De 1968 Olympische Zomerspelen werden gehouden in Mexico City, Mexico. De Olympische Spelen in Mexico City waren een internationaal multisportevenement - de eerste die werd gehouden in Latijns-Amerika en in een Spaans sprekende natie.
Ze waren ook de eerste Olympische spelen die gebruikmaakten van een circuit voor alle weersomstandigheden in plaats van de traditionele sintelbaan voor alle atletiekevenementen. De wedstrijden werden in de maand oktober gehouden en waren de derde Olympische wedstrijd die werd gehouden in het laatste kwartaal van het jaar (na de 1956- en 1964-wedstrijden in Melbourne en Tokio). De openingsceremonie werd uitgevoerd op oktober 12 en de slotceremonie op oktober 27. Mexico City werd gekozen boven Detroit, Lyon en Buenos Aires. Ze waren ook de eerste Olympische spelen die op grote hoogte plaatsvonden (Mexico-stad ligt 2240 meter boven de zeespiegel).
Hoogtepunten van de 1968 Mexico City Olympic Games
Landen als de Democratische Republiek Congo, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Guinee, Sierra Leone en Koeweit behoren tot de eerste timers op de 1968 Mexico City Olympics Games. Het evenement trok aan bij 5,000-deelnemers bestaande uit 4,735 mannelijke en 781 vrouwelijke atleten uit 112-landen. Ze namen deel aan 172-evenementen van 18 verschillende sporten. Een ander opmerkelijk hoogtepunt van het evenement was de afzonderlijke deelname van Oost- en West-Duitsland.
De Verenigde Staten stonden bovenaan de medaille en ontvingen 107-medailles. De Sovjet-Unie werd tweede met 91-medailles, terwijl Hongarije en Japan respectievelijk 32- en 25-medailles hadden. Mexico, het gastland, was 15th, ontvangt een totaal van 9-medailles. De grote hoogte van Mexico-Stad had een negatieve invloed op veld- en baanevenementen. Het was een bijkomend voordeel voor atleten die trainden op hooggelegen gebieden zoals Kip Keino van Kenia die zilveren en gouden medailles won in de wedstrijden. Tijdens dit 1968 Olympisch spel werden ook drugstesten en vrouwelijke verificaties het eerst gedaan.
The Black Power Salute and Protests
Tijdens de 1968-Olympische Spelen hadden twee zwart-Amerikaanse atleten, Tommie Smith en John Carlos, die een podiumplaats behaalden in het 200-meterrace-evenement, een demonstratie van wat de Black Power-begroeting werd genoemd. Tijdens de prijsuitreiking keerden ze op het podium om de richting van hun nationale vlaggen te volgen. Terwijl het volkslied van de Verenigde Staten speelde, hief elk van hen een vuist op met een zwarte handschoen op. Ze hielden de vuisten omhoog totdat het volkslied was voltooid. Bovendien hadden Tommie Smith, John Carlos en een Australische Silver-medaillewinnaar Peter Norman badges met mensenrechten op hun jas gespeld. De twee Amerikanen kregen veel kritiek thuis vanwege hun acties die zwarte trots en solidariteit toonden.
Afgezien van het Black Power Salute-incident waren er verschillende andere demonstraties tijdens de Olympische Spelen. Dit betrof studentenprotesten in de straten, wat leidde tot de dood van honderden jonge demonstranten. De studentenbetogers waren tegen hun financiering door de overheid in plaats van hun sociale programma's te financieren. Vanwege de gebaren en demonstraties van de zwarte atleten, worden de 1968 Olympische spelen in Mexico-Stad beschouwd als de meest politiek georiënteerde spellen in de geschiedenis van moderne Olympische spelen.
