Presidenten Van Roemenië Sinds 1989

Het kantoor van president van Roemenië werd in 1974 opgericht toen de Roemeense grondwet via amendementen werd gewijzigd om de positie van president van de Raad van State te verbeteren tot zijn eigen volwaardige uitvoerende functie als president van de Republiek Roemenië. Dit gebeurde tijdens het bewind van Nicolae Ceauşescu (1918-1989), die de titel zou aannemen als president van Roemenië. Nicolae Ceauşescu was de laatste communistische leider en staatshoofd van Roemenië van 1967 tot hij ten val kwam in de Roemeense revolutie van 1989. In de maanden na de Roemeense revolutie kreeg de moderne vorm van het presidentschap vorm en Ion Iliescu stond op als waarnemend staatshoofd van de overgangsregering. In mei werd 1990 Iliescu tot president van het land gekozen en in november 1991 werd de grondwet van Roemenië aangenomen en vervolgens door een populair referendum in december goedgekeurd. Sinds 2004, na de wijziging van de grondwet, wordt de president rechtstreeks verkozen door de mensen in een tweekringsysteem. De president kan twee termijnen van vijf jaar dienen en kan in de loop van de tijd als president geen lid zijn van een politieke partij.

De presidenten van Roemenië

Ion Iliescu

Ion Iliescu was het waarnemend staatshoofd na de Roemeense revolutie en 1990 werd de eerste democratisch gekozen president van het land. Na de invoering van de grondwet van Roemenië, die een termijnlimiet voor presidenten instelde, werden nog een verkiezing gehouden waarin Iliescu won. Na het einde van zijn eerste periode van vier jaar verloor Iliescu de herverkiezing en bracht hij de volgende vier jaar door in de senaat. In 2000 rende hij opnieuw naar president en won hij, president van zijn tweede termijn tot 2004. Tijdens zijn tijd als president staat Iliescu bekend om het sturen van de controle na de Roemeense revolutie, het helpen bij het introduceren van de grondwet, de afhandeling van de gewelddadige Mineriad-mijnwerkers in Boekarest en het helpen van Roemenen bij de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) in zijn laatste stint als president. Enkele van de belangrijkste controverses tijdens zijn tijd als president verbood ex-Roemeense koning Michael uit het land in 1992 nadat hij grote menigten trok in zijn terugkeer naar het land. Er was ook controverse over verschillende gratie die hij in zijn laatste termijn als president had toegekend, evenals over zijn toekenning van de Nationale Orde aan de controversiële ultra-nationalistische politicus Corneliu Vadim Tudor (1949-2015).

Emil Constantinescu

Emil Constantinescu werd gekozen tot president in 1996 na zijn nederlaag tegen Ion Iliescu tijdens de verkiezingen, waarmee hij zijn presidentiële verlies van vier jaar eerder hielp verhelpen. Helaas, voor Constantinescu, diende hij slechts één termijn als president van Roemenië, aangezien zijn tijd in zijn kantoor vastzat in de trage implementatie van de privatisering en modernisering van het Roemeens. Dit was ook te wijten aan een buitensporige bureaucratie die het proces verder vertraagde en leidde tot een economische recessie. In 1999 de eerste Mineriad sinds 1991 uitbrak, wat ertoe leidde dat zijn leider Miron Cozma werd gearresteerd en een protest dat leidde tot 70-mensen die gewond raakten en één dode achterlieten. Dit veroorzaakte een politieke crisis tussen de twee grote partijen in Roemenië, die de regering nog meer tot stilstand brachten. Ten slotte kreeg Constantinescu te maken met een droogte in 2000 die het land schade heeft toegebracht en de laatste spijker in zijn voorzitterschap heeft gelegd, maar hij is niet op zoek naar een tweede termijn. Ondanks al deze kwesties, wordt het presidentschap van Constantinescu nu gezien als het banksysteem van het land te hebben hervormd, de Mineriads voor eens en altijd te hebben beëindigd en de eerste grote buitenlandse investeringen naar het land te brengen.

Traian Băsescu

Traian Băsescu was de eerste president die in dienst was van de vijfjaarlijkse update van de grondwet en twee termen diende die gevuld waren met proces, serre en afzetting. Tijdens zijn eerste ambtstermijn vocht president Băsescu tegen politieke corruptie, hielp hij bij de oplossing van een gijzelingscrisis in Irak en het aanpakken van dakloosheid na vreselijke overstromingen in het vroege 2005. Hij werd publiekelijk veroordeeld door het voormalige communistische regime van het land en probeerde Roemenië dichter bij de EU, Amerika en Servië te brengen. Hij was ook verantwoordelijk voor het helpen van Roemenië bij de Europese Unie (EU) in 2007. De president van Băsescu kwam met controverse omdat hij twee keer tevergeefs werd beschuldigd, in 2007 en vervolgens opnieuw tijdens zijn tweede termijn in 2012. Zijn eerste beschuldiging was over beschuldigingen van ongrondwettelijk gedrag voor het plegen van daden van politieke partijdigheid, het overtreden van de autoriteit van andere regeringsdomeinen en manipulatie van de publieke opinie. In 2012 werd hij ervan beschuldigd zijn macht als president te hebben overschreden door illegaal telefoontappen en het gebruik van inlichtingendiensten tegen zijn vijanden.

Klaus Iohannis

Klaus Iohannis is de zittende president van Roemenië en won de 2014-verkiezing in een verrassende overwinning op zijn rivaal. Iohannis voerde zijn campagne uit op een platform van ontspannen fiscaal beleid, onafhankelijkheid voor de rechterlijke macht en anti-corruptie. Hij heeft vele consultatiesessies gehouden met parlementaire partijen om te discussiëren en te proberen politieke afspraken te maken over verschillende kwesties.

De taken van de president van Roemenië

De president van Roemenië heeft veel verschillende taken die hij of zij moet uitvoeren. Nadat de wettigheid van de presidentsverkiezingen door het Constitutionele Hof van Roemenië is bevestigd, komen de Parlementsgebouwen vervolgens bijeen voor een gezamenlijke zitting waarin de persoon die als president is gekozen de eedaflegging moet afleggen zoals uiteengezet in artikel 82 van de Roemeense grondwet. De president van Roemenië is verantwoordelijk voor de afhandeling van interne aangelegenheden, buitenlandse zaken en defensieproblemen waarmee het land wordt geconfronteerd. De andere taken van de president zijn het verlenen van individuele gratie, het verlenen van versieringen of eretitels, het maken van afspraken bij bepaalde openbare ambten en het doen van promoties voor een hogere militaire rang.