Rooms-katholieke heiligen
In het katholicisme is een heilige een persoon die tijdens zijn leven goddelijke eigenschappen en hoge graden van heiligheid vertoonde. De kerk erkent deze uitzonderlijke mensen door hen heiligen na de dood te verklaren, wat bereikt wordt door een heiligverklaring. Hun levensprestaties worden gebruikt als een inspiratie voor congregaties en een herinnering aan het fundamentele christelijke geloof in het leven van een leven als het geloof in Jezus. Veel heiligen worden beschouwd als patroonheiligen, wat betekent dat ze toegewijd zijn aan een bepaald onderwerp. Deze problemen kunnen betrekking hebben op beroepen, natuurrampen, locaties, ziektes of gewoonten. Volgelingen van deze religie gaan op zoek naar deze specifieke heiligen en bidden tot hen, met de vraag of zij een boodschap naar God brengen.
Geschiedenis van heiligheid
De eerste heiligen van het katholicisme werden beschouwd als martelaren van het geloof vanwege hun executie door de Romeinen. Dit gebeurde een paar honderd jaar na de geboorte van Jezus. In de 4e eeuw was de religie gegroeid en begonnen beoefenaars mensen te erkennen die niet voor het geloof waren gestorven, maar een heilig leven hadden geleid. Lokale steden eerden deze ernstige sites zoals die van de martelaren. Niet heilig verklaard door de kerk, deze heiligen worden beschouwd als plaatselijk heilig verklaard en hun levens moeten worden goedgekeurd door de plaatselijke bisschop. Door de 6th en 7th eeuw was het aantal mensen dat werd erkend voor het leven in een heilig leven bijna ontelbaar. Paus Alexander III bekritiseerde deze criteriumloze praktijk en rond 1200 AD verklaarde dat alleen de paus kon bepalen wie een heilige zou worden. In de 17e eeuw had het Vaticaan normen voor heiligheid vastgelegd.
Normen voor heiligheid
Tegenwoordig vereist het benoemen van een heilige dat verschillende procedures worden uitgevoerd. Ten eerste moeten kandidaten bewezen hebben een dienaar van God te zijn. Een bisschop in de plaats waar de kandidaat overleed of werd gelegd om te rusten moet een open onderzoek toelaten naar de deugden van hun leven, meestal vijf jaar na hun dood. Een georganiseerde groep wordt aan de zaak toegewezen en onderzoekt eventuele toespraken of geschriften van de kandidaat. De groep schrijft een biografisch verslag van hun leven en interviewt persoonlijke kennissen. De lokale bisschop presenteert vervolgens al deze informatie aan de Romeinse Curia, een administratieve afdeling van de kerk, die het vervolgens toewijst aan een lid van de afdeling dat de kandidaat vervolgens verder onderzoekt. Dit onderzoek omvat het opgraven en onderzoeken van het lichaam.
Ten tweede verklaart de paus dat de kandidaat heldhaftige deugd heeft, gebaseerd op het onderzoek en op de aanbeveling. Dit wil zeggen dat de persoon een leven leidde van geloof, voorzichtigheid, rechtvaardigheid en naastenliefde. Na de verklaring van de Paus wordt de persoon "Eerbiedwaardig" genoemd. In dit stadium mogen volgers tot eerbied bidden tot een wonder.
Ten derde doet de kerk een verklaring van de zaligverklaring die beweert dat de overledene gezegend is met binnenkomst in de hemel. Als de kandidaat een martelaar was, legt de paus eenvoudig een verklaring af. Als de kandidaat echter een niet-martelaar is, moet er een wonder plaatsvinden als gevolg van gebeden tot de eerbiedwaardige. Als eenmaal is bewezen dat het wonder door God is veroorzaakt, wordt de kandidaat "Gezegend" genoemd.
Een bijkomend wonder moet plaatsvinden voordat de Gezegende een heilige kan worden. Als er iets gebeurt als gevolg van het gebed tot de kandidaat en het voorkomen niet kan worden verklaard door medische of fysische wetenschap, wordt het als een gebed beschouwd.
Heiligverklaring
Zodra de kandidaat de eerder vastgestelde normen heeft bereikt, kan heiligverklaring plaatsvinden. De kerk geeft een verklaring af dat de persoon is gezegend met "zalig visioen", het vermogen om rechtstreeks met God te communiceren. Betoverende visie betekent ook dat de persoon perfecte redding heeft bereikt. Na deze verklaring wijst de kerk een dag aan om de nu heilige te vieren. Deze dag mag overal worden gevierd. Aanhangers van de Heilige zijn ook door het Vaticaan toegestaan om een kerk of ander gedenkteken ter ere van hen te bouwen.
