Wat Is Kunstmuziek?

Auteur: | Laatst Bijgewerkt:

Kunstmuziek is een algemene term die vaak wordt gebruikt om bedachtzaam gecultiveerde muziek te beschrijven, met name in westerse samenlevingen, en in tegenstelling tot pop- en volksmuziek. Kunstmuziek is een term die muziektradities omvat die geavanceerde structurele en theoretische overwegingen toepassen met een geschreven muzikale traditie. In westerse landen is klassieke muziek de belangrijkste traditie. Kunstmuziek heeft twee extensies, ofwel ernstig muziek of licht muziek. Al vanaf de oudheid bestond het genre van de kunstmuziek naast andere muziek en ontwikkelde het zich in de tijdspannes van de Middeleeuwse tot de hedendaagse tijd. Er zijn geen opvallende kenmerken van de stijl omdat de tijd heeft geleid tot significante veranderingen en verschillen voor elke generatie.

5. Overzicht en kenmerken -

Kunstmuziek is een overkoepelende term die muziek uit de Westerse klassieke muziek beschrijft. In andere definities, bijvoorbeeld, definieert Catherine Schmidt-Jones kunstmuziek als muziek die meer aandacht en aandacht van de luisteraar vereist voor volledige waardering dan de gemiddelde populaire muziek. Voor Catherine omvat kunstmuziek uitdagende muzieksoorten zoals Jazz, Rock en Klassiek. Over het algemeen is kunstmuziek zeer geformaliseerde muziek waarin de meeste, zo niet alle elementen vooraf in geschreven vorm worden gespecificeerd, en niet geïmproviseerd of overgelaten aan de discretie van de uitvoerder. Kunstmuziek verwijst naar klassieke tradities die zich richten op formele stijlen, technische en gedetailleerde deconstructie en kritiek uitnodigen, en die tegelijkertijd een aanzienlijke inspanning van de luisteraar vereisen. Kunstmuziek is in de eerste plaats een geschreven muziektraditie, bewaard in muzieknotaties in tegenstelling tot mondelinge, toonachtige of registrerende uitzendingen zoals gezien in moderne en traditionele muziek.

4. Origins -

Muziek als geheel dateert uit de oudheid en is misschien wel de meest gevierde van alle ontdekkingen of uitvindingen van de mensheid. Kunstmuziek als genre begon rond de 11TH eeuw. Het notatiesysteem van het personeel dat kunstmuziek kenmerkt, dateert ver voor de 16TH eeuw. Westerse notenbalk werd door componisten gebruikt om toonhoogten, metrum, tempo en ritmes uit te drukken aan de uitvoerder. De centrale normen voor de kunst van de West-muziek begonnen in 1550-1900. Monniken in christelijke kerken zongen klassieke en romantische symfonieën rond de 1700s en 1800s. Beneden de rij, vooral voor het begin van de 19TH Century, geavanceerde instrumentale muziek zoals het concerto, sonate, symfonie, gemengde zang en instrumentale stijlen zoals opera's, die zijn ontwikkeld om kunstmuziek een onderscheidend gevoel te geven van andere soorten muziek. De relatie tussen kunstmuziek en volksmuziek werd duidelijk in de 18TH eeuw toen westerse intellectuelen het volks- en boerenleven gingen verheerlijken. De naam 'klassieke muziek' verscheen echter pas in de vroege 19TH eeuw met de vroegste verwijzing naar de term 'klassieke muziek' die in 1836 verscheen.

