Inheemse Reptielen Van India

India is de thuisbasis van ongeveer 521 bekende soorten reptielen. Sommige van deze soorten zijn endemisch voor India, terwijl andere soorten migrerend of menselijk geïntroduceerd zijn. Gharials en vele soorten cobra's, hagedissen, schildpadden en andere reptielen noemen India allemaal hun thuis. Sommige van deze soorten, zoals de gavials, worden met uitsterven bedreigd, terwijl er nog maar weinig mensen in de bodem van India overleven. Het is ook een van de langste krokodilachtigen in India.

Gharial (Gangeticus Gavialis)

Gharials zijn licht olijfachtig van kleur met spikkels op hun hoofden, lichamen en staarten. Hun lichamen worden donker wanneer ze twintig jaar oud worden. Hun halzen zijn lang en dik. De vingers zijn kort en hebben dikke webben. Ze groeien op tot een lengte van 4.5-meters, en de kleintjes kunnen de 1-meter na 18 maanden lang bereiken. Hun snuiten zijn lang en smal met scherpe tanden die dikker en korter worden naarmate het dier oud wordt. Hun platte staarten en zwemvliezen helpen hen om te bewegen in hun diepwaterhabitats. Op het land kan de mannelijke gaviaal niet rechtop lopen zoals andere krokodillen, maar in plaats daarvan glijden ze naar voren op hun buik. Ze zijn overwegend aquatisch en worden gevonden in een rustiger, dieper gebied van snelstromend water. Ze broeden en zonnen dagelijks in groepen aan blootgestelde oevers, behalve als het regent. In de koude seizoenen ontspannen ze zich de hele dag en in het warme zomerseizoen vermijden ze om 's middags te zonnebaden. Ze bereiken seksuele rijpheid rond 13 jaar oud en beginnen de snuit te laten groeien. Ze bellen de mannetjes door sissen en zoemen en steken hun neus omhoog om te laten zien dat ze klaar zijn om te paren. Volwassen gharials voeden zich voornamelijk met vissen terwijl de jongen zich voeden met insecten, kikkervisjes, kikkers en kleine vissen. Primaire bedreigingen voor deze gavials zijn habitatverlies en -degradatie, vanwege de snelgroeiende Indiase populaties die zich uitstrekken in de rivieren. Indiaanse inboorlingen verzamelen hun eieren voor medicinale doeleinden en jagen op volwassen mannetjes omdat ze geloven dat hun snuit poppereffecten heeft. De Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) somt de gavials op als ernstig bedreigd vanwege de snelle reducties van hun populaties. Instandhoudingsinspanningen van de gavials omvatten het beschermen van hun leefgebied en het onderwijzen van de inboorlingen over de voordelen van instandhouding in het kader van de internationale organisatie van de alliantie voor het behoud van de gharal.

Gele monitor (Varanus flavescens)

De gele monitor, ook wel de gouden monitor genoemd, is olijfkleurig aan de bovenzijde en geelachtig onderaan. De jongen zijn donkerbruin van boven en geel eronder. Ze hebben korte en gebogen snuiten, korte vingers en samengedrukte staarten. De schubben op het hoofd zijn klein, glad op de buik en kiel op het caudale oppervlak. Ze kunnen oplopen tot een lengte van 448 millimeters en weegt ongeveer 1,450 grammen. Ze wonen meestal in natte gebieden aan randen van bossen en in de buurt van menselijke nederzettingen. De gele monitoren voeden zich met het vleesetende dieet. Hoewel ze door de IUCN als minst bezorgd worden beschouwd, worden de monitors bedreigd met directe moord in het landbouwgebied in menselijke nederzettingen. Eerder werden ze geconfronteerd met de dreiging van internationale handel, maar de status van de handel is momenteel onbekend.

Indian Star Tortoise (Geochelone elegans)

Volwassen mannen kunnen groeien tot 26 centimeter lang, terwijl de grotere vrouwtjes vaak 32 centimeter bereiken. Het heeft een afgeronde schaal die stervormig is vandaar de naam 'ster'. Ze hebben een gematigde kop met een opgezwollen voorhoofd. Ze wonen meestal in gebieden met droge vegetatie zoals kreupelhout, graslanden, randen van woestijnen en landbouwgronden. Ze wonen in het centrale en zuidelijke deel van India, Pakistan en Sri Lanka. Het zijn voornamelijk planteneters die zich voeden met verschillende soorten grassen, kruidachtige, sappige planten en vruchten. Vrouwtjes bereiken geslachtsrijpheid bij 6 tot 7 jaar, maar bij fokken in gevangenschap kunnen ze na drie jaar volwassen worden. Ze broeden tijdens de moessonseizoenen die variëren afhankelijk van hun locatie. Ze leggen tot twee keer per jaar twee koppelingen van 2 aan 10-eieren. Ze kunnen maximaal tien jaar oud zijn. De schildpadden zijn herbivoor. Ze trekken hun benen en hoofd in de schaal wanneer ze worden verstoord, en passen goed bij de omgeving om mogelijke roofdieren weg te houden. De belangrijkste bedreiging voor de soort is de internationale handel in wilde dieren en de meesten exporteren naar Maleisië, Singapore en Thailand. Andere bedreigingen zijn onder meer verlies van leefgebied, overexploitatie als voedsel en huisdieren. Voor sommigen gebruiken ze de schildpad voor spirituele doeleinden als een vertegenwoordiger van hun hindoegod. Gemarkeerd als kwetsbaar onder de rode lijst van IUCN, omvatten de geldende beschermingsmaatregelen het beperken van de illegale handel in wilde dieren en planten.

Hardwormed Gecko van Hardwicke (Eublepharis hardwickii)

Deze gekko's bereiken volwassen lengtes tot 23 centimeter. Ze hebben korte ledematen en cijfers en lange snuiten. De staart is gezwollen, rond en verzwakt aan het einde. Het is crème en roodbruin gekleurd. Ze bewonen vochtige en loofrijke droge bossen in holtes aan de voet van bomen of onder keien. Het zijn insectenetende dieren die 's nachts vooral van insecten eten. Bedreigingen zijn bosbranden en open plekken voor menselijke activiteiten. Conserveringsmaatregelen moeten nog wortel schieten.

Behoud van reptielen in India

Andere endemische reptielen van India zijn de Tubercle Agama, King Cobra, Bamboo Pit Viper, Indian Kangaroo Lizard, Andaman Bent-Toed Gecko en Assam Roofed Turtle. India heeft wetgeving voor de bescherming van wilde dieren opgesteld volgens de schema's van de Wildlife Acts die de dieren in het wild beschermen tegen illegale exploitatie. Bovendien bewaart het de meeste van zijn endemische reptielen en andere dieren in heiligdommen en parken in een poging om hun bevolking stabiel te houden.