Landen Waar Vrouwen Het Meest Actief Zijn In De Beroepsbevolking

In Tanzania bestaat 90% van de vrouwelijke bevolking uit vrouwen in de beroepsbevolking. In andere landen ten zuiden van de Sahara, zoals Madagaskar, Rwanda, Mozambique, Zimbabwe, Burundi, Malawi en Eritrea, vormen vrouwen in de beroepsbevolking meer dan 80% van de vrouwelijke bevolking.

Vrouwen in de informele sector

De sub-Sahara-Afrikaanse regio's zijn ook de plaatsen waar veel banen beschikbaar zijn in de informele sector, die grotendeels bestaat uit vrouwen en jongeren die in loondienst zijn. De agrarische sector biedt de meeste banen in deze regio. In Tanzania is landbouw bijvoorbeeld goed voor 80% van de banen. Dit hoofdverblijf van de mensen wordt nu bedreigd door de subsidies die in de noordelijke landen aan boeren worden gegeven. Dit zijn meestal kleine bedrijven. Het werk in de landbouwsector is echter ook nog eens verdeeld naar geslacht. De vrouwen zijn betrokken bij het verbouwen, verwerken en verkopen van binnenlandse voedselgewassen, terwijl mannen bezig zijn met het produceren van cash crops bestemd voor export.

Minder dan 25% van de vrouwen is werkzaam in niet-agrarische werkzaamheden en behoort tot de drie regio's die deze trend vertonen. Vrouwen zijn meestal bezig met zelfstandig ondernemerschap in de informele sector, als alleenstaande exploitanten of hoofden van familiebedrijven, maar soms ook in onbetaald gezinswerk. Informele detailhandel biedt de meeste banen hier, met straathandel waarbij veel vrouwen werken. Arbeidsintensieve industrieën zoals de textiel- en kledingindustrie zijn andere plaatsen waar vrouwen waarschijnlijk worden tewerkgesteld.

Sociaal-economische bestuurders van vrouwelijke werkgelegenheid

De belangrijkste reden voor de concentratie van banen in de informele sector is een gebrek aan industrialisatie, dus er zijn maar weinig banen in de georganiseerde sector. Alleen arbeidsintensieve industrieën, waaronder kleding maken, zijn in sommige landen zoals Madagaskar op grote schaal aanwezig. In Tanzania en Zimbabwe nemen de textielindustrieën af omdat internationale concurrentie banen wegneemt uit deze landen. Bovendien wordt de exportproductie beheerst door tarifaire belemmeringen en strengere regels voor werkgelegenheid en uitkeringen. Werkgevers omzeilen werkclausules door het grootste deel van hun personeel aan te werven door middel van contracten en deeltijdarbeid. De invoer van goedkope gesubsidieerde producten ondermijnt de lokale productie door de vraag naar binnenlandse producten te verminderen.

Gebrek aan banen in de formele sector

De formele sector in deze regio bestaat voornamelijk uit 'niet-inheemse' of blanken en rijke multinationals met betere toegang tot de lokale en internationale markt. De kloof tussen de 'niet-inheemse' en de arme informele sector bestaat sinds de koloniale tijd, met weinig interactie tussen de twee groepen. Een gebrek aan sterke instellingen en regeringen om de armen te reguleren en te beschermen, berooft de regio van de juiste omstandigheden voor verandering.

Gevolgen van de huidige werkgelegenheidspatronen in de regio

De informele sector wordt geplaagd door slechte lonen en onzekere banen. Vrouwen worden ook minder betaald dan mannen voor hetzelfde werk en worden meestal tewerkgesteld in banen die minder lonend zijn. De landen in Sub-Sahara Afrika groeien, met toenemende migratie naar steden. Maar de armen in de stad worden niet opgenomen in hun groeiplannen. Hun huidige precaire straathandel wordt verder bedreigd door door de overheid geïnitieerde uitzettingen in een poging om de steden te 'moderniseren'.

Toenemende arbeidskrachten

Volgens 2035 zal de beroepsbevolking in Sub-Sahara Afrika groter zijn dan de rest van de wereld. Dit gebeurt gezien de hoge vruchtbaarheidscijfers en de daling van de kindersterfte als gevolg van het verbeteren van de toegang tot gezondheidszorg. De regio is echter slecht toegerust om te profiteren van deze groeiende kracht, en heeft zijn formele sector te weinig banen te bieden. Bij voldoende banen zou het inkomen per hoofd gemakkelijk kunnen stijgen met 25%. Deze mogelijkheid zou echter een probleem worden als het probleem van het genereren van werkgelegenheid niet onmiddellijk wordt aangepakt.