Over de hele wereld hebben vrouwen jarenlang aangedrongen op een verhoogde publieke stem en aanwezigheid. Gelukkig is dit op veel plaatsen gelukt, getuige de hoge mate van vrouwelijke vertegenwoordiging in de nationale wetgevende macht van veel naties. We hebben een lijst samengesteld van de landen met de grootste proporties van hun respectieve nationale wetgevende organen die door vrouwen worden gevormd. Er zijn zeker regionale trends te zien in deze lijst, met vijf van de landen in Afrika, drie in Latijns-Amerika en twee in Scandinavië.
10. Namibië (41% van vertegenwoordigers)
Namibië staat op de vierde plaats in de Afrikaanse landen wat betreft het percentage vrouwen dat in de nationale parlementen vertegenwoordigd is. Nu 41% van de parlementaire zetels van het land wordt bezet door Namibische vrouwen, een getal dat verdubbeld is in het laatste parlement, lijkt het land duidelijk vooruit te zijn gegaan op het gebied van vrouwelijke empowerment en erkenning van vrouwenrechten.
9. Finland (42% van de vertegenwoordigers)
Net als andere Scandinavische landen heeft Finland altijd de behoefte aan gendergelijkheid gepropageerd en hard gewerkt aan het bereiken van hetzelfde doel. In 1906, de landelijke vergadering van het land, aangeduid als de Eduskunta in de moedertaal van het Fins werd het het eerste parlement ter wereld dat vrouwen het exclusieve stemrecht gaf en als kandidaat ook in de stembus liep. Sindsdien is er geen terugblik en Finland. Met zijn uitstekende prestaties in zijn pogingen om de genderkloof te dichten, is Finland er altijd in geslaagd om een glansrol te spelen in het jaarlijkse Global Gender Gap Report van het World Economic Forum. Momenteel hebben de meeste werkvelden in de natie een aanzienlijk vrouwelijk personeelsbestand, waaronder het nationale parlement, waar 42% van de zetels in handen is van vrouwelijke vertegenwoordigers.
8. Ecuador (42% van de vertegenwoordigers)
Het feit dat Ecuador, een Latijns-Amerikaans land, grote vooruitgang boekt bij het versterken van de positie van haar vrouwen, komt tot uiting in de parlementaire vertegenwoordiging van vrouwelijke kandidaten in het land. 42% van de gekozen zetels in het parlement van Ecuador wordt bezet door vrouwen. Het resultaat weerspiegelt het harde werk van verschillende gouvernementele en niet-gouvernementele organisaties die zich inzetten om de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in het land te verminderen.
7. Zuid-Afrika (42% van de vertegenwoordigers)
Voordat de democratie in Zuid-Afrika aankwam, was de positie van vrouwen in dit land behoorlijk miserabel, met slechts een magere 2.7% vertegenwoordigingsniveau van vrouwen in het nationale parlement van het land. De dingen zijn echter in de loop van de jaren drastisch veranderd, en momenteel heeft het Zuidafrikaanse parlement 42% van zijn zetels bezet door gekozen vrouwelijke vertegenwoordigers. Het succes van dit verhaal gaat terug tot de vorming van democratisch Zuid-Afrika en de introductie van een nieuwe grondwet, waarin de rechten van de vrouw een essentieel onderdeel van het document vormen. Het vrouwenhandvest, een document waarin vrouwenrechten worden vermeld, is ook aangenomen in het kader van de campagne Women's National Coalition in 1994. Een aantal organisaties en afdelingen, zoals het Office on the Status of Women, werden door de nieuwe democratische regering van het land opgericht om ervoor te zorgen dat dergelijk beleid daadwerkelijk werd uitgevoerd. Aangenomen wordt dat al deze maatregelen die sinds 1994 zijn aangenomen, positieve invloed hebben gehad op de empowerment van vrouwen in heel Zuid-Afrika.
6. Senegal (43% van de vertegenwoordigers)
De pariteitswet die in Senegal is aangenomen, lijkt een lange weg te hebben afgelegd om een belangrijke positie te verwerven voor vrouwen in de politiek van het land. De wet werd aangenomen in 2010 en leidde alle partijen en coalities die strijden voor verkiezingen in Senegal om een gelijk aantal mannelijke en vrouwelijke vertegenwoordigers voor te dragen. De effecten van deze wet waren zichtbaar in de 2012-parlementsverkiezingen, toen 64 van de 150-zetels in de Nationale Assemblee door vrouwen werd bezet. Ook voerde een groot aantal vrouwenorganisaties en niet-gouvernementele organisaties bewustmakingscampagnes vóór de verkiezingen uit om het grote publiek meer bewust te maken van deze wet. De campagne lijkt vruchtbaar te zijn geweest, met een sprong van 22% van de zetels van het parlement bezet door vrouwen in het vorige parlement naar 43% in het huidige parlement.
