Omschrijving
Een continentaal plat is de rand van een continent dat onder de oceaan ligt. Deze plank strekt zich uit van de kustlijn van een continent tot een afzetpunt dat de plankbreuk wordt genoemd. De schaponderbreking is waar de onderrand van een continentplank snel naar beneden begint af te dalen naar de diepte van de oceaanbodem. Vanaf de pauze daalt het plateau naar de diepe oceaanbodem in de vorm van een continentale helling, volgens National Geographic Education (NGE). Hoewel continentaal plat onder het water nog steeds deel uitmaakt van hun respectieve continenten. Daarom definiëren hun randen de feitelijke grenzen van de continenten van de aarde, niet de zichtbare kustlijnen.
Grootte van een continentaal plat
Volgens het Amerikaanse Bureau of Ocean Energy Management zijn wateren in continentale schappen zelden meer dan 500 diep in vergelijking met open, diepere oceaanwateren. Het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee bepaalt dat het continentaal plat van elke natie waarover zij exclusieve economische soevereiniteit hebben, niet verder zal gaan dan 200 nautische mijlen van de kustlijn van een bepaalde natie. De breedtes van continentale schappen variëren, maar hun gemiddelde breedte is 40 mijl voordat ze plaatsmaken voor dieper gelegen oceaanwater.
Vorming van continentale schappen
Aanvankelijk waren continentale rekken droge grond. Echter, gedurende enkele miljoenen jaren combineren organische en anorganische materialen om ze te vormen naarmate de zeespiegel stijgt. Er was een opeenhoping van anorganisch materiaal toen rivieren sedimenten zoals rotsen, grond en grind naar de randen van de continenten en vervolgens de oceanen voerden. De anorganische sedimenten geaccumuleerd in lagen aan de continentale randen, evenals organische materialen zoals planten- en dierenresten. Volgens wetenschappers, in de loop van 18,000-jaren tijdens de piek in de ijstijd, toen veel van het water op de aarde was bevroren, dompelden de zeespiegels de continentale schappen onder vuur. Tijdens de ijstijd, zeggen onderzoekers, waren de zeespiegels 100-meter lager dan in onze moderne tijd volgens NGE.
Voordelen van een continentaal plat
Continentale schappen zien veel van hun fossiele brandstofreserves offshore geboord om te voldoen aan de energiebehoeften van de wereld. Volgens NGE, 30 procent van olie, en 20 procent van aardgas, geproduceerd in de VS zijn afkomstig van offshore boren. Deze offshore-locaties bevinden zich op het Noord-Amerikaanse continentale plat, inclusief die op de Mexicaanse Golf en de kusten van Alaska. Continentale planken vormen minder dan 10 procent van de totale oppervlakte van de oceanen. De meeste waterplanten, dieren en algen in de oceaan leven er echter in vanwege hun overvloed aan zonlicht, ondiep water en voedselrijk sediment dat vanuit rivierafvoeren in hen stroomt. Dientengevolge floreren microscopische garnalen en dergelijke belangrijke vissoorten als tonijn, menhaden, kabeljauw, makreel en anderen in en rond continentale plateaus, volgens Marine Bio. Kelp, een gigantisch zeewier, algen en waterplanten groeien als voedselbronnen aan de basis van de voedselketens van waterdieren. Als gevolg daarvan bieden continentale plateaus 90 procent van de vis die in de wereld wordt geproduceerd volgens verschillende studies.
Wetten die continentale schappen beheren
Om geschillen tussen kuststaten te voorkomen, hebben de Verenigde Naties (VN) in 1982 wetten en bevelen opgesteld om het continentaal plat te regeren. Deze wetten gaven kuststaten de soevereine rechten op gebieden langs hun kustlijnen, waarbinnen ze de kust konden verkennen en exploiteren voor minstens 200 zeemijlen vanaf hun kusten. Daarnaast moeten alle inkomsten uit de exploits van één land worden gedeeld met de internationale gemeenschap. Wat onderzoek betreft, bepaalde de VN dat elk zeeonderzoek dat wordt uitgevoerd in de exclusieve economische zone (de 200 zeemijlverlenging) langs het continentale plat afhankelijk is van de toestemming van de kuststaat, zelfs als het voor vreedzame doeleinden wordt uitgevoerd.
