Wat is turf?
Turf komt voor in wetlands zoals venen, moerassen, heidevelden en veengebieden. Deze stof bestaat uit gedeeltelijk rottende organische stoffen, die voornamelijk bestaat uit wetlandplanten zoals mos, heesters en zegge. Het komt vaak voor in wetlands omdat de stilstaande wateren het zuurstofniveau verlagen, wat resulteert in anaërobe of zeer zure omstandigheden. In deze omstandigheden kan de vegetatie niet volledig afbreken, met turf als gevolg. Naarmate het veenvolume in de loop van duizenden jaren toeneemt, houdt het grotere hoeveelheden water vast, waardoor het wetland waar het zich bevindt, in het gebied groeit. Daarnaast bieden veengronden onderzoekers een kijkje in het verleden van het plantenleven en het klimaat, dat informatie biedt over het menselijk landgebruik en de wereldwijde klimaatverandering.
Turf: de meest efficiënte koolstofput ter wereld
Veenaarde ecosystemen zijn de meest efficiënte koolstofputten ter wereld, wat betekent dat het gebied lange tijd koolstof- en koolstofhoudende stoffen opslaat. Peatlands en hun omliggende planten werken om de CO2 die vrijkomt door de ontbindende turf te vangen. Dit ecosysteem beslaat ongeveer 3% van 's werelds landoppervlak, maar bevat naar schatting wel 30% van het koolstofgehalte in de wereld.
Waar zijn de veengebieden gelegen?
Veengebieden zijn over de hele wereld te vinden en zijn opgenomen in ten minste 175-landen. Van de 1.5 miljoen vierkante mijlen van het wereldwijde veengrond liggen ongeveer 199,000 vierkante mijlen in Europa. Tropische veengebieden, die zich bevinden in Afrika, Zuid-Amerika, het Caribisch gebied, Midden-Amerika, Oost-Azië en Zuidoost-Azië, vormen tussen 10 en 12% van alle veenhoudende wetlands. De grootste veengebieden ter wereld zijn te vinden in Siberië.
Wildlife gevonden in veenland ecosystemen
De unieke kenmerken van veenlandecosystemen maken ze de perfecte leefomgeving voor een aantal planten- en diersoorten, waarvan velen als kwetsbaar of bedreigd worden beschouwd. Deze wetlands vormen de perfecte rustplaats voor trekvogels en dienen vaak als broedgebied voor andere vogelsoorten. Zowel de gierende kraan als de Siberische kraan vertrouwen bijvoorbeeld op veenlandecosystemen tijdens hun trekroutes. Een van de meest voorkomende planten in deze ecosystemen is het veenmos. Andere unieke planten die hier worden gevonden, zijn wilde orchideeën en een aantal vleesetende plantensoorten.
De link tussen de ecologische gezondheid van het Veenland en de wereldwijde klimaatverandering
In de loop van de laatste paar eeuwen is de gezondheid van veenlandecosystemen over de hele wereld bedreigd door menselijke activiteit. Een van de belangrijkste activiteiten die de gezondheid van veengebieden bedreigen, is de aanleg van drainage. De wateren van deze gebieden worden leeggemaakt om ruimte te maken voor verstedelijking, landbouw en menselijke nederzettingen. Deze actie vernietigt zowel planten- als dierenhabitats en draagt ook bij aan de wereldwijde klimaatverandering.
Momenteel wordt naar schatting 14 tot 20% van de veengronden in de wereld gebruikt voor landbouwdoeleinden en is het gedegradeerd door drainage om de bodemomstandigheden die nodig zijn voor gewassen te reguleren. De houtindustrie vormt ook een belangrijke bedreiging voor veengebieden, met name in Noorwegen, Finland, Zweden en Rusland. In deze landen is ongeveer 24.71 miljoen acres veen drooggelegd om plaats te maken voor houtkapactiviteiten.
Wanneer het water wordt afgevoerd uit een veen ecosysteem, is het organische materiaal eronder open in de lucht, waardoor het volledig wordt afgebroken. Deze ontleding produceert koolstofdioxide, een broeikasgas, dat vervolgens in de lucht wordt gebracht. Hoewel de veenafvoer in Europa vertraagd is, neemt deze snel toe in heel China, Papoea-Nieuw-Guinea, Indonesië en Maleisië.
