Het volkslied van een land speelt een belangrijke rol, zowel binnen de landsgrenzen als op het internationale toneel. Net als zijn officiële vlag moet het volkslied van een land de trots van een land vertegenwoordigen en weerspiegelen, evenals zijn identiteit. Dit gevoel van nationale trots strekt zich uit tot het eren van de prestaties van medeburgers en het betonen van eer aan de unieke cultuur, tradities en geschiedenis van hun land. Anthems worden meestal gespeeld op evenementen zoals sportwedstrijden; met name een van de voordelen van het winnen van een gouden medaille op de Olympische Spelen is een atleet die wordt behandeld voor het zien van de vlag van zijn thuisland die wordt opgeheven, vergezeld van de patriottische stammen van hun volkslied.
Andere nationale volksliederen zonder tekst
Hoewel de overgrote meerderheid van de landen over de hele wereld nationale volksliederen met teksten heeft, is de Marcha Real van Spanje een uitzondering vanwege het feit dat het geen woorden bevat. Andere landen waar momenteel ook volksliederen zonder tekst zijn, zijn Bosnië en Herzegovina, San Marino en Kosovo.
De geschiedenis van de Marcha Real in Spanje
Het officiële volkslied van het Europese land van Spanje staat bekend als de "Marcha Real", wat in het Engels vertaalt naar "Royal Marchâ €. Het wordt ook wel "The Grenadier March" genoemd. Net als het land van herkomst heeft het Spaanse volkslied een lange geschiedenis en is het met name een van 's werelds oudste hymnes.
Het eerste historische record van de bladmuziek voor de Marcha Real dateert uit 1761. Officieel wordt Manuel de Espinosa de los Monteros aangehaald als zijn componist, maar in de 1800s circuleerden foutieve geruchten dat Frederik II van Pruisen de echte auteur van het stuk was.
In 1770 verklaarde koning Charles III "De Grenadier-mars" te gebruiken als de eermars. Tijdens het bewind van koningin Isabella II van 1833 tot 1868 werd de compositie officieel aangenomen als het Spaanse volkslied.
In het verleden bevatte de compositie van Marcha Real teksten, met name die geschreven tijdens het bewind van Alfonso XIII en later tijdens het bewind van generaal Francisco Franco. Deze versies konden de officiële status niet ontvangen en er moet worden opgemerkt dat de huidige niet-lyrische versie van het anthem op 1978 is geïnstalleerd.
De huidige versie van de Marcha Real verving de originele orkestratie van Bartolomé Pérez Casas door een door Francisco Grau gecomponeerd orkest. Deze versie is door de Spaanse overheid gekocht in overeenstemming met een koninklijk besluit van oktober 10th, 1997. Dit koninklijk besluit stelde vast dat het tweede lange anthem van 52 moet worden gespeeld in B-vlak majeur met een tempo van 76 bpm. De moderne Marcha Real bestaat uit een zin van zestien bar die is verdeeld in twee secties die beide zijn samengesteld uit vier herhaalde repen (AABB).
Talrijke versies van het volkslied
In totaal zijn er momenteel twee versies van Marcha Real, elk bedoeld om een specifiek doel te dienen. Hoewel een langere versie uitsluitend wordt gebruikt ter ere van de koning, wordt er een korter volkslied gespeeld bij sportevenementen, evenals bij de Spaanse president en andere hoogwaardigheidsbekleders. Verder heeft het volkslied drie arrangementen voor orkesten, militaire bands en het orgel.
Interessant is dat om auteursrechten te voorkomen, de Spaanse overheid alle rechten op Marcha Real heeft overgenomen van het landgoed van Pérez Casas voor in totaal 130 miljoen peseta. Tijdens de vroege 20-eeuw was Casas verantwoordelijk voor het schrijven van de harmonisatie van het anthem. Momenteel is Marcha Real eigendom van het Spaanse ministerie van Cultuur, dat auteursrechten in rekening brengt voor het gebruik ervan.
