De opkomst van het Byzantijnse rijk
De opkomst van het Byzantijnse rijk vond gelijktijdig plaats met de val van het Romeinse Rijk. De macht en invloed van het Romeinse rijk begon in de 3rd eeuw CE, in een periode waarin het rijk geplaagd werd door burgeroorlogen veroorzaakt door de ineenstorting van bestuurlijke structuren. Constantijn I steeg naar de macht in de vroege 4e eeuw en later in 330 CE, vestigde Constantinopel als zijn zetel van de macht. Constantinopel werd gesticht op de plaats van een bestaande stad die bekend staat als Byzantium, waaraan het rijk zijn naam ontleent. De opvolgers van Constantijn bleven het rijk uitbreiden en leidden uiteindelijk tot het Byzantijnse rijk om het grootste deel van het Middellandse Zeegebied te omvatten, dat Egypte, Sicilië, Italië, Griekenland en Rome omvatte.
Bedreigingen voor het Byzantijnse rijk
Het rijk vocht talloze uitdagingen doorheen zijn geschiedenis, waarvan sommige uiteindelijk tot zijn ondergang hebben geleid. Tijdens de late oudheid, het Byzantijnse rijk geconfronteerd met invasies van de Atilla de Hun, de West-Goten, de Vandalen en de Alanen van vele fronten. De 5e eeuw werd gekenmerkt door de opkomst van de islam in de Middellandse Zee, waarbij de Arabieren oorlog voerden met het Byzantijnse rijk, wat leidde tot de val van Egypte en de Levant tussen 634 CE en 641 CE. De Slag om Yarmouk in 636 CE tussen het Byzantijnse Rijk en het Rashidun Kalifaat zag het rijk een andere vernederende nederlaag ervaren. Na de overwinning hebben de Arabieren hun campagnes tegen het rijk opgevoerd en zijn erin geslaagd om Klein-Azië, Sicilië, Kreta en Cyprus te veroveren. De val van Egypte was een grote slag voor het Byzantijnse rijk, omdat de regio een belangrijke bron van graan en industrieproducten was. In de 11e eeuw zag het Byzantijnse rijk de opkomst van een nieuwe uitdaging in de vorm van het Seljuq-rijk, waarbij de twee rijken tijdens de Slag om Manzikert in augustus 1071 botsten, wat resulteerde in de beslissende nederlaag van het Byzantijnse rijk. De vernederende nederlaag werd nog verergerd door het verlies van Armenië en Anatolië door Byzantijns aan het Seljuq-rijk. De eeuw zag ook de invasie van de Noormannen die uitgestrekte gebieden in Italië door de 12 eeuw hadden gevangen.
Kruistochten, plagen en de ultieme instorting van het Byzantijnse rijk
Een andere bedreiging voor het Byzantijnse rijk was de plaag van Justinianus, die de bevolking van het rijk tussen 541 CE en 542 CE decimeerde. Tijdens de piek leidde de pest in Constantinopel dagelijks tot de dood van 5,000-mensen. De kruistochten, die oorspronkelijk bedoeld waren om het in Constantinopel gevestigde imperium te helpen om de verloren gebieden terug te winnen, werden uiteindelijk een bedreiging voor het Byzantijnse rijk. Vooral de Vierde Kruistocht van 1204 CE was ongelooflijk verwoestend voor het Byzantijnse rijk, waar soldaten in de kruistocht muitten en Constantinopel binnenvielen waar ze bezig waren met wijdverspreide plundering, vandalisme en vernietiging. De gebeurtenis, die bekend kwam te staan als de plundering van Constantinopel, verzwakte de militaire en economische invloed van het Byzantijnse rijk, wat leidde tot de invasie van de Ottomaanse Turken in de 13TH en 14th eeuw. Het Ottomaanse rijk overwon uiteindelijk in de Byzantijns-Ottomaanse oorlogen, die culmineerden in de val van Constantinopel in 1453.