Een andere grote bedreiging voor de gezondheid van veenlandecosystemen zijn veenbranden. Omdat de hoge hoeveelheid koolstof in de omgeving aanwezig is, kunnen turfbranden zeer lang meegaan. Deze vuren komen voornamelijk ondergronds voor, wat betekent dat ze kunnen blijven smeulen zonder opgemerkt te worden. Terwijl natuurlijke bosbranden belangrijk zijn voor het behoud van de balans van plantenleven, veroorzaken door de mens veroorzaakte branden aanzienlijke schade. Deze branden bedreigen de staat van instandhouding van verschillende plantensoorten, waaronder Dionaea, Utricularia, Sarracenia, kiespijngras, orchideeën en Sandhills-lelie. Bovendien venen venen branden grote hoeveelheden kooldioxide in de omringende lucht. In Indonesië bijvoorbeeld hebben recente branden meer dan 50 miljoen ton koolstof verbrand. Het verbranden van veengebieden is zo gewoon in Zuidoost-Azië dat onderzoekers schatten dat de regio zijn definitieve veen ecosysteem zou kunnen vernietigen door zo snel als 2040.
Verhoging van de mondiale temperatuur als gevolg van de wereldwijde klimaatverandering is een andere factor die resulteert in vernietiging van veenlandecosystemen. Zo ervaart het veen in het westen van Siberië (het grootste ter wereld) momenteel sneller dan vroeger werd ontdooid. Onderzoekers hebben ontdekt dat een gebied van dit veengebied (gelijk aan de grootte van Duitsland en Frankrijk) voor het eerst in ongeveer 11,000 jaren is begonnen te smelten. Naar schatting zal tijdens het ontdooien van de permafrost dit veengebied miljarden tonnen methaan afgeven, wat een krachtiger broeikasgas is dan koolstofdioxide. Bovendien zorgt gesmolten permafrost ervoor dat de grond sneller zal opwarmen dan voorheen. West-Siberië heeft al in de afgelopen 37.4-jaren temperatuurstijgingen van 40 ° Fahrenheit ervaren, de snelste temperatuurverandering die overal ter wereld is opgetreden.
Peatland Ecosystem Conservation Inspanningen
Vanwege het sterke verband tussen de degradatie van veenlandecosystemen en de wereldwijde klimaatverandering, zijn veel organisaties toegewijd aan het behoud van de veengebieden die over de hele wereld worden aangetroffen. Een van de grootste projecten gepromoot door de International Peatland Society, bijvoorbeeld, is veenlandrestauratie. Het herstellen van veengebieden omvat het terugbrengen van het in zijn vroegere staat en het terugpompen van water in het gebied. Dit herstelde waterniveau zal niet alleen inheemse planten en dieren aantrekken naar het ecosysteem, maar zal ook de anaerobe omstandigheden creëren die nodig zijn om meer veen te creëren om meer koolstof vast te zetten, waardoor de hoeveelheid koolstofdioxide die vrijkomt in de atmosfeer wordt verminderd.
Daarnaast zijn er inspanningen geleverd door het ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties, dat het Wetlands-ecosysteem en het tropische turfmoeras-bosrevalidatieproject in 2002 heeft geïnitieerd. Het werkte om verschillende non-profitorganisaties met elkaar te verbinden en een netwerk van samenwerking op te zetten voor het herstel van veengebieden. Deze non-profitorganisaties werken ook aan voorlichting aan lokale gemeenschappen en overheden over het ecologische belang van veenlandecosystemen, het delen van beste praktijken, het bevorderen van overeenstemming over wetenschappelijk bewijs en het samenwerken met deze belanghebbenden om effectief beleid en ecosysteembeheerplannen te maken. Internationale commissies voor klimaatverandering en biodiversiteit zijn ook begonnen veenland-ecosystemen te erkennen als belangrijke spelers in het minimaliseren van de effecten van wereldwijde klimaatverandering.
