Achtergrond
De Jongere Dryas was een grote en abrupte verandering van het wereldklimaat die plaatsvond van ruwweg 12,900 tot rond 11,700 vóór de huidige tijd (BP). Dit betekent dat het evenement jaren geleden plaatsvond rond 13,000 en ongeveer 1,300 jaren duurde. De temperaturen daalden enorm en kwamen in een bijna glaciale periode terecht waar het koud en winderig was en dit is wat bekend staat als de Jonge Dryas (YD). Dit gebeurde bijna onmiddellijk nadat er een toename was van de temperaturen na de vorige ijstijd (14,500 jaar geleden) die leidde tot plotselinge opwarming die op zijn beurt een einde maakte aan de ijstijdperiode die ongeveer 100,000 jaren had geduurd
De opwarming leidde tot het smelten van enorme ijsafzettingen in Noord-Amerika en Europa en een klimaatmaximum genaamd "Koken-Allerød" werd bereikt. De omstandigheden veranderden echter snel weer na het ingaan van de YD-periode die eindigde na 1,300-jaren, toen het klimaat opnieuw warm werd, terwijl Groenland een 10 ° C-temperatuurstijging in tien jaar optekende. Deze periode dankt zijn naam aan de Dryas Octopetala, een wilde bloem waarvan de bladeren gedijen in de kou en in de YD-periode veel voorkomen. Afgezien van het feit dat het een interessante gebeurtenis in de geschiedenis is, is de manier waarop het abrupt eindigde nog verbluffender.
Oorzaken van de jongere Dryas
De vraag wat de oorzaak van de YD is, is ook een zeer omstreden gebied onder wetenschappers. Dit heeft ertoe geleid dat veel verklaringen zijn gegeven om de gebeurtenis te verklaren. Een van de meest voorkomende verklaringen en ook algemeen aanvaard is dat water uit het Agassiz-meer in Noord-Amerika zijn oever brak en zoet water in de Labrador-zee vrijgaf en op zijn beurt op het zoute water dreef. Dit blokkeerde de Atlantische meridionale omdraaiende circulatiestroom die warmte naar het noorden transporteert met behulp van zijn warme water. Deze blokkade leidde er daarom toe dat Noord-Europa bevroor. Dit is ook de verstoring van de THH (Thermohaline Circulation) waarbij de Noord-Atlantische Oceaan bevroor terwijl de Zuid-Atlantische Oceaan opwarmde. Deze verklaring is echter in diskrediet omdat onderzoek aantoont dat een vergelijkbare waterafgifte plaatsvond na het einde van de YD en leidde tot vragen waarom het klimaat niet op dezelfde manier werd beïnvloed. Het wordt ook ondersteund door onderzoek dat aantoont dat als de Thermohaline-circulatie werd verstoord, er minder warmte vanuit het zuiden naar het noorden zou stromen.
Een nauw verwante theorie met betrekking tot dit is dat de waterstroom van koers veranderde en naar het noorden ging veroorzaakt door de smeltende ijskap in Noord-Amerika. Dit leidde op zijn beurt tot een verhoogde hoeveelheid regen in de Noord-Atlantische Oceaan die voldoende was om de THC te verstoren. Een andere verklaring gaat over de El Nino-zuidelijke oscillatie als reactie op de veranderingen die zich hebben voorgedaan in baanpatronen van de aarde. Deze verklaring is in diskrediet omdat het niet kan verklaren hoe een dergelijke gebeurtenis regio's ver van de tropen treft. De uitbarsting van de Lacher See-vulkaan en hoe deze temperatuurveranderingen veroorzaakte, is ook een andere ontbrekende theorie.
Effecten van de Jongere Dryas
De Jongere Dryas-gebeurtenis was niet zoals een normale klimaatverandering en zou dus zeker invloed op de wereld hebben. Er wordt gezegd dat temperatuurschommelingen niet alleen vóór en na, maar ook tijdens het fenomeen hebben plaatsgevonden. In Engeland begonnen zich de gletsjers te vormen die werden veroorzaakt door extreem lage temperaturen terwijl in Nederland de temperaturen lager waren dan -20 ° C toen het winterseizoen kwam. Van alle regio's met de YD, in Groenland, werden de effecten het meest gevoeld met de ijskernen die een temperatuurdaling van 15 ° C optekenden. De bomen werden ook aangetast in het grootste deel van Europa en alpines en toendra waren dominant nadat de bomen zich terugtrokken. Deze periode beïnvloedde zelfs Syrië, waar droogte de oude gemeenschap van Abu Hurerya trof.
Wetenschappers suggereren dat de periode leidde tot het uitsterven van zoogdieren zoals de mammoet en de verdwijning van de mensen van Clovis in Noord-Amerika. Een verklaring is gegeven dat de afkoeling werd veroorzaakt door een kosmische impact die veel puin achterliet dat het klimaat snel deed afkoelen en op zijn beurt bepaalde soorten elimineerde, waaronder de Clovis, aan wie de omstandigheden te extreem waren.
Deze periode is erg belangrijk voor wetenschappers als het gaat om onderzoek naar het broeikaseffect. Het is geweldig, maar tegelijkertijd angstaanjagend. De toegelichte uitleg is niet genoeg en daarom is deze discussie nog lang niet voorbij en gaat het onderzoek nog steeds door. Er zijn ook voorbeelden van vergelijkbare klimaatfluctuaties in de afgelopen 50,000-jaren zoals het fenomeen Heinrich, Dansgaard en de Akkadian Collapse.
