China is een land in de oostelijke regio van Azië en is het meest bevolkte land ter wereld met een huidige bevolking van ongeveer 1.381 miljard mensen. De hoofdstad is in Beijing, terwijl Shanghai de grootste stad van het land is. Standaard Chinees is de officiële taal en Mongools is een erkende regionale taal. Het land heeft 55-etnische groepen, maar de Han vormen de dominante groep die 91.51% van de totale bevolking vormt. De staat heeft unitair sociaal bestuur geleid door de communistische partij van China. De geschiedenis van het land is rijk en dateert uit de tijd van de dynastieën. In dit artikel bespreken we de Culturele Revolutie die plaatsvond in China van 1966 tot 1976.
Wat was de Culturele Revolutie in China?
De Culturele Revolutie in China wordt formeel aangeduid als de Grote Proletarische Culturele Revolutie. Mao Zedong, die toen de voorzitter was van de Communistische Partij van China, zette de beweging in beweging. Het primaire doel was om de echte communistische ideologie te behouden door de restanten van kapitalisten uit de Chinese samenleving te verwijderen.
Achtergrond van de revolutie
In 1958 riep Mao op tot grassroots socialistische initiatieven om zijn plannen om China in een moderne geïndustrialiseerde staat te veranderen, te versnellen. Hij mobiliseerde mensen in collectieven en droeg de meeste collectieven op om staal te produceren. Dit plan was een totale mislukking, omdat de boeren alleen lage kwaliteit staal konden produceren, ongeschoolde boeren die staal van zeer lage kwaliteit produceerden. Er was een absoluut voedseltekort met hongersnood waardoor miljoenen mensen stierven. Deze techniek reduceerde het prestige van Mao in het feest en begon methoden te bedenken om zijn naam te verzilveren. In 1966 beweerde Mao dat sommige elementen de Chinese regering hadden geïnfiltreerd met als doel het land terug te brengen naar het kapitalisme. Hij drong erop aan dat de revisionisten moesten worden gezuiverd via gewelddadige klassenstrijd. De Chinese jongeren reageerden door de Rode Garde-groepen in het hele land te vormen. De Rode Garde is gedefinieerd als een fanatieke studentenmassa paramilitaire sociale beweging die begon aan de Tsinghua University Middle School. De beweging breidde zich later uit naar het leger, stedelijke arbeiders en het communistische partijleiderschap en leidde tot de vervolging van miljoenen mensen, waaronder enkele hoge regeringsfunctionarissen.
Kerncijfers en opmerkelijke gebeurtenissen in de culturele revolutie
De revolutie begon op mei 16 toen de communistische partij van China het begin aankondigde van de grote proletarische revolutie in een officiële kwestie van propaganda. Een week later werd er een poster met groot karakter aan de universiteit van Beijing opgericht om deze te promoten. Het hekelde de schoolleiders en dit leidde tot geweld op school, dat zich later verspreidde naar andere universiteiten en middelbare scholen. De Rode Garde verwees daarentegen naar klassen om zich bij de revolutie aan te sluiten die zweert te sterven terwijl ze vecht voor hun stoel, Mao. Mao steunde de Rode Garde in zijn toespraak tot het Congres van de CCP. In augustus ontving hij ongeveer 11 miljoen leden van de Rode Garde uit het hele land op het Tiananmen-plein. De staatspresident, Liu Shaoqi, werd later aangeklaagd en vervolgens zijn functie in juli ontnomen en werd later in oktober van het feest van 1968 verbannen, waarbij zijn uitzetting later door 1969 werd bekrachtigd door de partij. Hij werd gebrandmerkt als een verrader, een afvallige en een schurft. Liu stierf later in Kaifeng, maar zijn dood werd niet onmiddellijk gecommuniceerd. Deng Xiapeng werd de vice-premier genoemd in 1973 en de premier Xhou Elai stierf in 1974 en werd opgevolgd door Hua Guofeng. In april van 1974 verzamelde zich een menigte van ongeveer twee miljoen mensen verzameld buiten het Tiananmen-plein om te demonstreren tegen de bende van vier. Mao stierf in september hetzelfde jaar en zou een briefje hebben achtergelaten waaruit blijkt dat hij Hua de leiding van het land had toevertrouwd. Hua nam de macht over en beval later de arrestatie van de Bende van Vier, en dit markeerde het einde van de Culturele Revolutie.
Uitkomsten en Legacy
De revolutie heeft de Chinese economie zwaar getroffen. Chinese traditionele kunsten en ideeën werden genegeerd met lof voor Mao die centraal stond. De wet werd genegeerd met de autoriteit van de Rode Garde die die van de lokale autoriteiten, de politie en het leger overtrof. Er was massale vernietiging van zowel privé als openbaar bezit, en een groot aantal Chinezen stierf. Er was ook een enorme schade aan de historische sites, artefacten en archieven, omdat men dacht dat ze de oorzaak waren van de oude manier van denken.
