De grot van Timpanogos maakt deel uit van een prehistorisch grottensysteem in de berg Timpanogos van de Wasatch-pieken in het Utah-district van de Verenigde Staten van Amerika. Het grottensysteem bestaat uit drie grotten die toegankelijk zijn via een steile 2,400 meter lange verharde route die meer dan duizend kilometer in hoogte bereikt.
Ontdekking
De eerste grot, nu bekend als Hansen Cave, werd in oktober ontdekt door 1887 door een lokale tracker, Martin Hansen. De grot van Timpanogos werd jaren later ontdekt in 26 in 1913, toen JW Gough en Frank Johnson door de Hansen-grot toerde en toegang kregen tot een onbekend deel van het systeem door een steile helling naast de Hansen te beklimmen. Zij, samen met hun families en vele andere bezoekers, bezochten de grot en keken naar verschillende opmerkelijke natuurlijke kenmerken, zoals de formatie die nu is genoemd als het Grote Hart van Timpanogos.
Tijdens de daaropvolgende jaren ging de kennis van de route verloren. In 1921 echter, reisde VJ Manwill en een gezelschap van ontdekkingsreizigers naar het grottensysteem, herontdekte de toegangswegen naar de grotten, documenteerde de natuurlijke formatie die zich in de grotten bevond en rapporteerde hun vondst officieel aan de Forest Service van de Verenigde Staten. Dit werd gedaan om te beginnen met de documentatie en het behoud van de natuurlijke formaties.
De derde grot werd ontdekt op oktober 15, 1921 toen de zoon en kleinzoon van de oorspronkelijke ontdekker, Martin Hansen, een ingang vonden met behulp van een verrekijker. Ze kwamen terug met Hansen, die toen 74 was en de grot binnengingen, nu bekend als Middle Cave.
Formaties
De kalksteen in de grot had zich ongeveer driehonderdveertig miljoen jaar geleden gevormd en hydrothermale wateractie had de grot uitgehaald. Er is geschat dat de eerste speleothems al jaren geleden over 750,000 verschenen. Het was dezelfde tijd dat de grot boven de nabijgelegen Fork-rivier begon te stijgen.
De moderne grot herbergt een aantal unieke geologische formaties, waarvan er vele zijn genoemd. Een van deze kenmerken is de gigantische formatie die het Grote Hart van Timpanogos wordt genoemd. Deze formaties hebben de grot immens populair gemaakt bij zowel nationale als internationale toeristen die elk jaar massaal naar de grot gaan tijdens de maanden dat het toegankelijk is.
Toerisme en instandhouding
Het pad en de grot zijn toegankelijk tijdens de zomers van mei tot september, wanneer de gemiddelde temperatuur in het systeem ongeveer 46 graden is. Sneeuw en slechte weersomstandigheden maken het ontoegankelijk in de wintermaanden, ook al is het pad vrij breed.
Aangezien de grotten commercieel kunnen worden geëxploiteerd, heeft de Amerikaanse bosbouwafdeling op oktober 14, 1922, uitgeroepen tot nationaal monument. Eens later werd de administratie overgedragen aan de National Park Service en werd begonnen met de bouw van parkstructuren, inclusief trail bestrating. Als nationaal monument is de grot en de omliggende site beschermd tegen commerciële exploitatie door de Amerikaanse federale wetgeving.
