Omschrijving
Gelegen in West-Azië, de Islamitische Republiek van Iran is het tweede grootste land in het Midden-Oosten. Het is ook speciaal in de mondiale geschiedenis, omdat enkele van de oudste beschavingen voor het eerst bloeiden. Rijk aan geschiedenis en diversiteit, de naam "Iran wordt vaak uitgewisseld met" Perzië ". Dit komt omdat de meerderheid van de bevolking in het hedendaagse Iran deel uitmaken van de Perzische etniciteit, die voornamelijk wordt verdeeld door hun taal. Er worden ook veel andere talen gesproken in Iran, waaronder Gilaki, Mazandarani en Azerbeidzjaans. Een andere reden waarom de termen Iran en Perzië zo vaak worden verwisseld is vanwege de machtige koninkrijken en rijken van het oude Perzië die de regio domineerden, die zich concentreerde binnen wat uiteindelijk het hedendaagse land van Iran zou worden.
architectuur
Met zo'n lange geschiedenis is de architectuur van Iran drastisch veranderd in de vele verschillende historische tijdperken en heersende Iraanse dynastieën. Beschouwd als uniek voor hun cultuur, kan de architectuur van Iran in grote lijnen in twee groepen worden verdeeld. Namelijk, dit zijn Zoroastrische (of pre-islamitische) en islamitische. Enkele van de meest beroemde gebouwen in Zoroastrian waren de Persepolis, die werd platgebrand door Alexander de Grote, de Naqsh-e Rustam, een oude necropolis met uitgebreide rotsreliëfs geëtst in de rotswand daterend zover terug op 1000 BC, en de oude steden van Pasargadae en Hatra. Bekende islamitische gebouwen zijn het Naqshe Jahan-plein, de Goharshad-moskee en de Jamkaran-moskee. Net als veel andere culturen hadden veel van de traditionele gebouwen van Iran kosmische thema's, evenals natuurlijke en kalligrafie-versierde motieven.
koken
De Iraanse keuken is zeer gevarieerd, met invloeden die afkomstig zijn van die van vele andere grote culinaire tradities, waaronder die van Griekenland, Turkije, Azerbeidzjan en India. Vanwege oude handelsroutes hadden Iraniërs toegang tot zulke exotische ingrediënten als munt, basilicum, sesam en pistachenoten, ruim voordat ze de middelen hadden om ze te cultiveren. Tegenwoordig zijn Iraanse basisvoedingsmiddelen rijst- en broodgerechten en typische kruiden zijn saffraan, kaneel en peterselie. De meeste maaltijden zijn een balans tussen verschillende gerechten. Typische Perzische gerechten zijn chelow kabab (hun nationale schotel, bestaande uit aromatische rijst met geroosterd vlees), kuku (een plantaardige soufflé), en khoresh, een dikke stoofpot die over rijst wordt geserveerd. In tegenstelling tot veel westerse landen, vindt de grootste maaltijd van de dag plaats in de vroege namiddag.
Culturele betekenis
Als een van de oudste beschavingen ter wereld hebben Iraniërs en Perzen veel bijgedragen aan de historische tijdlijn van de mensheid. Ze hadden een enorme hand bij de ontwikkeling van de textielindustrie, die al in het Neolithicum in de regio begon. In moderne tijden zijn Iraanse handwerkslieden vrij beroemd om hun prachtige, en uitgebreid ontworpen, Perzische tapijten en tapijten. Iraniërs zouden de wereld ook zulke lekkernijen hebben gegeven als ijs, koekjes en wijn. Private banking werd voor het eerst ontwikkeld in Perzië via 2,000 jaren geleden, net als gestandaardiseerde gewichten, geld en maatregelen. In 537 BC heeft Cyrus de Grote een schriftelijke verklaring over de mensenrechten gecreëerd. Na hem volgde koning Darius een verreikend handvest voor mensenrechten dat slechts kort daarna werd geschreven. Dit zijn enkele van de vroegste mensenrechtendocumenten die tot op heden ontdekt moeten worden.
Bedreigingen
Met de recente geschiedenis van spanningen tussen het Westen en Iran, mogen velen aannemen dat Iraniërs minachting hebben voor de hele westerse cultuur. Dit is echter meer een afspiegeling van de regering van het land en zijn buitenlandse beleid dan van de houding van zijn bevolking in het algemeen. Terwijl Iraniërs erg trots zijn op hun erfgoed en geschiedenis, hebben velen van hen, vooral de jongere bevolking, veel aspecten van het Westen omarmd in hun dagelijks leven, blijkend uit zaken als de aanwezigheid van westerse winkelcentra en supermarkten, en de meest recente elektronica. Westernisering en emigraties naar andere landen kunnen een bedreiging vormen voor de cultuur, maar aangezien ze al zoveel eeuwen bestaan, lijdt het geen twijfel dat de Iraanse cultuur zich in de toekomst zal aanpassen en volharden.
