De Amoco Cadiz olieramp Ramp vond plaats toen een olietanker, Amoco Cadiz genaamd, in drieën splitste en in zee stortte. De tanker had veel olie aan boord, die volledig was gemorst, wat resulteerde in de grootste olieramp ooit in de geschiedenis van de zee. Het ongeluk vond plaats in maart 16, 1978, terwijl het schip onderweg was van de kust van Bretagne in Frankrijk. Amoco Cadiz was eigendom van een Liberiaans bedrijf maar beheerd en geregistreerd bij een Amerikaans scheepvaartbedrijf.
Oorzaken en gebeurtenissen die leiden tot het ongeval
Het schip was uit Bretagne vertrokken en vertrok naar Lyme Bay in Groot-Brittannië. Het barre weer op zee heeft er toe bijgedragen dat de motoren defect zijn geraakt, wat wordt beschouwd als de belangrijkste reden achter het zinken van de tanker. Toen het bij 9.46 werd dichtgereden door een zware golf, lag de tanker ten noorden van Ushant en 16 nautische mijlen ten westen van Portsall. Hij draaide zich om om tegemoetkomend schip te vermijden. Op dit punt ontwikkelde het schip een mechanisch probleem als gevolg van het verlies van hydraulische vloeistof. De kapitein besloot de motor uit te zetten en te proberen het te repareren, maar het was allemaal tevergeefs vanwege de sterke wind die vanuit het noordwesten waaide. De wind hielp het schip naar de kust rijden.
Amoco Cadiz was ongeveer zes zeemijl naar de kust afgedreven voordat de sleepboot pacific erin slaagde om er met succes een tros aan vast te maken rond 2 pm. Twee uur lang probeerde de sleepboot Amoco's drift tevergeefs recht te zetten. De kapitein slaagde er met succes in om rond 8.55 pm een nieuwe sleepkabel aan Amoco Cadiz te bevestigen. Het botste echter een moment later en begon te lekken. Rond 9.30 pm maakte een andere rots een gat aan de basis van de tanker, waardoor water in de machinekamer kon stromen. De romp was opengescheurd, wat leidde tot de olieramp. Gelukkig is er geen leven van de bemanning verloren gegaan bij het ongeluk.
De bemanning aan boord werd gered door de Franse Marineluchtvaart rond 12 am. De kapitein en een ander bemanningslid zijn tot aan de volgende dag op het schip gebleven op 5.00 am. Binnen de kortste keren was de machinekamer overstroomd en dit maakte dat het schip begon te zinken. In maart 17 splitste het schip zich in tweeën en morste alle ruwe olie en stookolie in de zee. Elf dagen later zorgden stormachtig weer en felle golven ervoor dat het verder splitste en drie stukken werden gemaakt.
De olielekkage
Amoco Cadiz droeg ongeveer 220,000 tonnen lichte ruwe olie die was verkregen van Ras Tanura, Saoedi-Arabië en Kharg-eiland in Iran. Alle ruwe olie die toebehoorde aan Shell en 4000 tonnen stookolie die door het schip werd vervoerd, werd allemaal gemorst vanwege de barre weersomstandigheden aan de zee die leidden tot het breken van het schip. De wind uit het noordwesten droeg veel bij in de snelle verspreiding van de olie op het zeeoppervlak. De winden verspreiden olie door de 72 km van de Franse kustlijn. In de volgende maand bevorderden de westelijke winden de verspreiding van de olie oostwaarts van de kust. Slechts een week na het ongeluk had de olie zich helemaal naar Cote d'Armor verspreid.
De olie drong door tot een diepte van ongeveer 20 inches in het zand van de aangetaste stranden. Tijdens het ruige weer resulteerde consistente overdracht van zand in de onderoppervlakolie in twee of drie lagen. De haven van Porspoder naar de havens op het eiland Brehat was bedekt met de olie. Roze granietrotsstranden van Tregastel, Perros Guirec en het toeristenstrand van Plougasnou waren enkele van de gebieden die zwaar werden getroffen door de lekkage. De oliën langs de blootgestelde rotsachtige kusten bleven slechts enkele weken na het ongeluk bestaan, dankzij de matig hoge golfbewegingen. In de gebieden waar geen constante golfbewegingen plaatsvonden, bleven de oliën echter jarenlang bestaan in de vorm van asfaltkorst. Over het algemeen was een maand na het morsen van de olie de totale afstand van de olieverspreiding ongeveer 320 km en in totaal 76-stranden waren getroffen.
Het opruimproces
Op de rotsachtige kusten werden opruimwerkzaamheden uitgevoerd om de toch al zware effecten van de olie te verminderen. De opruimactiviteit bestond uit drukwassen op de rotsachtige kusten. De olie op de rotsachtige kusten was vrij snel geëlimineerd vergeleken met kwelders die vele jaren duurde om te elimineren. Een organisatie van rond 10,000-mensen werd gevormd om het reinigingsproces mogelijk uit te voeren. Het doel van de organisatie was om geselecteerde gebieden op te schonen, olie op te slokken op plaatsen die olie had verzameld en opruimen van stranden, kusten en havens. Het aangetaste grind en zand in sommige van de getroffen stranden werden ook gewist. Olieresten werden ook verzameld en veilig afgevoerd. Niet meer dan 20,000 ton olie werd teruggewonnen na de scheiding van de emulsie van olie en water.
Effecten van de Amoco Cadiz olierampramp
Als grootste olievlek in de zee heeft Amoco-olieramp ramp nadelige effecten gehad, vooral op het leven in zee. Het olielek leidde tot het grootste verlies aan zeeleven ooit in de eerste twee maanden van zijn aanwezigheid. Slechts twee weken na het morsen werden miljoenen zee-egels, weekdieren en andere kleine organismen op de bodem van de zee gedood. Ongeveer 9000 ton oesters werden ook gedood.
Vogels van de zee werden ook grotendeels getroffen, vooral in hun vliegvermogen. De olie klampte zich vast aan de veren van de vleugels van de vogels, waardoor het moeilijk was voor de vogels om te vliegen op zoek naar voedsel en andere levensbehoeften, vandaar dat velen van hen stierven.
De levende vissen die werden gevangen hadden veel aandoeningen op hun huidoppervlakken. Deze aandoeningen omvatten zweren en tumoren. De vis gevangen in het gebied smaakte naar aardolie, vanwege hun inname van aangetaste organismen en water. Intern waren de vissen ook besmet met de olie en de vis die wordt geconsumeerd door mensen zou tot schadelijke effecten hebben geleid.
Echinoderm en kleine organismen die tot de groep van kreeftachtigen behoorden, waren bijna geëlimineerd uit de zee. Gelukkig vermenigvuldigden ze zich snel en hun populatie werd binnen een jaar hersteld.
De olie erodeerde de getroffen stranden. Sterker nog, erosie is nog steeds zichtbaar in sommige van de getroffen stranden. De erosie is nog steeds duidelijk, vooral in gebieden waar geen pogingen tot opruimen werden gedaan.
