Inleiding
In augustus voerde 2, 1990, het Iraakse leger een 2-dagcampagne om Koeweit te annexeren en de natuurlijke hulpbronnen te claimen en te landen voor Irak. De eerste operatie was een doorslaand succes en de Irakese strijdkrachten bezetten het hele buurland en overwonnen de meerderheid van het Koeweitse leger. De invasie resulteerde in een zeven maanden durende Iraakse bezetting van Koeweit, en velen uit het land vluchtten naar Saoedi-Arabië of Bahrein. De invasie was kostbaar voor het Koeweitse leger, waarbij 4,200-troepen op het slagveld verloren gingen en sommige 12,000 werden gevangen door het binnenvallende Iraakse leger dat in vergelijking kleine slachtoffers leed. Koeweit werd ook uitgeroepen tot de "19th provincie van Irak" door dictator Saddam Hoessein.
Hussein, de Iraakse leider in die tijd, en zijn land waren onlangs aan het einde gekomen van een dure en bloedige oorlog met Iran en hadden tijdens deze oorlogsperiode enorme schulden van Koeweit betaald. Koeweit probeerde de invloed van een revolutionaire islamitische staat als Iran in te dammen en stemde erin toe een aanzienlijk deel van de oorlogsinspanningen in Irak in dit conflict te financieren. Deze schuld werd verondersteld zoveel als USD 14 miljard te bedragen en het land moest op de een of andere manier herstellen en een deel van deze enorme schuld terugbetalen. De financiële strijd van Irak in deze tijd werd vaak toegeschreven aan buurlanden als een manier om kritiek van Saddam Hussein af te weren. Na Koeweit te hebben gevraagd om de schuld te vergeven en Koeweit dit verzoek te weigeren, begon Hussein verschillende diplomatieke praatjes met hun buurman. Koeweit was begonnen met het produceren van wat Hussein vond dat te veel aardolie was, wat een deuk veroorzaakte in de winst van zijn land op olie als gevolg van een toegenomen aanbod. Hussein beschuldigde Koeweit ervan om olie uit het Iraakse land te hakken, en beschuldigde hen ervan de Iraakse nationale bronnen te hebben gestolen, wat voor hem neerkwam op een oorlogsverklaring. Al deze factoren hebben geleid tot de beslissing om Koeweit binnen te vallen.
Opbouw en begin van Operatie Desert Storm
De Verenigde Naties veroordeelden snel Iraakse invasie van een soevereine natie en vaardigden economische sancties uit, evenals een resolutie waarin ze de acties van Hussein aan de kaak stelden en opriepen tot terugtrekking. Zoals hierboven besproken, viel Irak met succes Koeweit binnen en bezette het land zeven maanden lang, waarbij het de Verenigde Naties negeerde. Dit leidde ertoe dat de Verenigde Staten een militaire coalitie van 39 verschillende landen leidde nadat de Verenigde Naties het gebruik van geweld hadden toegestaan in het late 1990. Voordat de militaire operatie werd uitgevoerd, bouwden de Amerikaanse troepen in Saoedi-Arabië op om Irak ervan te weerhouden nog een ander land aan te vallen. In januari van 1991 had de troepenopbouw van de coalitie in Saoedi-Arabië 700,000 bereikt, klaar om de Iraakse strijdkrachten aan te vallen die zich nog uit Koeweit moesten terugtrekken.
Om ervoor te zorgen dat het Iraakse leger voldoende verzwakt was voordat de tegenaanval begon, begon de coalitie met een wreed luchtbombardement op Irak en op de Iraakse troepen in Koeweit. De aanhoudende luchtcampagne van de coalitie richtte zich op Iraakse luchtverdedigingssystemen, communicatiesystemen, overheidsgebouwen, olievelden en vitale bruggen en wegen. Februari 24th, 1991 betekende de eerste dag van de grondcampagne met coalitietroepen die de Iraakse strijdkrachten in Koeweit aanvielen en ook aanvielen vanaf de grens tussen Irak en Saoedi-Arabië. Na slechts drie dagen van de grondcampagne werd Koeweit bevrijd en in februari stopten 27, 1991, coalitietroepen met het aanvallen van Iraakse troepen nadat ze hadden geleerd dat ze moesten voldoen aan de oorspronkelijke resolutie van de Verenigde Naties. April 6, 1991, markeerde de dag dat Irak de voorwaarden van een wapenstilstandsovereenkomst aanvaardde en de Eerste Golfoorlog formeel werd beëindigd.
Gevolgen en kosten van operatie Desert Storm
De financiële kosten van de oorlog naar de Verenigde Staten van Amerika werden geschat op USD 61.1 miljard, hoewel het merendeel hiervan werd terugbetaald door andere landen. Een gecombineerd bedrag van $ 36 werd door Koeweit, Saoedi-Arabië en andere Golfstaten aan de Verenigde Staten betaald. Een deel van deze betaling was niet monetair maar servicegerelateerd, zoals voedsel en transport, terwijl Amerikaanse troepen in Saoedi-Arabië waren gevestigd. Omdat de troepen van de Verenigde Staten bijna driekwart van de troepen vertegenwoordigden die het conflict bestreden, nam het land veel van de initiële kosten op.
Terwijl ze zich terugtrokken uit Koeweit, voerden de Iraakse strijdkrachten een zogenaamde "verschroeide aarde: beleid" uit, waarbij alles van economische waarde werd vernietigd. Het Irakese leger zette 700 oliebronnen vervolgens in brand in januari en februari van 1991 en sommige van deze branden waren pas in november van hetzelfde jaar gedoofd. Schattingen hebben een verlies van ongeveer 6 miljoen vaten olie per dag en de $ 1.5 miljard Koeweit betaald om de branden te laten blussen was een enorme som.
Het aantal slachtoffers aan beide kanten was enorm verschillend, omdat de Verenigde Staten een duidelijk voordeel hadden met hun superieure luchtmacht en technologie. De Verenigde Staten en andere coalitietroepen ondersteunden 190-troependoden en 776-verwondingen op het slagveld. Het Iraakse leger leed vele, veel meer slachtoffers met aantallen variërend van 20,000-30,000 doden en zoveel als 75,000 gewond tijdens Operatie Desert Storm. Deze oorlog was het eerste conflict dat de klok rond live werd uitgezonden, en veel mediageleerden beweren dat de berichtgeving over de oorlog vergelijkbaar was met die van een videogame, waardoor het gewone publiek desensibiliseert dat hij live moorden en militaire operaties zag uitzenden nieuws netwerken.
Sommige auteurs beweren dat de invasie van Koeweit in 1991 uiteindelijk leidde tot de 2003-Irak-invasie en bezetting door de Verenigde Staten als gevolg van de tactieken die Hussein in de nasleep van de Eerste Golfoorlog gebruikte. Bijvoorbeeld, de Koerdische bevolking in het noorden en de Sjiieten in het zuiden van het land zagen een kans om te profiteren van een verzwakte Iraakse staat na Desert Storm. De manier waarop Hoessein deze opstanden had aangepakt leidde tot verdere economische sancties, een no-fly-zone, evenals een korte bomcampagne tegen Irak door de Verenigde Staten in 1998.
