Vroege leven
Oliver Cromwell werd geboren in een van de rijkste families in East Anglia, Engeland, op de 25th van april, 1599. Het gezin noemde de naam Cromwell om hun vrij verre betrekking te onderstrepen met Thomas Cromwell, een bondskanselier van Henry VIII, wiens inbeslagname en verspreiding van het land van de katholieke kerk de oorspronkelijke bron van de rijkdom van de familie was. Hoewel hij een jaar lang aan de universiteit van Cambridge was ingeschreven, werd zijn studie afgebroken door de dood van zijn vader. Oliver keerde terug naar huis om het landgoed van de familie bij te wonen en om voor zijn weduwe moeder en zeven ongehuwde zusters te zorgen. Cromwell was in augustus getrouwd met Elizabeth Bourchier, 22nd, 1620. Elizabeth kwam uit een rijke Londense familie. Uit dit huwelijk verwierf Oliver een blijkbaar gelukkig gezinsleven, negen kinderen en een politieke carrière door het beschermheerschap van Oliver St John, de familie Montague, en leidende leden van de Londense koopliedengemeenschap, die tot op zekere hoogte samenvielen met zijn huwelijk. Cromwell was lid van de opkomende middenklasse en zou in zijn meest extreme vorm religieuze vurigheid krijgen in zijn toewijding aan de reeks Chrisitaanse geloofsovertuigingen die bekend staan als puritanisme.
Aan de macht komen
Een periode van grote persoonlijke depressie maakte plaats voor een diepe religieuze bewustwording, die het leven van Cromwell daarna leidde. Deze ijver bereikte belangrijke puriteinse bondgenoten van Cromwell nadat hij in 1628 tot parlementslid voor Huntingdon was verkozen. Dit was het Parlement dat de Koning, Charles I, met de Petitie van Rechten presenteerde in 1628, waarin het Parlement opriep het bestuur van Engeland over te nemen van de Monarchie. Uiteindelijk leidde de strijd om de macht tussen de Koning en het Parlement tot het uitbreken van wat in 1642 bekend werd als de Engelse Burgeroorlog. Cromwell verliet zijn parlementaire zetel om te vechten met een cavalerie die hij persoonlijk grootbracht, bestaande uit andere mannen met een sterke religieuze overtuiging. Ze hielpen het Parlementsgebouw zijn geboorteplaats East Anglia veilig te stellen. Cromwell bevond zich constant in het veld door 45 maanden oorlog. Gepromoveerd tot kolonel, en vervolgens tot veldcommandant, wierf Cromwell godvrezende mannen van de laagste klassen naar belangrijke posities en promootte ze deze en bracht ze oppositie van andere generaals. Desalniettemin werden ze op afstand gehouden omdat ze getuige waren van het duizelingwekkende succes in de strijd van "Cromwell's Ironsides", toen zijn mannen bekend werden in de rangen van het parlementaire leger. Cromwell, een briljante slagveldstrateeg, was een belangrijke speler in de overwinningen van het parlementaire leger bij Marston Moor, in 1644 en Naseby in 1645. Er was een lange periode van onderhandelingen tussen Charles I en het Parlement, waarin veel van de rechten werden geëist die het vandaag de dag heeft. Cromwell speelde een prominente rol bij de berechting en executie van de koning en steeg geleidelijk in 1653 om een positie van gelijke macht te bekleden als "Lord Protector" (staatshoofd van het Gemenebest van Engeland, Schotland en Ierland), hoewel, in tegenstelling tot een koning, deelde hij politieke macht met het Parlement en een Raad van State.
Bijdragen
Cromwell hielp de enige Republiek Groot-Brittannië tot stand te brengen die ooit de opkomst van gelijkgestemde Republieken in de toekomst heeft geïnspireerd en een stevige basis heeft gelegd als een precedent voor de Constitutionele Monarchie in Groot-Brittannië zoals we die nu kennen. Hij vervaardigde een machtige Britse marine, die een maritieme oorlog won tegen de Nederlanders die de handel in de zeeën in de voorgaande jaren hadden gedomineerd. Zijn administratie stond bekend om zijn eerlijkheid en efficiëntie, het in de gaten houden van rechters, het passeren van eerlijkere wetten en, zoveel mogelijk, het verminderen van het aantal doodstraffen. Hij bepleitte fundamentele burgerrechten, religieuze tolerantie en vrijheid van geloof. Zo diep overtuigd als hij was door zijn eigen puriteinse protestantse geloof, mochten de rooms-katholieken hun geloof openlijk en zonder angst uitoefenen, en Joden werden voor de eerste keer terug uitgenodigd in Engeland in 300-jaren.
Uitdagingen
Cromwell zou meedogenloos kunnen zijn in de strijd en zijn meedogenloze acties om de oppositie in Ierland te verpletteren zouden grote verbittering veroorzaken tussen de Ieren en de Engelsen die tot op de dag van vandaag voortduurt. Hij had problemen met zijn parlementen en soms werd gezegd dat hij als dictator had geregeerd. Zelfs zijn eigen soldaten waren geneigd tot extreme politieke overtuigingen om de bezittingen en gronden van de rijken te grijpen, en Cromwell was even meedogenloos met deze 'Levelers', zoals ze bekend werden, zoals hij was met de Schotse en Ierse oppositie tegen zijn regel. Uiteindelijk verdiende Oliver in de loop van de tijd veel vijanden. Toen hij werd begroet door de menigte in triomf na zijn overwinning op de Ieren, grapte hij dat er nog veel meer zouden komen om hem te zien hangen. Hij was gerneraal gevreesd en gerespecteerd, hoewel niet populair onder iedereen.
Dood en Legacy
Cromwell's staatsmanschap tussen Europese mogendheden en efficiëntie in het verhogen van belastingen en inkomsten maakte Engeland militair en economisch sterk en werd in toenemende mate gerespecteerd in het buitenland. Zijn marine en leger dienden eeuwenlang de ruggengraat van de Britse macht. Echter, steile belastingen en strikte handhaving van regels tegen waargenomen 'ondeugden' (waaronder het theater dat toen de glorie was van de Britse kunst) hadden hem niet populair gemaakt in zijn tijd of die van ons. Na zijn dood door infectie op 3rd, 1658 in september, kreeg hij een staatsbegrafenis die geschikt was voor een koning. Na de restauratie van de monarchie in de 1660s, werd het lijk van Cromwell jarenlang opgegraven, opgehangen, onthoofd en tentoongesteld voor zijn rol in de regicide in de uitvoering van Charles I. Het bezit van zijn hoofd veranderde in de loop van de volgende verschillende eeuwen, en in 1960 werd begraven onder het Sidney Sussex College van de Universiteit van Cambridge, waar Oliver Cromwell als een van zijn vroegste studenten had deelgenomen.
