De Langste Rivieren In Turkije

De Republiek Turkije heeft van huisvestingsdelen van twee van de belangrijkste Bijbelse en historische rivieren die binnen zijn landmassa stromen. De rivier de Eufraat is de langste en belangrijkste rivier in West-Azië en de rivier Tigris vormt de grens tussen Mesopotamië. De twee rivieren vormen het Euphrates-Tigris-riviersysteem. Deze twee rivieren stromen echter ook in Irak en Syrië en dergelijke geschillen zullen waarschijnlijk voorkomen. De Kizilirmak (Halys) is de langste rivier die geheel in Turkije loopt. De hooglanden van Turkije, uit het zuiden en oosten, zijn de bron van deze machtige rivieren. De rivieren slingeren zich door het Turkse grondgebied voordat ze grenzen naar vreemde landen overschrijden. De Kura-rivier voor voorbeelden zigzagt Turkije, Azerbeidzjan en Georgië.

Eufraat

Turken noemen de Eufraat de Firat Nehri. Het is de langste in Zuidwest-Azië op 1,740-mijlen. De rivier ontspringt uit de Armeense hooglanden in Turkije aan de samenvloeiing van de rivieren Karasu en Murat. Het stroomt naar het zuidoosten naar het Syrische hoogvlakte en door Irak, waar het de Tigris ontmoet om te vloeien als Shatt-Al-Arab voordat het de Perzische Golf in stroomt. In de bergen van Turkije stroomt de rivier door xeric bos. In vochtige delen groeien eiken, rosaceae en pistachebomen. In de drogere delen groeien granen zoals eenkoren, tarwe, haver, rogge en emmertarwe. Gemengd bos van steppevegetatie stijgt ten zuiden van het xeric bos. Als het Irak binnenkomt, passeert de rivier een echt dessert waar geen vegetatie groeit door de overmatige menselijke inmenging in een natuurlijk waterlichaam. Tijdens de bijbelse jaren en beschavingen die volgden, zorgde de rivier voor irrigatiewater en voedde het de mensen. Door de geschiedenis heen heeft overbegrazing door de bewoners de rivier en zijn ecosysteem bedreigd. Het rivierafvoerregime wordt ook gewijzigd door de aanleg van dammen en irrigatiesystemen langs de oevers. Bovendien verminderen de reservoirs het rivierwater dat beschikbaar is voor de mensen, aangezien de verdampingssnelheden in Turkije zijn.

Tigris

De rivier de Tigris is afkomstig uit het Taurusgebergte, 30 kilometer ten oosten van de bovenloop van de Eufraat. Tigris loopt voor 1,150 mijl voordat hij zich aansluit bij de cursus met de Eufraat en leegt in de Perzische Golf. In Turkije stroomt de rivier voor 400-kilometers alvorens de grens tussen Syrië en Turkije te vormen. Net zoals de Eufraat zijn er aan de oevers van de aarde al millennia beschavingen en verstedelijking ontstaan. De Sumerische beschaving trok water uit de oevers van de rivier de Tigris. Steden van Nineveh, Seleucia en Ctesiphon bloeiden langs de oevers van de rivier. De haven van Basra ligt op de Shatt-al-Arab. Bagdad in Irak staat op zijn oevers. De rivier biedt ook transportroutes in het woestijnland van Turkije. In de Eerste Wereldoorlog werd de rivier gebruikt om het leger van General Townsend te bevoorraden vlak voor de val van het Ottomaanse rijk. De rivier heeft dammen gebouwd aan zowel de Irakezen als de Turkse zijden. De dammen voeden de irrigatieschema's in de droge en semi-aride gebieden van de twee landen. De controle over de dammen overstroomt vooral in de maand april, wanneer de sneeuw smelt in de Turkse bergen. De Tigris-Eufraat heeft een vergelijkbare biodiversiteit. De fauna langs de route omvat de jakhalzen, hyena's, mangoesten, vossen, wolven en gazelles. Er zijn ook vleermuizen, hazen, spitsmuizen, rivierotters en egels.

Kura

De Kura-rivier, in het Turks bekend als de Kurucay, is de grootste in Transkaukasië. Stijgend vanaf de hellingen van de Kisirindagi-berg in Oost-Turkije, stroomt de rivier de Kura naar Georgië en Azerbeidzjan, waar het samenvloeit met zijn belangrijkste zijrivier de rivier de Aras, die uitmondt in de Kaspische Zee. De Rivers loopt over een totale lengte van 941-mijlen. De steppevegetatie kenmerkt de droge gebieden van de rivier de Kura en de weiden bezetten de alpiene gebieden. Samen met zijn koers in de woestijnwouden, is de dekking klein. Rond 60 soorten van Loach, somber, forel en vele endemische vissoorten domineren de wateren van Kura. Net als bij de grote rivieren in Azië zijn er langs de oevers van de Kura dammen, reservoirs en waterkrachtcentrales aangelegd. Al duizenden jaren heeft de Kura-rivier water voor de landbouw in de Kura-vallei verstrekt. Grote beschavingen die opgroeiden aan de oevers van Kura zijn nu in puin als gevolg van natuurrampen en buitenlandse invasie. Gedurende de 20e eeuw hebben menselijke activiteiten de stroomgebiedbossen en graslanden beschadigd, wat heeft bijgedragen aan rampzalige overstromingen in de benedenloop van de Kura-rivier.

Kizilirmak (Halys)

De Kizilirmak is de langste rivier die volledig in Turkije wordt gebruikt. De "Rode Rivier", Kizilirmak in het Turks, rijst op in Oost-Anatolië, stroomt vervolgens voor 842-mijlen naar het westen en zuidwesten, dan noordoostelijk voorbij het meer Tuz, slingert het naar het noorden en terug naar het noordoosten om de Delice-rivier te ontmoeten. Vanaf daar draait het naar het noordwesten tot een samenvloeiing met de Devrez-rivier en weer terug naar het noordoosten om deel te nemen aan de Gökırmak. Vanaf hier mondt het uit in de Zwarte Zee als een prachtige delta. Dammen gebouwd langs de oevers ervan omvatten de Boyabat, Derbent en Altınkaya. In de jaren vóór de 585 BC vormde de rivier de westelijke grens van Hatti, de stad van Hettitische rijk. Ook vormde het de grens tussen Azië en Klein-Azië, en tussen Paphlogania en Pontos. In mei 28, 585 BC scheidde het Lydia van Media tijdens de Slag bij Halys. Tegenwoordig wordt de rivier gebruikt voor het verbouwen van rijst of het ondersteunen van het opfokken van waterbuffels op andere plaatsen. Er is geen navigatie op de rivier, maar het levert wel een bron van waterkracht op.

Territoriale geschillen

Syrië en Irak bekritiseren de manier waarop Turkije de hydrologische projecten aan de bovenloop van de Eufraat controleert. Deze conflicten komen voort uit het feit dat de Eufraat in de drie landen stroomt. Zoals in veel ecosystemen, vormt menselijke activiteit de belangrijkste bedreiging voor de rivieren in Turkije. Verstedelijking en vervuiling hebben ook de waterkwaliteit en biodiversiteit uitgeput. Behoudsinspanningen zijn er weinig, en deze rivieren zijn vatbaar voor verdere uitputting en misbruiken.