Het zonnestelsel bestaat uit acht planeten die zijn gegroepeerd in terrestrische (Venus, Mercurius, Aarde en Mars) en de reuzenplaneten (Uranus, Saturnus, Neptunus en Jupiter). Zes van deze werelden worden omcirkeld door natuurlijke satellieten terwijl ze allemaal rond de zon draaien. Het oppervlak van Mercurius lijkt op dat van de maan met uitgestrekte vlaktes en kraters, wat betekent dat het al duizenden eeuwen inactief is. De grootste planeet in het zonnestelsel naar volume en massa is Jupiter, terwijl de kleinste Mercurius is. De beste manier om de grootte van iets te meten, is door het volume ervan in te schatten en te bepalen hoeveel materie het heeft.
Wat is de massa en grootte van Mercurius?
Met een gemiddelde straal van 3031.67-mijlen is Mercurius de kleinste van alle planeten in het zonnestelsel. Kwik is equivalent met 38% van de aardoppervlakte, en aangezien het geen afgeplatte polen heeft, is het volledig bolvormig. De straal van Mercurius is hetzelfde op de evenaar als op de polen. De diameter van Mercurius is 2.5 maal kleiner dan dat van de aarde. Hoewel het kleiner is dan sommige van de natuurlijke lichamen in het zonnestelsel zoals Titan en Ganymedes, is Mercurius veel uitgebreider. Mercurius is twintig keer minder zwaar dan planeet Aarde. De grootte van Mercurius is dichter bij de grootte van de maan dan bij de aarde.
Wat is de dichtheid en het volume van Mercurius?
Kwik is veel dichter dan sommige van de planeten in omvang. Mercurius heeft de 2nd hoogste dichtheid van 338.8-ponden per kubieke voet direct na de aarde met een dichtheid van 344.3-ponden per kubieke voet, wat resulteert in een 0.0023-mijl per kwadraat tweede zwaartekracht. De zwaartekracht van Mercurius is 0.38 maal die van de aarde, wat betekent dat als je op Mercurius staat, je gewicht 38% zwaarder zal zijn dan je op aarde zou zijn. Het kwikvolume is ongeveer 0.056 maal kleiner dan het volume van de aarde.
Wat is de structuur en samenstelling van Mercurius?
Kwik is een aards lichaam dat is samengesteld uit metalen en silicaatmineralen. De metalen zijn gedifferentieerd van de korst, silicaatmantel en metalen kern. Mercury heeft in vergelijking met andere planeten een te groot centrum met een straal van 1,118.5-mijlen, die ongeveer 42% van het volume van de Mercury inneemt. Mercurius kern heeft een hoog ijzergehalte in vergelijking met alle planeten en er zijn talloze theorieën voorgesteld om het ijzergehalte te verklaren. Een van de meest geaccepteerde hypothesen stelt dat Mercurius ooit erg groot was, maar dat het werd beïnvloed door het planetaire kleinste dat het grootste deel van de oorspronkelijke mantel en korst reduceerde en alleen de belangrijkste componenten van de kern achterliet.
Een andere theorie schrijft voor dat deze planeet gecreëerd zou kunnen zijn uit de zonnevel voor de stabilisatie van de energieoutput van de zon. Aanvankelijk was het twee keer de huidige grootte, maar naarmate het protosoen in omvang afnam, werd kwik verdampt door de hoge temperatuur en vormde aldus de damp dampatmosfeer die door de wind werd weggeblazen. Een andere theorie stipuleert dat de nevel een belemmering vormde voor de deeltjes waaruit deze planeet was geaccentueerd, wat betekende dat Mercurius de lichtdeeltjes niet verzamelde.
