief voor standaard commercieel toerisme. Ecotoerisme bevordert het behoud en heeft als doel een positieve sociaaleconomische impact te hebben op de lokale bevolking rond de attractie. Het belangrijkste doel van ecotoerisme kan zijn om financiën te bieden voor het behoud van ecologie, om te pleiten voor respect voor verschillende culturen, om de reiziger voor te lichten of om lokale gemeenschappen politiek sterker te maken. Milieuactivisten hebben ecotoerisme als een kritisch streven beschouwd sinds de 1980s, toen de milieuvriendelijke "groene" beweging zich net begon te manifesteren.
Een overzicht over ecotoerisme
In het algemeen behandelt het ecotoerisme interactie met levende wezens die een ecosysteem van de natuurlijke omgeving vormen, terwijl het zich richt op ecologische duurzaamheid, persoonlijke groei en sociaal verantwoord reizen. Ecotoerisme gaat meestal naar plaatsen waar cultureel erfgoed samen met flora en fauna de belangrijkste attracties zijn. De belangrijkste bedoeling van het ecotoerisme was om toeristen inzicht te geven in de effecten van de mens op het milieu en aldus de waardering van de bestaande natuurlijke habitats te stimuleren.
De geschiedenis van het ecotoerisme
De term ecotoerisme traceert zijn geschiedenis terug tot de late twintigste eeuw. Er wordt aangenomen dat ecotoerisme voor het eerst werd opgenomen in 1982 na het woord ecotour dat in 1973 was opgenomen. Terwijl ecotoerisme verwijst naar toerisme in gebieden die van ecologisch belang zijn voor het behoud van het milieu, verwijst ecotour naar een bezoek aan gebieden die van ecologisch belang zijn voor educatieve doeleinden. Er zijn echter sommige accounts dat de term ecotoerisme eerder is gebruikt dan 1970s. Sommigen zeggen dat Claus-Dieter Hetzer, een avonturier en een academicus uit Berkeley, Californië, de eerste persoon was die zogenaamd het ecotoerisme bedacht in 1965 en de eerste ecotours leidde tijdens de vroege 1970s in Yucatán.
Voordelen van ecotoerisme
Een ecotoerist is anders dan een gewone toerist in die zin dat hij meer bewust is van zijn omgeving en bijdraagt aan de duurzaamheid van natuurlijke omgevingen. Ecotoerisme is gunstig omdat het waterbehoud, recycling en energie-efficiëntie bevordert, evenals de ontwikkeling van economische kansen voor de lokale gemeenschappen die in dergelijke gebieden wonen. Andere voordelen zijn onder andere het potentieel om het milieubewustzijn naar de rest van de wereld te verspreiden, respect voor de culturen van verschillende mensen, bescherming van het ecosysteem en behoud van zowel culturele als biologische diversiteit die hand in hand gaan met het ondersteunen van democratische bewegingen en mensenrechten.
Ecotoerisme en economie
Ecotoerisme is niet alleen een marginale activiteit die wordt gebruikt bij de financiering van milieubescherming, maar ook een belangrijke sector die de nationale economie van veel landen stimuleert. Ecotoerisme in landen als Ecuador, Madagaskar, Costa Rica, Kenia, Nepal en gebieden zoals Antarctica vormen een belangrijke sector van de economische bedrijvigheid en het bruto binnenlands product (BBP). Vanwege de verwarring van ecotoerisme en toerisme, zijn er stappen geweest om internationale en nationale programma's op te zetten voor het accrediteren van ecotoerisme. Het proces van accreditatie kan echter controversieel zijn. Er zijn nationale ecotoerismecertificeringsprogramma's opgezet in verschillende landen waar ecotoerisme populair is, zoals Kenia, Costa Rica en Australië.
