Alexander Fleming was een Schotse botanicus, bioloog en farmacoloog. Fleming werd beroemd omdat hij de pionier was in de productie van een antibioticum nadat hij de wereldberoemde penicilline in 1928 had ontdekt. Fleming werd beroemd op het gebied van bacteriologie nadat de ontdekking van penicilline ertoe leidde dat hij samen met Ernst Boris Chan en Howard Florey in 1945 de Nobelprijs voor Fysiologie / Geneeskunde ontving.
5. Vroege leven
Alexander Fleming werd geboren op augustus 6th, 1881 op een boerderij in de buurt van Darvel, een klein stadje in Ayrshire, Schotland. Fleming werd geboren bij Hugh Fleming, een boer, en zijn tweede vrouw, Grace Stirling Morton, en was de derde geboren uit vier kinderen. Alexander Fleming volgde in zijn jeugd de plaatselijke Darvel School en de Loudoun Moor School en studeerde later aan de Kilmarnock Academy na een studiebeurs van twee jaar. In zijn late tienerjaren werkte Fleming in een expeditiebedrijf totdat hij wat geld van zijn oom, John Fleming, in 1901 had geërfd. Hij gebruikte de nalatenschap en schreef zich in aan de St Mary's Hospital Medical School in 1903, waar hij later een MBBS-graad behaalde in 1906. Na het behalen van zijn diploma, werkte Alexander op de onderzoeksafdeling van de school onder Sir Almroth Wright en was zijn assistent-bacterioloog.
4. Carrière
Op de St. Mary's School behaalde Alexander Fleming een BSc in Bacteriology en kort daarna werd hij docent aan de instelling. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Alexander aangesteld als kapitein van het Royal Army Medical Corps en werkte hij in verschillende slagveldziekenhuizen in Frankrijk. Tijdens zijn oorlogsperiode zag Alexander sepsis waarbij vele soldaten werden gedood, ondanks het gebruik van antiseptica bij de behandeling van wonden. Hij begon zijn onderzoek naar deze oorzaak van infectie en diende later zijn bevindingen in bij 'The Lancet', een medisch tijdschrift. Nadat de oorlog was geëindigd, ging Alexander terug naar het St Mary's Hospital en in 1928 werd hij hoogleraar Bacteriologie aan de Universiteit van Londen.
3. Belangrijke bijdragen
Na zijn terugkeer in het St. Mary's Hospital na de Eerste Wereldoorlog, bleef Alexander zijn onderzoek doen naar de oorzaak van diepe weefselinfectie ondanks het gebruik van antiseptica en richtte hij zijn onderzoek op het zoeken naar alternatieve antibacteriële stoffen. Tijdens zijn onderzoek ontdekte Alexander dat een enzym bekend als lysozyme (aanwezig in het neusslijm van een patiënt) de groei van bacteriën remde. Fleming ontdekte later echter dat het enzym niet het potentieel had om in wonden te worden toegediend, omdat het weinig effect op de bacteriën had. Op 1928 van september ontdekte Alexander een schimmel in zijn laboratorium die effectief een breed scala aan ziekteverwekkende bacteriën doodde. De schimmel was van het geslacht Penicillium en na verschillende tests liet Alexander een extractie van de schimmel los en noemde het "penicilline." De ontdekking van penicilline zou het begin betekenen van moderne antibiotica waarbij penicilline miljoenen levens over de hele wereld zou redden .
2. Uitdagingen
Nadat Alexander Fleming zijn opmerkelijke ontdekking had gedaan, publiceerde hij het in de Journal of Experimental Pathology. Er werd echter weinig aandacht besteed aan zijn ontdekking en betekende dat Fleming geen steun kreeg om verder onderzoek te doen naar penicilline. Ondanks het gebrek aan ondersteuning, bleef Fleming zijn onderzoek uitvoeren in zijn laboratorium, maar na een paar tegenslagen liet hij zijn onderzoek varen.
1. Dood en erfenis
Alexander Fleming stierf aan een hartaanval op maart 11th, 1955 in zijn landhuis in Barton Mill, Suffolk. Vanwege zijn onvermoeibare onderzoek dat resulteerde in de ontdekking van penicilline, werd Alexander Fleming een van de grootste medische onderzoekers aller tijden. Het laboratorium waarin de ontdekking werd gedaan, werd omgezet in een museum met de naam "The Fleming Museum." In 1944 werd Alexander een Knight Bachelor nadat hij werd geridderd door King George VI. In 1999 werd het Time Magazine met de naam Fleming genoemd als een van de 100 belangrijkste mensen in de 20TH eeuw
