Welk Type Regering Heeft Zuid-Korea?

Auteur: | Laatst Bijgewerkt:

Regering van Zuid-Korea

De Republiek Korea is een democratische republiek met drie belangrijke takken van bestuur: uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht. Zuid-Korea heeft een gecentraliseerde regering die voornamelijk op nationaal niveau opereert. Het hoofd van de regering is de president. Het hoogste lid van de nationale vergadering is de president, gevolgd door de premier en vervolgens de ministers. De rechterlijke macht en uitvoerende macht opereren overwegend op nationaal niveau. De grondwet bepaalt de structuur van de overheid.

De uitvoerende macht van de regering

De president is het hoofd van de uitvoerende tak van de nationale vergadering. Hij wordt rechtstreeks door het volk gekozen en dient voor een termijn van vijf jaar. Na de termijn is hij niet meer leesbaar voor een tweede keer. Hij is het enige gekozen lid van de uitvoerende macht. Hij heeft de bevoegdheid om een ​​noodtoestand of oorlog uit te roepen zolang de nationale vergadering het goedkeurt. Hij is het staatshoofd en de nationale vergadering en tevens de opperbevelhebber van de strijdkrachten van Zuid-Korea. Leden van de uitvoerende macht zijn aansprakelijk voor afzetting door de nationale vergadering in geval van wangedrag van het kantoor. Het bestaat uit verschillende ministeries en onafhankelijke overheidsinstanties.

Ministeries van Zuid-Korea

Zuid-Korea heeft zeventien ministers die door de president worden benoemd. De premier leidt de afdelingen en alle ministers brengen rechtstreeks verslag uit aan hem. De ministeries hebben aangesloten ministeries die rapporteren aan de premier en de minister die de leiding heeft.

Onafhankelijke agentschappen

De uitvoerende macht bestaat ook uit onafhankelijke agentschappen. Sommige van de agentschappen rapporteren aan de president, zoals sommige aan de premier rapporteren. De vertegenwoordigers van deze ministeries kunnen behalve de premier ook de positie van president innemen.

De wetgevende tak van de regering

De wetgevende macht bestaat uit de nationale vergadering die in totaal 300-leden telt. 244-leden worden gekozen uit de verschillende kiesdistricten en 56 via evenredige vertegenwoordiging. De leden van de nationale vergadering dienen voor een periode van vier jaar en tussentijdse verkiezingen worden gehouden indien een lid niet in staat zou zijn om de volledige termijn te dienen. De belangrijkste taken zijn het doorgeven en wijzigen van de wetten van het land, het controleren van de nationale begroting en de administratieve procedures, het bekrachtigen van verdragen en het goedkeuren van benoemingen door de staat. Het heeft het mandaat om hoge functionarissen te beschuldigen. Het heeft een commissie van zeventien leden die eerst moet overleggen over ingewikkelde beleidszaken en wetsvoorstellen voordat ze het woord voeren.

De rechterlijke macht van Zuid-Korea

De rechterlijke macht bestaat uit de hoogste rechtbanken en andere tribunalen verspreid over het hele land. De president benoemt de opperrechter met instemming van de nationale vergadering. De andere rechters worden benoemd door de president, maar op aanraden van de opperrechter. De rechters zijn aansprakelijk voor een termijn van zes jaar. Alle rechters moeten een juridische opleiding van twee jaar doorlopen in het gerechtelijk en opleidingsinstituut. Het hooggerechtshof leidt de rechterlijke macht en is het laatste hof van beroep volgens de Koreaanse wet. Het constitutionele hof behandelt alleen zaken betreffende de herziening van de grondwet en beschuldigingen.

Zuid-Korea is een staat met meerdere partijen. Verkiezingen vinden plaats na elke vijf jaar om de president en de leden van de nationale vergadering te kiezen. De Nationale Verkiezingscommissie houdt toezicht op de verkiezingen. Het heeft lokale overheden die autonomie krijgen en hun uitvoerende en wetgevende macht hebben. Autonomie strekt zich echter niet uit tot de rechterlijke macht en de onafhankelijke agentschappen. De drie takken van de overheid opereren onder het systeem van balans en controles op een manier dat de werking van elk filiaal wordt gecontroleerd door de leden van de andere afdelingen.