Fort Monroe is een mooie ontmantelde militaire basis op het oude punt in Hampton, Virginia. Nu bekend als het Fort Monroe National Monument, hielp de basis het navigatiekanaal tussen Hampton Roads en de Chesapeake Bay te bewaken. Fort Monroe heeft, in welke vorm dan ook, bestaan gedurende de geschiedenis van Amerika, tot de 21st eeuw. Het fort werd buiten werking gesteld en de meeste van zijn hoofdfuncties werden op september 15, 2011 overgedragen aan Fort Eustis. De Amerikaanse president Barack Obama heeft in november 1, 2011 een proclamatie ondertekend om het fort aan te wijzen als nationaal monument.
Omschrijving
De 565-hectares van Fort Monroe bevatten historische 170-structuren en ongeveer 200 hectare aan natuurlijke hulpbronnen, met 3.2 mijlen strand aan de Chesapeake Bay en 8 mijl aan waterkant. Fort Monroe heeft 85 hectares wetlands en 110 acres ondergedompelde landen. Het fort heeft een jachthaven met 332-slip en toegang tot de ondiepe waterinlaat tot de molenkreek, die ideaal is voor kleinere waterscooters.
Geschiedenis
Het belang van het creëren van een kustverdediging bij het Old Point Comfort werd opgemerkt door de Britse kapiteins John Smith en Christopher Newport toen ze in 1607 Jamestown, Virginia verkenden. Na het vestigen van de nederzetting Jamestown, bouwden de kolonisten Fort Algernourne in 1609 op het exacte punt waar Fort Monroe is gevestigd. Fort Algernourne wordt verondersteld driehoekig van vorm te zijn geweest, maar werd vernietigd door vuur in 1612. Andere kleine fort werd gebouwd als vervangers. Fort George werd opgericht in 1728 om Fort Monroe te vervangen.
Na de oorlog van 1812 erkenden de Verenigde Staten de noodzaak om het binnenwater en Hampton Roads tegen aanvallen over zee te beschermen. Daarom ontwikkelde president Monroe in maart het 1819-plan voor de bouw van kustverdedigingen. De ontwikkeling van Fort Monroe begon in 1892, en een van de originele structuren in het fort is de Quarters 1, een gebouw dat de residentie van de bevelhebber moest zijn. De bouw van het fort duurde 25-jaren. Ingenieur Simon Bernard, een Franse Napoleontische generaal die na de nederlaag van Napoleon in 1815 in Waterloo uit Frankrijk werd verbannen, ontwierp het fort.
Nadat de bouw beëindigd was, kreeg het fort de naam Gibraltar van de Chesapeake Bay in 1834. Het fort had een indrukwekkende aanvulling van krachtige artilleries waaronder 32-pounder geweren die een afstand van meer dan een mijl konden. Fort Monroe en Fort Calhoun waren voldoende om het verzendkanaal te beschermen. Fort Monroe diende als locatie voor talrijke artillerie-scholen, waarvan de eerste de Artillery School of Practice was, die in 1834 werd gesloten. Artilleriescholen van het Amerikaanse leger werden geopend in 1867, tot 1907 toen het werd omgedoopt tot de Coast Artillery School.
Toerisme
Fort Monroe is nu een beroemde historische site. Het Casemate Museum, dat werd geopend in 1951, belicht de geschiedenis van het fort en Old Point Comfort, met de nadruk op het tijdperk van de burgeroorlog. Het fort biedt bezoekers een zicht op de cel waarin de Zuidelijke President Jefferson Davis verbleef. Toeristen kunnen ook de wijken bekijken die behoorden tot de 1st Lt Robert E. Lee, evenals de verblijven waarin president Abraham Lincoln verbleef als gast in 1862. Het museum toont ook het uniform van Edgar Allan Poe, een beroemde schrijver die in 1828 in het fort was gestationeerd, terwijl hij de artillerie regimentscommandant sergeant-majoor was.
