Wat is uitsterven precies?
Biologisch wordt uitsterven gedefinieerd als het beëindigen van een soort, hetzij vanwege milieufactoren (bijv. Wereldwijde klimaatverandering, uitbuiting door mensen, of een catastrofale natuurramp) of evolutionaire veranderingen (bijvoorbeeld genetische inteelt, zwakke nakomelingen, slecht voortplantingsvermogen, etc.) .
Conserveringsstatus
In gevallen waarin uitsterven niet wordt veroorzaakt door een plotselinge, massale, natuurlijke rampspoed zoals een asteroïde-inslag die soorten volledig wegvaagt van het aardoppervlak, vindt het proces van uitsterven gewoonlijk in fasen plaats. Om het stadium van uitsterving van een soort te bepalen, is hun staat van instandhouding onderverdeeld in 9-categorieën in de IUCN Rode Lijst van Bedreigde Soorten. De soorten waarvan de staat van instandhouding nog moet worden bepaald, worden ingedeeld onder de categorieën 'niet geëvalueerd' of 'gegevensdeficiëntie'. De soort waarvan de staat van instandhouding is geschat, maar er is niet veel om bezorgd over te zijn, wordt geplaatst in de categorie Minste zorg van de lijst. De soorten met afnemende populaties, die bedreigd worden voor de toekomst, worden echter geplaatst in de categorieën van Bijna Bedreigd, Kwetsbaar, Bedreigd en Ernstig Bedreigd, in volgorde van toenemende dreiging. Hierna, als alle pogingen om de soorten te behouden mislukken, wordt het uitgestorven in het wild (aangezien sommige mensen nog steeds in gevangenschap leven) en vervolgens volledig uitgestorven wanneer een soort voorgoed verloren is.
Massa-uitsterving gebeurtenissen van het verleden
Uitsterven is geen nieuw verschijnsel in de lange levensgeschiedenis van de aarde. Uitsterven is een blijvend kenmerk van onze planeet, waarin flora en fauna voortdurend verloren gaan vanwege een diversiteit aan factoren. Er zijn echter bepaalde perioden in de geschiedenis van de aarde waarin zich grote afstortingen van soorten hebben voorgedaan en er zijn opvallende dalingen in de biodiversiteit opgetreden. Dergelijke periodes staan bekend als de massa-extinctie-evenementen. Fossiele records leveren de meeste gegevens op over deze gebeurtenissen en tot nu toe hebben wetenschappers vijf massa-extinctie-evenementen op aarde opgenomen. Dit zijn de Permian Extinction, de Ordovicium-Silurische uitsterving, het Krijt-Tertiaire uitsterven, het laat-trias uitsterven en het Devoon uitsterven. Wetenschappers voorspellen dat het verlies van de dinosaurussen plaatsvond tijdens de derde massa-extinctie (het Krijt-Tertiair Uitsterven), en dat werd dus mogelijk veroorzaakt door de impact van een komeet of asteroïde die de Aarde trof.
In de schaduw van de 6th massale extinctie
Alle bovengenoemde vroegere uitstervingen waren toe te schrijven aan een complexe reeks nadelige natuurlijke factoren, zoals vulkaanuitbarstingen, asteroïde-aanvallen of drastische veranderingen in het aardse klimaat, die hebben geleid tot een ondergang van levensvormen op aarde. Nooit eerder in de geschiedenis van de aarde is één soort echter verantwoordelijk gehouden voor gebeurtenissen in het verleden met massale uitsterving. Momenteel echter heeft de snelgroeiende menselijke populatie, voorspeld door sommigen om 10 miljard te bereiken door 2050, veel van de ecosystemen van de Aarde volledig verwoest, waarbij hun soort in een extreem snel tempo werd gedood. Met door mensen geïnduceerde uitstervingstemperaturen die 1,000 keer groter zijn dan de natuurlijke uitstervingssnelheid van de referentie, beweert een deel van de wetenschappelijke wereld van de planeet dat mensen het proces van de zesde massa-extinctie op aarde zijn begonnen. In de paleoturfen heeft meer dan vier vijfde van de landen meer dan de helft van hun leefgebieden voor in het wild levende dieren verloren en er wordt voorspeld dat 5.2% soorten van de aarde volledig zouden worden geëlimineerd als de wereldgemiddelde temperaturen zouden stijgen met slechts 2 ° Celsius.
Wat zijn we al kwijt?
Sommige van de dieren die voor altijd verloren zijn gegaan door menselijke activiteiten in de afgelopen twee eeuwen, waren de West-Afrikaanse zwarte neushoorn (uitgestorven in 2011), de Pyrenese steenbok (uitgestorven in 2000), de passagiersduif (uitgestorven in 1914), Quagga (uitgestorven in 1883) , de Tasmaanse tijger (uitgestorven in 1936) en vele anderen. Sinds 1900 zijn over 69 zoogdier en 400 andere gewervelde soorten voor altijd verloren gegaan. Momenteel lijden een groot aantal flora en fauna aan een bedreigde status
Wat kunnen we doen?
We moeten allemaal ons eigen deel doen om de soorten van de aarde te redden van de zesde massa-uitsterving. Hier zijn slechts enkele maatregelen die we kunnen nemen:
- Onze koolstofvoetafdruk verkleinen (16% van de soort van de planeet zou verloren gaan als de oppervlaktewarming toeneemt tot ongeveer 4.3 ° Celsius)
- Verminder de inname van vlees (dierlijke landbouw is een belangrijke oorzaak van het uitsterven van soorten, uitstoot van broeikasgassen en vernietiging van leefgebieden).
- Verminder onze inname van vis (oceanen kunnen effectief uitgeput raken door 2048 als gevolg van overbevissing).
- Koop nooit producten die zijn afgeleid van bedreigde soorten (bepaalde olifanten, tijgers, neushoorns, lemuren, gorilla's en zeeschildpadden zijn in de naam van de mode- en sieradenindustrie gepocheerd tot bijna uitsterven).
- Stem op leiders die beloven de klimaatverandering aan te pakken en het behoud van soorten te stimuleren.
- Adopteer een soort en word een 'burgerwetenschapper'.
- Wees een voorstander en verspreid het bewustzijn onder anderen.
