Brazilië verklaarde zich in september 7, 1822, onafhankelijk van de Portugezen. De onafhankelijkheid werd afgekondigd door Prins Pedro; de eerste heerser van het rijk van Brazilië. Elk jaar op 7 in septemberth, Brazilië viert onafhankelijkheidsdag.
De kolonisatie van Brazilië
Heden ten dage kwam Brazilië in april 1500 onder Portugese controle nadat een Portugese vloot onder het commando van Pedro Álvares Cabral kamp in het gebied had gezet. Ze ontmoetten de inheemse bevolking en de gemeenschappen verdeeld in verschillende stammen, elk met hun eigen systeem van leiderschap.
De Portugezen begonnen zich in 1532 te vestigen en 1534 had de bewonersgemeenschappen actief gekoloniseerd. Aanvankelijk verdeelde koning Jan III Brazilië in vijftien koloniën, maar de administratieve problemen brachten de koning ertoe een gouverneur-generaal te benoemen. Afrikanen werden aan het werk gezet op de suikerboerderijen terwijl de Portugezen naar het zuidoosten trokken. Ze veroverden Rio de Janeiro in 1567 en São Luís in 1615. Ze veroverden de Nederlandse en Engelse bolwerken, en door 1680 waren ze uitgebreid naar het zuiden voorbij Rio de la Plata, in het huidige Uruguay.
Het pad naar onafhankelijkheid
Nadat de Fransen Portugal binnenvielen in 1807, vluchtte de koninklijke familie naar Brazilië, waar ze Rio de Janeiro als hoofdstad vestigden. In 1815 werd het Franse leger verslagen en uit Portugal verdreven. Koning John VI van Portugal maakte van Brazilië een gelijk lid van het Verenigd Koninkrijk van Portugal, Brazilië en de Algarve.
In 1815 gaf koning John VI zijn zoon Prins Pedro het gezag om Brazilië in zijn plaats te regeren. Veranderingen in 1832 zorgden er echter voor dat Brazilië een provincie van Portugal werd en Prins Pedro de gouverneur van Rio de Janeiro. Pedro was, samen met inwoners van Brazilië, niet tevreden met de recente ontwikkelingen. Toen Pedro in januari 1822 terug naar Portugal kreeg, weigerde hij. Toen 1822 in september XNUMX ontdekte dat de Portugese assemblee hem van zijn macht had beroofd, zwoer hij om Brazilië onafhankelijk te maken van Portugal.
The War of Independence
In 1822 begonnen schermutselingen tussen rivaliserende milities tot en met januari 1824 toen Portugese marine-eenheden en leger garnizoenen zich overgaven en Brazilië verlieten. De keizerlijke regering in Brazilië riep slaven en vrijwilligers in het leger en de marine. Ze namen de controle over Rio de Janeiro en het centrale deel van Brazilië over. Militias die loyaal zijn aan de onafhankelijkheidscursus versterkten het Braziliaanse leger. De marine was in staat om 11 oorlogsschepen te veroveren die voorheen eigendom waren van de Portugezen.
Het grootste probleem van de marine was mankracht, een groot deel van de marine bestond uit Portugees die muitend waren. Hoewel ze loyaal waren verklaard aan Brazilië, waren ze niet te vertrouwen. De Braziliaanse overheid rekruteerde in het geheim over 500-matrozen en 50-officieren uit Liverpool en Londen, van wie velen hadden deelgenomen aan de Napoleontische oorlogen.
Op 1 van april, 1823, trok een vloot van 6 Braziliaanse schepen richting Bahia. De Brazilianen plaatsten een blokkade en beletten dat de bevoorrading Bahia zou bereiken. De Portugezen evacueerden Bahia en vertrokken naar Portugal in een konvooi van 90-schepen. Tegen november 1823 stond het noorden van Brazilië onder de controle van de Braziliaanse strijdkrachten. Gedemoraliseerd, de Portugezen verlieten Montevideo en de Cisplatine Provincie, en door 1824 waren alle Portugese troepen uit Brazilië vertrokken.
Nasleep van de Braziliaanse onafhankelijkheid
Pedro II nam het over als de keizer van Brazilië en ontwikkelde een grote belangstelling voor de bevrijding van andere landen, met name Uruguay. In 1852 hielp Brazilië Argentinië om dictator Juan Manuel de Rosas ten val te brengen. Hoewel Paraguay Brazilië binnenviel met het doel zijn politieke en militaire invloed in de regio te onderdrukken, voegden de Argentijnen en de Uruguayanen zich in het voordeel van Brazilië toe en versloeg de Paraguayanen en verwierp leider Francisco Solano López.
