Fysieke beschrijving
De Zuidwest-Afrikaanse leeuw is een van de grootste ondersoorten van de leeuw die vandaag te vinden is. Hun lichamen en pels hebben de neiging om een enkelvoudige kleur te hebben, zonder de rozetten en strepen die voorkomen bij tijgers, luipaarden en jaguars. De kleur van hun manen wordt beïnvloed door hun testosteronniveaus, en het begint lichter onder jonge welpen en verdonkert vervolgens naarmate ze ouder worden. Volledig volwassen volwassen mannen zijn meestal rond 8.2 tot 9.8 voeten (2.5 tot 3 meter) lang. De vrouwtjes zijn iets kleiner, op 7.5 naar 8.5 voeten (2.3 naar 2.6 meters). Mannelijke welpen hebben een gemiddeld gewicht van 170-pond (77 kilogram) en vrouwen wegen 20% minder dan mannen. Volwassen mannelijke gewichten rond 309-534 pond (140-242 kilogram) terwijl de vrouwtjes wegen tussen 231 en 375 pond (105 en 170 kilogram). Ze hebben een schouderhoogte van ongeveer 3 tot 4-voet (0.9-1.2 meter) wanneer ze op handen en voeten staan.
Dieet
De Zuidwest Afrikaanse Leeuw is verplichte vleesetende. Hun dieet bestaat uit andere grote dieren die hun leefgebieden delen, zoals zebra's, wrattenzwijnen, antilopen en wildebeesten. Het zijn gecoördineerde jagers en jagen in packs. Mannelijke leeuwen jagen niet en kijken in plaats daarvan naar de welpen terwijl de leeuwinnen jagen. Leeuwen jagen op het omsingelen van kuddes prooien en het haasten van de zwakste leden, waarbij ze een beet in hun nek houden totdat ze uiteindelijk worden gewurgd. Ondanks dat, zijn ze meestal tevreden om te speuren en geven ze de voorkeur aan het eten van dode dieren die al zijn gedood door andere roofdieren en natuurlijke gebeurtenissen. Ze doen dit door naar de hemel te kijken naar gieren die rondcirkelen om aas te vinden om te eten. Leeuwen hebben niet veel uithoudingsvermogen en zijn betere sprinters dan uithoudingslopers. Om dit te bestrijden, proberen ze rond te sluipen of 's nachts te jagen om hun prooi te beschermen bij verrassingsaanvallen.
Habitat en bereik
Deze ondersoort van de leeuw is endemisch voor Zuidwest-Afrika. Het wordt gevonden in Zaïre, Angola, Namibië, de westelijke delen van Zambia en Zimbabwe, en de noordelijke regio's van Botswana. De Verenigde Staten hebben deze en andere Afrikaanse leeuwensoorten geclassificeerd als bedreigd. Ze kregen wereldwijde media-aandacht in 2015 nadat een Amerikaanse tandarts op jacht was gegaan en een bekende Zuidwest-Afrikaanse leeuw, "Cecil the Lion", in Zimbabwe had gedood. Hoewel ze niet met onmiddellijke uitroeiing zijn bedreigd, is hun bevolking sinds de vroege 1980s aan het slinken. Hun leefgebied wordt aangetast door de ontwikkeling van nabijgelegen menselijke landen en de menselijke jacht houdt hun natuurlijke prooi op een niveau dat niet vol te houden is om de voedingsbehoeften van de leeuwen te ondersteunen.
Gedrag
Southwest African Lions zijn sociale wezens. Ze creëren een groep genaamd "prides", met de vrouwelijke leeuwen ("leeuwinnen") als de belangrijkste autoritairen van de groepen. Leeuwinnen zijn vijandig tegenover andere leeuwinnen buiten hun trots. De lidmaatschapsstatus binnen een trots is over het algemeen constant en stabiel, maar verandert pas als een leidende leeuwin sterft. Ze zijn territoriaal, waarbij de mannetjes voortdurend hun trotsgebied patrouilleren voor indringers. Grote prooien die worden gedood, worden teruggesleept naar het trotsgebied worden gedeeld met de andere groepsleden. Ondanks dergelijke sociale cohesie zijn leden van een trots vaak agressief tegenover elkaar. Terwijl ze hun prooi consumeren, probeert elke leeuw zo veel mogelijk in een race tegen de anderen te eten.
Weergave
Zuidwest-Afrikaanse leeuwen paren het hele jaar door. Op leeftijd 4 heeft het gemiddelde vrouwtje al een jong geboren. Het duurt ongeveer 3 maanden voordat ze na copulatie bevallen, en ze hebben over het algemeen 1 tot 4 welpen per geboorte. Voor de perioden van de 3-dagen waarin ze "in hitte" zijn, kan een leeuwin zo vaak paren als elke 15-minuten. Ze zijn dus polygaam van aard, waarbij de vrouwelijke leeuw met meerdere partners paren, soms met wel vijf verschillende mannetjes op korte termijn. Geslachtsorganen van leeuwende mannen hebben naar achteren gerichte stekels aan de punt. Tijdens copulatie harken deze stekels de binnenkant van de vagina om de eisprong te stimuleren.
