Bangladesh verklaarde zich onafhankelijk van Pakistan in 1971. Om de geschiedenis van de onafhankelijkheid van Bangladesh te begrijpen, moet men eerst de geschiedenis van de oprichting van Pakistan begrijpen.
Oprichting van Pakistan
In 1947 is Pakistan gescheiden van India. De verdeling werd tot stand gebracht vanwege een "twee-natie" voorstel dat betoogde dat moslims en hindoes in India beide 'naties' waren die niet samen konden leven. Deze verdeling maakte van Pakistan de eerste moderne natie die werd gevormd op basis van de religie van zijn burgers. Een deel van de partitie omvatte een regio genaamd Oost-Bengalen die verwarring bij mensen teweegbracht. De verwarring ontstond doordat de mensen en culturen van Oost-Bengalen anders waren. Na de verdeling werd het huidige Pakistan West-Pakistan genoemd, terwijl het huidige Bangladesh Oost-Pakistan werd genoemd. Het probleem begon toen het westen ervoor koos om Urdu op te leggen als de officiële taal van het oosten. Deze poging zorgde voor een oppositiebeweging gebaseerd op de taalwetenschap en cultuur van de bevolking van Oost-Pakistan, die leidde tot een strijd tussen het oosten en het westen gedurende vierentwintig jaar.
Andere oorzaken van het Oost-West-conflict
Een van de belangrijkste oorzaken was economische verwaarlozing en uitbuiting van het oosten door het westen. Uit gegevens blijkt dat het minder bevolkte westen zichzelf meer geld toe-eigende dan het meer bevolkte oosten van Pakistan. Het aantal textielmolens in Oost-Pakistan bijvoorbeeld was elf terwijl dat van het westen negen was in 1948. In 1971 had het westen veel middelen aan zichzelf toegewezen, waardoor de fabrieken van elf naar maar liefst 150 gingen, terwijl het oosten een schrale groei kende van negen naar zesentwintig. Verder werd gedurende die tijd een geschat totaal van $ 2.6 miljard overgedragen van het oosten naar het westen.
Ten tweede was religie een cruciale factor in de verdeling en daaropvolgende vestiging van Pakistan. Gedurende die tijd was ten minste 97% van de Pakistanen in het westen moslims, terwijl Oost-Pakistan bestond uit tal van culturen en religies met moslims die rond 15% van de bevolking vormden. Dus toen religie een probleem werd, weigerden de trotse mensen van het oosten toe te geven en vochten voor hun vrijheid. De waardering voor de enorme culturen en religie werd duidelijker toen Bangladesh besloot zich de 'Volksrepubliek Bangladesh' te noemen in plaats van 'Islamitische Republiek Bangladesh'.
Een ander probleem was de nauwe banden die Oost-Pakistan had met West-Bengalen, aangezien de meeste Bengalen waren. West-Pakistan beschouwde het oosten als ongunstig vanwege de nauwe band die het oosten met India had. Deze associatie was een probleem omdat Pakistan en India zeer slechte relaties hadden. Het probleem was het conflict waarbij Urdu als de officiële taal van het oosten werd gebruikt.
Onafhankelijkheidsdag van Bangladesh
Na verscheidene jaren van conflicten en burgerpartijen was er hoop voor Oost-Pakistan. In de 1970-71 verkiezingen van Oost-Pakistan won een separatistische beweging genaamd de Awami League. Leiders van Oost- en West-Pakistan zetten zich in voor gesprekken, maar zij gingen failliet en er werd geen overeenstemming bereikt. Als gevolg hiervan heeft Sheikh Mujibar Rahman in maart 26, 1971, uitgeroepen tot onafhankelijke natie uit Pakistan. Na de aankondiging volgde een guerrillastrijd toen het Westen weigerde het oosten te laten verdwijnen. Bangladesh versloeg Pakistan uiteindelijk met hulp van de USSR en India waarmee de oorlog eindigde op december 16, 1971.