3. Spread en ontwikkeling -

Westerse kunstmuziekdivisies omvatten de Middeleeuwen (500-1400), de Renaissance (1400-1600) en de gemeenschappelijke oefenperiode, die barok (1600-1750), Klassiek (1750-1820) en Romantisch (1804-1910) omvat. De 20th Century-periode bestond uit het moderne (1810-1930), het hoge moderne (midden 20 eeuw) en het hedendaagse (1975 tot heden). Het middeleeuwse tijdperk is de langste datum en meest afgelegen record van kunstmuziek. Kunstmuziek gaat terug naar de middeleeuwen met de introductie van het beroemde Gregoriaanse gezang in de diensten van de katholieke kerk. De westerse muziek bereikte toen een kunstvorm toen de muzieknotaties geavanceerd en gericht verschoven naar meer seculiere thema's in de renaissanceperiode. Toen het baroktijdperk begon, beleefde de muziek een uitbreiding van het bereik en de complexiteit. In de klassieke tijd ontwikkelde de kunstmuziek een emotionele kracht in verband met componisten als Wolfgang Amadeus Mozart. De romantische periode transformeerde de starre stijlen en vormen die afdaalden van het klassieke tijdperk in een individualistische stilering. Tonaliteit was op een hoogtepunt in de romantische periode, en toen ontstond impressionistische muziek en stond het gebruik van extreme dissonanties toe die werden gezien in de muziek van het moderne tijdperk en werden de hedendaagse muziek voortgezet. Naarmate de tijden veranderden, deed de muziek dat ook. Vanaf de middeleeuwen toen mond-tot-mond muziek doorging naar de moderne tijd waarin technologie die massamedia en transport beïnvloedt, het delen van muziekstijlen en benaderingen vergemakkelijkt. Enkele van de belangrijke ontwikkelingen in het genre omvatten Impressionisme, ontwikkeld in de 1890s door de Franse componist Claude Debussy gebaseerd op understatement, vervaagde effecten en het creatieve gebruik van kleur. Het expressionisme was ontwikkeld door een Oostenrijks-Duitser als een flagrante uitbreiding van de Wagneriaanse romantiek op basis van grafisch ziekelijke teksten of ideeën die door atonaliteit op de voorgrond van het geweten van de luisteraar zijn gebracht. In het midden van de 1920s promootten Webern en Schoenberg de 12-Tone-serialisme, waarbij de chromatische toonhoogtes op de moderne piano zijn gerangschikt in een geordende rij die naar voren, naar achteren en in spiegelbeeld in beide richtingen wordt gebruikt.

2. Opmerkelijke beoefenaars -

In de renaissanceperiode omvatten enkele van de beroemde componisten Guillaume Dufay, Antoine Busnois en Gilles Binchois in de vroege 15TH eeuw. In de barokperiode was instrumentatie gebruikelijk en het gebruik van het klavecimbel was wijdverspreid. De opmerkelijke componisten tijdens de periode waren Johann Sebastian Bach, Antonio Vivaldi en George Frideric Handel. De opmerkelijke componist van de klassieke periode en veruit de beroemdste was Wolfgang Amadeus Mozart, die een vruchtbare en invloedrijke componist van het klassieke tijdperk was. Andere overgangscomponisten naar de romantiek waren Franz Schubert en Ludwig van Beethoven.

1. Grotere betekenis en erfenis -

Van muziek wordt gezegd dat het de taal van de ziel is. In tegenstelling tot popmuziek, doet kunstmuziek er weinig aandacht aan rijmende zich meer te concentreren op de formulering en de informatie erin. De muziekmuziek, die meer aandacht van de luisteraar vraagt ​​om de kunst, expertise en de betekenis van de lijnen te waarderen, heeft de muziekdynastie getransformeerd in een haven van menselijke genegenheid en tonaliteit. Het heeft de manier veranderd waarop muziek wordt begrepen en uiteindelijk radicaal de klassieke opvattingen en opvattingen over de kracht van muziek veranderd. De echte erfenis van kunstmuziek is de promotie van een nieuw soort muzikaal humanisme dat meer afhankelijk is van melodie en harmonie erin en niet van het ritme, de textuur en de klankkleur die in popculturen worden waargenomen. Kunstmuziek heeft aanzienlijk verbonden muziek en de geest van de luisteraars en heeft uiteindelijk onze moderne notie van muziek ontwikkeld als een bedachtzame, expressieve kunst.