Wat was de eeuw van verlichting?
Het tijdperk van de verlichting, ook wel het tijdperk van de rede genoemd, was een stroming in de 18-eeuw die gebaseerd was op kennis en filosofie. Verlichting omvatte ideeën die waren gericht op rede als de belangrijkste bron van legitimiteit en autoriteit, en die werden bepleit voor idealen zoals vrijheid, tolerantie, scheiding van kerk en staat, constitutioneel bestuur, en broederschap. De periode van Verlichting werd geassocieerd met de herdefinitie van Europese communicatie, politiek en kunst. De beweging werd ook gekenmerkt door individuen (bekend als "denkers") die op zoek waren naar logische verklaringen voor onverklaarbare verschijnselen. De Verlichting beweging is een van de belangrijkste in de geschiedenis omdat het andere bewegingen zoals de Romantiek beweging van de 19 eeuw stimuleerde.
De beweging is terug te voeren op het Europa van de 17e eeuw toen Galileo Galilei, Isaac Newton en John Locke onder andere ontdekkingen deden die de theologische geloofsovertuigingen en doctrines van die tijd veranderden. Terwijl eerdere overtuigingen en artistieke uitingen meestal werden geïnspireerd door theologie en mythische overtuigingen, geloofde de Verlichting dat kennis het meest nauwkeurig werd verkregen door geaccumuleerde ervaring en experimenten.
Terwijl Verlichting wordt gebruikt om de beweging te definiëren die zich over heel Europa verspreidde, hadden individuele Europese landen hun unieke variatie op de beweging. De beweging van Verlichting schijnt zich in drie verschillende fasen te hebben voorgedaan met sleutelfiguren tijdens elke fase. Deze fasen omvatten de Vroege Verlichting periode (1685-1730) waar Isaac Newton en John Locke enkele sleutelfiguren waren. De andere fase is de Periode van hoge verlichting van 1730-1780, dat werd gemarkeerd door despots zoals Pruisen's Frederik de Grote en de Amerikaan Thomas Jefferson. De laatste periode is de Late Verlichting-periode van 1780-1815 dat werd gemarkeerd door de Franse Revolutie onder leiding van Napoleon. Dit maakte plaats voor de opkomst van de Romantiekbeweging van de 19e eeuw.
Architecturale stijlen tijdens het tijdperk van de verlichting
Kolommen zijn een populaire eigenschap van de neoklassieke architectuur.
Architectuurontwerpen die tijdens de Verlichting werden ontwikkeld, werden geïnspireerd door wetenschappelijke studies en vertoonden ideale verhoudingen en geometrische vormen. Deze vorm van architectuur is meestal bekend als verlichting rationalisme or neoclassicisme. De architecten van de periode baseerden hun ontwerpen op de wetenschap en verzetten zich tegen ontwerpen op basis van 'archaïsche' overtuigingen en tradities. Bollen, cilinders en kubussen zijn de primaire geometrische vormen die worden gebruikt. Sommige van de architecten van de periode zijn Claude Nicholas Ledoux en Quatremere de Quincy.
Beeldende kunst tijdens het tijdperk van de verlichting
Heel erg zoals architectuur, baseerden de visuele kunstenaars tijdens de periode van de Verlichting hun werken op wetenschap en filosofie. De meeste kunstwerken worden beïnvloed door filosofische ideeën die verband houden met de rede. Schilderijen uit deze periode worden gekenmerkt door hun eenvoud en gebrek aan religieuze thema's.
Muziek tijdens het tijdperk van de verlichting
Tijdens de Verlichting werden veel composities van muziek gecreëerd en geïnspireerd door filosofische idealen, waaronder stukken van George Frideric Handel wiens muziek nationale bekendheid verwierf in zijn geboorteland Groot-Brittannië, waar het uitgebreid werd gespeeld als oratoria en opera's. De periode bracht ook de vereenvoudiging van het ambacht met zich mee, waarbij veel amateurmuzikanten opkwamen die de nieuwe composities konden leren.
Kritiek op het tijdperk van de verlichting
Vele critici waren vocaal in hun kritiek op de beweging van de Verlichting en voerden aan dat de op wetenschap gebaseerde ideeën van de beweging geen voeling hadden met emoties. Ze zagen de beweging ook als sacreligieus.
