Wat was het tijdperk van onderzoek?
The Age of Exploration, ook wel het Age of Discovery genoemd, is de periode in de Europese geschiedenis toen overzeese exploratie populair begon te worden. Dit tijdperk begon in de late 1400's en duurde via de 1700's. Het is verantwoordelijk voor het beïnvloeden van de Europese cultuur, het initiëren van globalisering en het introduceren van kolonialisme over de hele wereld. Voor veel Europeanen betekent het tijdperk van onderzoek een tijd waarin nieuwe landen werden ontdekt. Voor veel anderen wordt de Age of Exploration echter onthouden als een tijd waarin hun land werd binnengevallen en beslecht door nieuwkomers.
Overzeese reizen, verkenning en ontdekking effenden de weg voor handel tussen Europa, Azië en Afrika (de Oude Wereld) en Australië en de Amerika's (de Nieuwe Wereld). Deze handel zorgde voor de uitwisseling van nieuwe voedingsmiddelen, dieren en planten. Daarnaast zag het de introductie van nieuwe menselijke populaties, waaronder een toename van de handel en verkoop van slaven en het gebruik van slavernij. The Age of Exploration vergemakkelijkte de uitwisseling van ideeën en religies tussen de hemisferen, maar resulteerde ook in de verspreiding van overdraagbare ziekten, die een aantal mensen ernstig hebben gereduceerd en in sommige gevallen zelfs hebben vernietigd.
Vanwege deze historische periode zijn wereldkaarten nu beschikbaar. Hoewel dit aantoonbaar geleid heeft tot meer militaire verovering en uitbuiting van hulpbronnen. Christelijke zendelingen konden zich ook verspreiden over de wereld tijdens het tijdperk van onderzoek, waardoor het christendom een van de meest algemeen toegepaste godsdiensten in de wereld werd.
Evenementen die leiden naar het tijdperk van onderzoek
Voordat het tijdperk van exploratie echt van start ging, vonden verschillende zeevarende expedities plaats, waarbij een aantal informatie werd achtergelaten die aanleiding was voor de Age of Exploration. In de 12e eeuw creëerde Mohammed al-Idrisi, een Arabische geograaf, een wereldkaart voor de koning van Sicilië. Al-Idrisi verzamelde informatie van Noorse ontdekkingsreizigers en islamitische handelaars en creëerde zo de meest complexe en grondige wereldkaart van zijn tijd. Er was echter weinig bekend over de zuidelijke uithoeken van het Afrikaanse continent, dus het was uitgesloten. Deze kaart, de Tabula Rogeriana, bood inspiratie aan een aantal nieuwsgierige ontdekkingsreizigers.
Van de late 13TH tot de vroege 15e eeuw (de Middeleeuwen) reisden sommige ontdekkingsreizigers over land van naar Eurazië en daarbuiten, met behulp van reeds bestaande handelsroutes van Eurazië naar het Midden-Oosten naar China. Deze reizen werden uitgevoerd door Italiaanse handelaars, christelijke missionarissen en Russische royalty's. In het midden van de 14e eeuw vertrok een Marokkaanse geleerde naar verschillende regio's, waaronder Noord-Afrika, West-Afrika, de Sahara, de Hoorn van Afrika, Zuid- en Oost-Europa en China. Tijdens de vroege 15e eeuw reisden Arabische en Chinese handelaren langs de Indische Oceaan en naar het huidige India, Thailand, Oost-Afrika, Arabië en Zuidoost-Azië. Toen de Yongle-keizer van China stierf, pleitte de nieuwe keizer voor isolationisme en afschafte het internationale onderzoek en handel. Verscheidene boeken werden gepubliceerd over reisverslagen, die de grootste van de wereld en zijn onontdekte plaatsen voedden.
De eerste ontdekkingen van The Age Of Exploration
De Portugezen worden vaak gecrediteerd met het maken van de eerste ontdekkingen van de Age of Exploration. Deze verkenningsfeesten reisden langs de westkust van Afrika en uiteindelijk naar de Kaap de Goede Hoop en de 1488 in de Indische Oceaan. Een decennium later ontdekte Vasco de Gama de weg rond Kaap de Goede Hoop en naar India, die de eerste zeeroute tussen Portugal en India vormde. De Portugese verkenning ging verder naar Japan in 1542 en naar Brazilië in 1500.