5. Zweden (44% van de vertegenwoordigers)
De Scandinavische landen zijn er altijd in geslaagd om respectabele posities te veroveren op het gebied van vrouwelijke empowerment. Zweden heeft zich voortdurend ingespannen om de genderkloof in het land te verkleinen, waarbij positieve resultaten consistent tot uiting komen in de parlementsverkiezingen. Het land heeft de vijfde hoogste vertegenwoordiging door vrouwen van alle nationale wetgevers in de wereld. De 2014-verkiezingen waren getuige van een vrouwelijke vertegenwoordiging van 44% in het nationale parlement van Zweden, omdat 152 van de 349-stoelen werd bezet door vrouwelijke kandidaten. 12 van de 24-overheidsministeries van Zweden wordt ook geleid door een vrouw.
4. Seychellen (44% van de vertegenwoordigers)
De Seychellen hebben een voorbeeld gegeven van gendergelijkheid en empowerment van vrouwen voor de landen in de SADC-regio door een 43% vrouwelijke vertegenwoordiger te kiezen in het nationale parlement van het land. 20 vrouwelijke kandidaten deden mee aan de 2011 Nationale Assemblee verkiezingen in het land, met 12 van hen die zetels in de Assemblee wonnen. Naast de politiek, hebben de vrouwen op de Seychellen grote invloed zowel in hun huizen als in de publieke sfeer. Volgens een 2010-enquête staat 55% van de gezinnen in het land onder leiding van een vrouw en heeft het land ook een aanzienlijk vrouwelijk personeelsbestand. Deze productieve leden van de samenleving van de Seychellen dragen bij aan verschillende gebieden zoals onderwijs, gezondheid, productie, openbaar bestuur en andere vitale sectoren.
3. Cuba (49% van de vertegenwoordigers)
Cuba heeft snelle vooruitgang geboekt op het gebied van de empowerment van vrouwen en vecht tegen alle verwachtingen in wanneer de samenleving haar doelen bereikt. Cuba heeft een consistente hoge rang in internationale enquêtes over de positie van Cubaanse vrouwen in hun samenleving. Het rangschikte 18 onder de 142-landen in de wereld op het gebied van politieke empowerment van vrouwen op nationaal niveau, en vrouwen bezetten momenteel 49% van de wetgevende zetels in het land. Zo laat dit kleine eiland in het Caribisch gebied veel ontwikkelde landen van de wereld achter wat betreft de toenemende "vrouwelijke macht".
2. Bolivia (53% van de vertegenwoordigers)
De laatste parlementsverkiezingen van Bolivia, gehouden in oktober van 2014, bleken een enorm succes te zijn in termen van het aantal vrouwelijke kandidaten geplaatst in plaatsen van macht door de stemmingspopulatie van het land. Het nationale parlement van Bolivia, met een 53% vrouwelijk aandeel onder zijn vertegenwoordigers, heeft nu meer vrouwen dan mannen, waardoor het land een prestigieuze tweede plaats behaalt in alle landen van de wereld wat betreft het relatieve aantal vrouwelijke vertegenwoordigers in nationale wetgevers.
1. Rwanda (64% van de vertegenwoordigers)
De recente Rwandese parlementsverkiezingen in 2013 luidden een tijdperk in van nieuwe hoop voor alle Rwandese vrouwen, waarbij 64% van de parlementaire zetels in het land bezet werd door vrouwen. Verschillende nationale organisaties die in het land werken, hebben in samenwerking met internationale organisaties zoals de VN, gendergelijkheid nastreven in het land, vooral sinds de wanhoop van 1994. Vóór de 1994 Rwandese genocide waren vrouwen slechts met 18% van de parlementaire zetels vertegenwoordigd. Dat aantal is in de loop der jaren steeds beter geworden, met de verkiezingen in 2008 als een grote overwinning voor de vrouwelijke kandidaten van Rwanda, aangezien 56.3% van de zetels in het parlement werd gehouden door vrouwelijke vertegenwoordigers. Sindsdien is er geen terugkijken geweest naar de Rwandese vrouw en de statistieken die voortkomen uit de 2013-verkiezingen onthullen dit feit nog meer.
