Vroege leven
De oudste van acht kinderen, Warren Gamaliel Harding, werd geboren op 2nd van november, 1865, op Corsica (nu Blooming Grove), Ohio. Zijn vader, George Tryon Harding, was boer, zakenman en dokter. De moeder van Harding, Phoebe, was vroedvrouw. Opgroeien in een idyllisch stadje was een leven waar Harding veel plezier aan beleefde. Hij woonde een schoolgebouw met één kamer bij en hielp de gemeenschapsband organiseren en spelen. Op de leeftijd van 14 volgde Harding college aan het Ohio Central College. Daar bereikte hij zijn eerste bewerkingservaring met de campuskrant tot hij afstudeerde in 1882. Harding heeft vervolgens een korte tijd lesgegeven aan de school, maar gestopt voor het einde van het schooljaar omdat hij er absoluut een hekel aan had. Het verkopen van een verzekering was ook een tijdelijke klus totdat hij en twee vrienden een jonge plaatselijke krant kochten, de Marion Daily Star in Marion, Ohio. Het papier worstelde in het begin, maar bloeide uiteindelijk, groeiend naast de ontluikende stad. Details hand4040 3 details details details details details hand40 details40 details details details hand hand404040 3 details40 3 hand40 3 details 3 hand hand40 340 3 3 340 340 340 3 3 340 3 3 3 3 3 hand details 3 340 3 hand hand hand details40 details hand hand40 3 details 3 hand details 3 details 3 hand 340 hand 34040404040 3 3 hand 3 3 hand40 hand40 hand40 hand details4040 hand4040 hand hand 340 hand 3 3 3 Trouwen met een rijke gescheidene genaamd Florence Ling de Wolfe in 1891 bleek een toevallige gebeurtenis te zijn voor de redactionele carrière van Harding en die in de komende politiek. Ze bracht een kind uit een vorig huwelijk mee, samen met een acute zakelijke geest en overvloedige financiële middelen. Harding en zijn vrouw hebben echter nooit kinderen van zichzelf gehad.
Aan de macht komen
Warren's huwelijk met Florence markeerde het begin van de opkomst van Harding tot politieke macht. Ze moedigde hem aan om te rennen voor een zitplaats in Ohio Senate in 1898. Hij was een niet aflatende conservatieve Republikein, die in staat was om goed te schrijven en met een levendig expressieve stem te spreken. Hij was ook een man met een knappe uitstraling en sympathieke persoonlijkheid. Na de zetels te hebben gewonnen en twee termijnen als staatssecretaris te hebben vervuld, werd Harding gerekruteerd voor de luitenant-gouverneur die hij won. Na een termijn van twee jaar te hebben vervuld in zijn eerste belangrijke uitvoerende rol bij de overheid, keerde hij vervolgens terug naar zijn krantenbedrijf. Verliest een bieding voor het gouverneurschap in 1910, Harding bleef actief in politieke kringen en gaf op de 1912 Republikeinse Nationale Conventie een toespraak waarin hij William Taft nomineerde om voor zijn tweede termijn als Amerikaanse president uit te komen. 1914 bracht zijn verkiezing naar de Amerikaanse Senaat, waar Harding bleef tot zijn eigen presidentiële inauguratie in 1921. De carrière van Harding als senator werd als onbetwist beschouwd, omdat hij de neiging had vredestichter en verzoenend te zijn en geen krachtige standpunten innam over veel zaken. In 1920 begon een bewonderaar van Harding's uit Ohio hem te promoten voor de presidentiële nominatie omdat, zoals zij het zeiden, "hij eruit ziet als een president." Harding won de 1920 US Presidential Election door een aardverschuiving. In feite was het de grootste winstmarge tot die tijd, met Harding die 60% van de populaire stemmen en een meerderheid van 404 Electoral-stemmen vergaarde tegenover 127 voor Democraat James Cox, die ook uit Ohio kwam. 1920 zag ook de eerste Amerikaanse presidentsverkiezingen waarin vrouwen mochten stemmen.
Bijdragen
De prestaties van Harding op kantoor werden gekenmerkt door het nastreven van de Republikeinse agenda voor 'pro-business'. Belastingen voor de bedrijven en de rijken werden verlaagd, evenals de bevordering van krappe limieten op immigratie. Harding heeft ook de Budget and Accounting Act van 1921 ondertekend. De wet stroomlijnde het federale begrotingssysteem en richtte het General Accounting Office op, dat de overheidsuitgaven controleerde. Zijn benoeming van voormalig president William H. Taft tot hoofdrechter van het Hooggerechtshof is de enige keer in de geschiedenis van de Verenigde Staten dat een voormalig Chief Executive ooit deze positie bekleedde. Harding slaagde erin een handvol zeer capabele mannen te benoemen tot kabinetsposten, zoals Herbert Hoover als minister van Handel, Charles Evan Hughes, als staatssecretaris en Andrew Mellon als minister van Financiën. Veel van de vrienden die hij aanwijst, zoals blijkt, werden echter beschuldigd van wangedrag en corruptie, maar niet toen hij nog leefde.
Uitdagingen
De meeste uitdagingen waar Harding als president mee te maken kreeg, leken voort te komen uit persoonlijke kwesties. Hij had een vijftien jaar durende buitenechtelijke affaire met een van zijn buren in Marion, Ohio. Ze chanteerde hem vóór zijn aanloop naar het Amerikaanse voorzitterschap en kreeg zacht geld en werd naar Europa gestuurd. Harding had ook een affaire met een andere vrouw van Marion. Ze baarde zijn dochter en hoewel hij het kind nooit publiekelijk erkende, stuurde hij elke maand $ 500.00 voor kinderbijslag. Het was niet tot 2015 dat de dochter als de zijne werd bevestigd, door Harding door DNA-testen bleek te zijn.
Dood en Legacy
Hoewel Harding af en toe ziektes had, iets dat stressgerelateerd leek en ervoor zorgde dat hij vaak in een korte tijd in een sanatorium werd opgenomen terwijl hij aan zijn krant werkte, leek hij altijd gezond genoeg. Tijdens een internationale promotietour door de VS werd de 57-jarige Harding ziek en stierf in een hotel in San Francisco op de 2N van augustus, 1923. Er was geen autopsie, maar zijn dood wordt verondersteld te zijn veroorzaakt door een hartaanval. Harding was heel populair toen hij president was, maar na zijn dood kwamen een aantal persoonlijke en politieke schandalen boven water. Het beruchte Theepot Dome Scandal stond bovenaan de lijst. In dat debacle huurde Harding's minister van Binnenlandse Zaken, Albert Fall, openbare gronden voor oliemaatschappijen in ruil voor geschenken en persoonlijke leningen. Veel andere kabinetsleden werden ook na zijn dood schuldig bevonden aan corruptie en wangedrag. Daaraan toegevoegd was het woord van zijn beide inlandse zaken terug in Ohio, dat werd gelekt voor het publiek. Helaas is de erfenis en reputatie van Harding verloren gegaan in een moeras van bedrog en verraad, en velen beschouwen zijn term als een precedent scheppen in het economisch beleid dat heeft bijgedragen aan de Grote Depressie die 6 jaren na zijn dood begon.
