Achtergrond en initiële vorming
De dynastieën van het oude koninkrijk van het oude Egypte werden geregeerd door koningen en niet door farao's. De derde dynastie tot de zesde dynastie, die zich uitstrekte van 2686 BC tot 2181 BC, omvatte het tijdperk van het oude koninkrijk. Deze dynastieën floreerden in de lagere Nijlvallei, en stonden bekend als het 'tijdperk van piramides', en toen de oude Egyptische beschaving een gouden eeuw van welvaart genoot. Egyptische kunst en cultuur floreerden in deze tijd en gaven de wereld zijn eerste indrukken van waar het in het Oude Egypte allemaal om ging. De bouw van piramides en tempels was op zijn hoogtepunt tijdens het oude koninkrijk. Het oude koninkrijk definieerde echter vooral de vergulde tijd van het oude Egypte.
Stijg naar macht en prestaties
Koning Djoser, de eerste heerser van de Derde Dynastie, opende het piramidegebouw met de Trappenpiramide in Saqqara. De Vierde Dynastie werd geregeerd door Koning Sneferu die nog meer piramides bouwde, maar zijn zoon, koning Khufu, overschaduwde zijn prestaties door de Grote Piramide en de Grote Sfinx te bouwen in Gizeh. Militaire veroveringen naar Kanaän, Nubië en Soedan volgden eveneens. Koning Userkaf van de Vijfde Dynastie propageerde de zonnegod Ra en tempels werden ter ere van hem gebouwd. De handel floreerde ook, en reikte tot op heden in Libanon in het noorden en Somalië in het zuidoosten. De lange regeerperiode van Koning Pepi II in de Zesde Dynastie eindigde met burgeroorlog en hongersnood, een gebeurtenis die ook de Oud-Egyptische periode van Egypte eindigde.
Uitdagingen en controverses
Het oude koninkrijk van Egypte was de periode waarin de eerste piramide werd bedacht en gebouwd in de necropolis in Memphis, bekend als Saqqara. Daarna werden de piramideprojecten ambitieuzer, werden ze hoger gebouwd en hadden ze meer stenen nodig, maar zelfs deze werden nog steeds gevolgd door nog meer uitgebreide bouwprojecten. De sfinx werd ook gebouwd om een koning te eren, en "zonnetempels" werden gebouwd om de god Ra te eren. Meer geavanceerde hiërogliefen werden ook ontwikkeld op dit moment. De Vierde en Vijfde Dynastieën waren vol conflicten tussen koninklijke broers en zussen, en deze resulteerden vaak in machtssurpatie. De Zesde Dynastie zag de macht van de koning dalen, en de terugkeer van de regionale macht van de clans leidde uiteindelijk tot de burgeroorlog en de hongersnood die het Oude Koninkrijk beëindigde.
Weigeren en verlagen
De zesde dynastie was het begin van het einde voor het oude koninkrijk. Koning Pepi II van de Zesde Dynastie was de langst regerende monarch van het Oude Koninkrijk en zijn regering veroorzaakte successieclaims en strijdbewegingen die de verschillende, en steeds machtiger wordende, regionale clans aanmoedigden om verzet tegen de Koning te organiseren. De terugkeer van de oude Egyptische staten, die door koning Djoser van de derde dynastie onder centrale controle was gesteld, was nu aan de gang. Dit veroorzaakte een burgeroorlog, die, in combinatie met droogte toen de rivier de Nijl opdroogde, een hongersnood op gang bracht die tientallen jaren duurde. Het samenkomen van deze destructieve gebeurtenissen bracht uiteindelijk het Oude Koninkrijk op de knieën.
Historische betekenis en erfenis
De periode van de derde dynastie tot de zesde dynastie van het oude koninkrijk was een verguld tijdperk waarin cultuur en architectuur bloeiden in het oude Egypte. De oude Egyptenaren bouwden monolithische monumenten ter ere van hun goden en koningen, en zij beschreef hun muren met schrift en kunst die hun doden eerden. De ontwikkeling van kunst en architectuur werd gezien, omdat ze het gebruikten om het hiernamaals te reanimeren. Kunst en decoratie bereikten ook nieuwe hoogtepunten, omdat uitzonderlijke ontwerpen in meubels en persoonlijke sieraden het dagelijkse leven van de Egyptenaren versterkten. Handel en oorlog zorgden ervoor dat het Oude Koninkrijk zijn stempel kon drukken op continenten en zeeën en liet daarmee een erfenis achter die zelfs vandaag de dag nog steeds de moderne mens teistert.