Later in de 15e eeuw raakte Spanje ook betrokken bij de zee-exploratie om het monopolie te overwinnen dat Portugal had over de handelsroute van West-Afrika. In 1492 verliet Christopher Columbus Spanje, bemachtigde 3-schepen en stak de Atlantische Oceaan over. Zijn verkenningsploeg landde voor het eerst op de reeds bewoonde Canarische eilanden voordat hij naar de Bahama's vertrok. Hij geloofde abusievelijk dat hij in West-Indië was geland.
Aan het begin van de 1500's hebben de regeringen van andere landen de ontdekkingsreizigers opdracht gegeven om een kortere route naar de "West Indies" te zoeken. Dit resulteerde in de Noord-Atlantische route naar het hedendaagse Newfoundland in Noord-Amerika. Twijfels begonnen te melden dat dit nieuwe Atlantische pad feitelijk naar Azië leidde. Ontdekkingsreizigers begonnen aanzienlijk meer te leren over deze nieuwe landen en met 1513 werd de Stille Oceaan bereikt door de Isthmus van Panama over te steken.
Verkennen van de Stille Oceaan en verder
De ontdekking dat de Stille Oceaan zich aan de andere kant van de Nieuwe Wereld bevindt, leidde tot een hernieuwde wens om te verkennen. Tussen 1515 en 1516 zeilden Spaanse bemanningen langs de westkust van Zuid-Amerika, terwijl de Portugezen aan het verkennen waren voor de kust van Zuidoost-Azië. Deze verkenning resulteerde in de eerste wereldomzeiling van 1519. Magellan vertrok vanuit Sevilla met een vloot van 5-schepen, zuidwaarts zuidwaarts varend naar Zuid-Amerika en navigeerde rond de zuidelijke punt bekend als Tierra del Fuego. De bemanning ging verder over de Stille Oceaan, landde op de Spice-eilanden in 1521 en keerde in september terug naar Spanje van 1522.
Onderzoek verliet steeds meer het water en ging het land binnen, wat resulteerde in invasies en kolonisaties in heel Amerika. Noord-Europese landen en Rusland raakten betrokken bij de wereldverkenning in het laatste deel van de 16e eeuw en verkenden verder Noord-Amerika, Siberië, Nieuw-Zeeland en Australië.
Legacy Of The Age Of Exploration
The Age of Exploration heeft misschien een van de grootste gevolgen gehad voor de wereldwijde relaties van een andere historische periode of gebeurtenis. Vanwege deze wijdverspreide ontdekkings- en exploratiebeweging werden producten uit de Nieuwe Wereld en de Oude Wereld uitgewisseld. Dit bracht paarden, koeien en schapen van Europa naar de Nieuwe Wereld en tabak, katoen, aardappelen en maïs naar de Oude Wereld.
Europese troepen kwamen grote stukken land en inwoners over de hele wereld domineren, gebruikmakend van hun waargenomen ontdekkingen om de nieuwe gebieden te koloniseren, te vestigen en te exploiteren. Dit gaf aanleiding tot het tijdperk van het imperialisme, dat werd opgedreven door de toenemende vraag naar slaven, grondstoffen en handel. Veel bestaande gemeenschappen en koninkrijken werden afgeschaft en overgenomen door Europese belangen. Met deze politieke agressie kwamen taal-, culturele en religieuze bekeringen, evenals genocides en verwijdering van inheemse volkeren uit hun oorspronkelijke land en huizen.
Tijdens het tijdperk van onderzoek groeide de slavenhandel aanzienlijk, wat een diepgaande invloed had op de economie en de samenleving als geheel. De introductie van landbouwmethoden en gewassen was zo succesvol dat sommige gebieden nu afhankelijk zijn van geïntroduceerde voedingsmiddelen als belangrijke voedingsnoden (dit zijn aardappelen in Europa en maniok en maïs in Afrika). Veel van deze nieuwe nietjes hebben de populatiegrootte in hun nieuwe landen helpen vergroten. Goederen en grondstoffen waren niet de enige zaken die werden verhandeld tijdens het tijdperk van onderzoek. Bovendien werden technologie en culturen ook gedeeld. Dit was een tijd waarin landen overal begonnen te begrijpen dat de wereld veel groter was dan eerder werd gedacht. De economieën, culturen en politiek van veel landen over de hele wereld werden drastisch beïnvloed door deze periode in de geschiedenis.
