Fysieke beschrijving
De rots hyrax is een staartloos zoogdier waarvan wordt gezegd dat het lijkt op een groot cavia. Het heeft een korte, dichte, bruin-grijze vacht, met de kleuring van zijn onderbuik die lichter is. Rond zijn lichaam heeft het lange "waakharen" uitsteken om het zijn omgeving te helpen voelen. De volwassen rotshyrax, volgens ARKive-onderzoek, weegt van rond 4 tot 12-ponden (1.8 tot 5.4-kilogram), en het lengtebereik tussen 1.3 en 1.9-voet (39.5 en 58 centimeter). Het heeft korte benen en afgeronde tenen, met een lange klauw op de binnenste teen van de achterste voet. Deze klauw is voor het krabben en plukken door het haar. De voetzolen van de rots hyrax zijn vochtig en rubberachtig, wat helpt bij het verbeteren van de grip in rotsachtige habitats. Het heeft sterke kiezen voor het slijpen van vegetatie, en twee grote snijtanden die eruitzien als slagtanden van kleine olifanten.
Dieet
Als herbivoor voedt de rots hyrax zich met gras, fruit en bladeren. Gras vormt 78% van zijn dieet tijdens de natte seizoenen, die in het droge seizoen afneemt tot 57%. Bij het voeden vormen hyraxen van rotsen een cirkel en hun hoofden wijzen naar de buitenkant van de cirkel om op te letten voor roofdieren. De rots hyrax voedt door te grazen en foerageren op verschillende plantensoorten. Haar andere dieetproducten in de hooglanden omvatten de gigantische lobelia- en madeliefjesoorten, terwijl in de lage landen jonge scheuten, fruit, bessen en vijgen voldoende zijn als aanvullend voedsel. Tijdens droogte zullen ze genoegen nemen met het eten van korstmossen, schors en levermossen.
Habitat en bereik
Het leefgebied van de rotshyrax varieert aanzienlijk, variërend van droge savanne tot dicht regenwoud. In deze ecologische omgeving bieden rotsen, rotsblokken en kliffen beschutting tegen de omgeving en bescherming tegen roofdieren. De aanwezigheid van de rots hyraxen op deze plaatsen wordt aangeduid door gekristalliseerde urine, die witte vlekken achterlaat op de rotsen. De rots hyrax is te vinden op vrijwel het hele Afrikaanse continent met uitzondering van het eiland Madagaskar, delen van Noordwest-Afrika en het Congobekken . Het is de meest goed aangepaste en wijdverspreide van alle soorten hyrax. Volgens de Rode Lijst van bedreigde diersoorten van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) is de rotshyrax een soort van "minste zorg". Stroperij voor hun huid en aantasting van leefgebieden worden echter steeds meer bedreigende problemen voor hun bevolking.
Gedrag
De rots hyrax is een sociaal dier, en een enkele gemeenschap kan zoveel 80-individuen samen laten leven, aangezien er voldoende voedselvoorziening en -bereik beschikbaar is. Een dominante man bestuurt een kolonie die vrouwtjes en nakomelingen heeft. Ze letten ook op roofdieren, zoals slangen, adelaars, jakhalzen en wilde honden. Om een territorium te verdedigen, produceert de mannelijke rock-hyrax keelgeluid en scherpe blaffen als het gevaar dreigt om anderen te waarschuwen. Elke dag begint met zonnebaden gedurende verschillende uren terwijl ze ineengedoken zitten. Zodra de rockhyraxen warm zijn, gaan ze op zoek naar voedsel.
Weergave
Seksuele volwassenheid voor de rock hyrax begint op 17 maanden na de geboorte. Om te reproduceren, belt en domineert een dominante mannelijke rock hyrax een gewillig wijfje terwijl hij zijn hoofd weven, met zijn penis en dorsale plek rechtopstaand. Een gewillig wijfje rug in het mannetje, en drukt haar anogenitale regio tegen zijn borst en flank. De mannelijke rots hyrax grijpt het vrouwtje met zijn voorpoten tijdens de copulatie. Na succesvol fokken duurt de draagtijd van de rots hyrax tot 8 maanden, en vrouwtjes bevallen in donkere spleten. Bij één geboorte kunnen tot 6 jongeren worden afgeleverd. De rock-hyrax heeft een typische levensduur van 12-jaren.
