Omschrijving
Fingal's Cave is een zeegrot gevormd uit basaltkolommen en wordt gedeeltelijk gevuld door de zee bij vloed. De grot is te vinden op het eiland Staffa in de zuidelijke Hebriden voor de Schotse kust. De plafonds en muren van de grot zijn bedekt met basaltkolommen die koelden van oude lavastromen en lijken op stapels kunstmatige kolommen. Sir Joseph Banks, een 18th Eeuwse Engelse natuuronderzoeker, ontdekte de grot in 1772 in een van zijn forays op het eiland. De beste tijd om Fingal's Cave te bezoeken is in de warme maanden tussen april en september. De zeegrot is toegankelijk met rondvaartboten en kan te voet worden verkend met behulp van een gids.
Toerisme
Het lijkt erop dat het toerisme lange tijd een onderdeel is geweest van het eiland Staffa, dat al meer dan twee eeuwen onbewoond is. De vele opmerkelijke historische bezoekers waren onder meer Prince Albert en Queen Victoria, de Duitse componist Felix Mendelssohn, de Engelse romantische schilder Joseph Mallord William Turner en dichters als Tennyson, Wordsworth, Keats en Walter Scott. Opmerkelijke ontdekkingsreizigers Dr. David Livingstone en Jules Verne maakten ook hun eigen reizen naar het eiland in de 19TH eeuw. De zeegrot, ook wel de "grot van de melodie" genoemd, is 33 hectare groot, gelegen in een gebied dat nog niet zo lang werd bewoond als de 1700s. Tegenwoordig bezoeken echter alleen vogels en toeristen daar om van zijn eenzaamheid te genieten. Om daar te komen is net zo eenvoudig als een cruiseboot van Iona of Fionnphort in Schotland aan boord. Er zijn veel internationale vluchten naar Schotland zelf vanuit alle delen van de wereld, dus een bezoek aan de grot ligt binnen het bereik van de meeste internationale reizigers.
Uniciteit
De naam Fingal komt van een Schotse misinterpretatie van de naam Fionn Mac, een krijger en jager in de Ierse en Manx-mythologie. Het werd bekend als zodanig na de publicatie van het beroemde gedicht van de Schotse dichter James Macpherson over dezelfde mythische figuur, getiteld Fingal, een oud episch gedicht. Fingal's Cave is slechts een van de attracties op het eiland Staffa. De zeegrot zelf heeft een hoge ingang in de vorm van een hol, waarvan wordt gezegd dat het lijkt op het gewelfde plafond van een kathedraal. De voettocht naar de grot is een geweldige manier om de geologie te verkennen, maar er is ook een boottocht die de grot binnenkomt tijdens eb, gezien de zee op zijn kalmste en dus veiligste is. Een van de meest interessante dingen op het eiland is zijn populatie Papegaaiduikers, die om je heen zullen samenkomen als je lang genoeg stil blijft staan. Dit collectieve gedrag gebeurt als een resultaat van het overlevingsinstinct van papegaaiduikers, omdat het hen een minder kwetsbaar doelwit maakt voor roofzuchtige meeuwen als ze dicht bij mensen staan.
Habitat
Bezoekers van het eiland kunnen genieten van het zien van ongrijpbare meeuwen, terwijl gezellige papegaaiduikers zich eromheen verzamelen en naar ze opkijken. Van mei tot augustus zijn de beste maanden om te observeren en te genieten van het gezelschap van de papegaaiduikers. Andere belangrijke vogelsoorten op het eiland zijn de Alken, Stormvogels, Grote jagers, Grote Noordduikers, Jan-van-gent en Zeekoet. Een oplettende bezoeker zal ook in het water levende zoogdieren zien, zoals zeehonden, dolfijnen en bruinvissen. Reuzenhaaien zijn ook te vinden rond de wateren van het eiland, terwijl de zomer de prachtige dwergvinvissen en vinvissen dichter bij het eiland terugbrengt. Voor de meer botanisch ingestelde bezoekers, bevatten de belangrijkste flora-displays van het eiland vegetatie zoals wilde tijm, voetpaadjes van vogels, korstmossen en boterbloemen.
Bedreigingen
Het eiland heeft veel gebieden die glad zijn en vormen dus een risico voor de toerist die de noodzaak om ze met zorg over te steken negeert. De vloer en loopbruggen van de zeegrot worden bijzonder glad en gevaarlijk voor mensen die ongeschikt schoeisel dragen. Het eiland heeft schaarse vegetatie en het nemen van monsters of souvenirs ervan, inclusief inheemse wilde bloemen, is niet toegestaan. Menselijke recreatieve effecten op zeegrotten zijn afgedaan als onbeduidend, hoewel de industrie en de kustontwikkeling een bedreiging kunnen vormen voor de structuur van de grot en mogelijk nadelige effecten hebben op de getijdenstromingen die de toekomstige, natuurlijke ontwikkeling van de zeegrot zullen bepalen. Watervervuiling en zwerfvuil op het water worden ook beschouwd als potentiële bedreigingen voor de lokale natuur en bezoekers.
