Welk Type Overheid Heeft Equatoriaal-Guinea?

Auteur: | Laatst Bijgewerkt:

De grondwet van het land definieert de republiek als een presidentiële republiek waar de president optreedt als staatshoofd en regeringsleider. Equatoriaal-Guinea werd onafhankelijk van de Spanjaarden in 1968 en vestigde zich als een republiek onder de president van het land. De eerste regering vestigde een dictatoriaal bewind waarbij de president de macht consolideerde, meerpartijendemocratie afschafte en diplomatieke banden met westerse landen verbrak. De regering ontving kritiek op misbruik van mensenrechten en onderdrukking van de oppositie. Een staatsgreep in 1979 leidde tot de vorming van de tweede regering. Ondanks dat de 1982-grondwet de republiek als een democratie heeft vastgelegd, is de politiek van Equatoriaal-Guinea nog steeds meestal despotisch en biedt het de burgers een beperkt vermogen om de regering te veranderen.

De uitvoerende macht van de regering van Equatoriaal Guinee

De president wordt gekozen voor een termijn van zeven jaar door de populaire stemming. De president benoemt de uitvoerende leden. Hij is het meest invloedrijke lid van de uitvoerende macht met de macht om leden van het kabinet te benoemen en te ontslaan, de wetgevende macht te ontbinden en parlementsverkiezingen te eisen. De premier werkt onder de bevoegdheden van de president. De huidige president in Equatoriaal-Guinea is Teodoro Obiang, die president is sinds 1979 hem de langst dienende dictator in Afrika maakt.

De wetgevende tak van de regering van Equatoriaal Guinee

De wetgevende macht van Equatoriaal Guinea bestaat uit de volksvertegenwoordigers en de senaat. De Kamer van volksvertegenwoordigers is het lagerhuis van het parlement, bestaande uit 100-leden die worden verkozen via een proportioneel systeem voor een periode van vijf jaar. De kamer is momenteel samengesteld uit één partij en daarom is er geen bezwaar tegen uitvoeringsbesluiten. De Senaat, een 55-lid, werd geïntroduceerd in het 2011-grondwetswijziging bij de eerste senatoriale verkiezingen in 2013. Senatoren dienen voor een termijn van vijf jaar.

De justitiële afdeling van de regering van Equatoriaal Guinee

Equatoriaal-Guinea is gebaseerd op een gemengd rechtssysteem dat aspecten van burgerlijke en gewoonlijke wetten combineert. Het rechtssysteem bestaat uit vele rechtbanken met het Supreme Court als de hoogste. Binnen het Hooggerechtshof zijn civiele, commerciële, administratieve, arbeidsrechtelijke en gebruikelijke rechtbanken. Andere rechtbanken in het rechtsstelsel zijn onder meer het constitutionele hof, de rechtbank van garanties, de hoven van beroep, militaire rechtbanken en districts- en districtsrechtbanken. De president benoemt het Hooggerechtshof en de rechters van de Constitutionele Rechtbank voor respectieve- lijk vijf en twee jaar. De rechterlijke macht van de Republiek wordt bekritiseerd vanwege de desorganisatie en het gebrek aan professionalisme bij het voeren van gerechtelijke aangelegenheden.

Verkiezingen in Equatoriaal Nieuw-Guinea

Verkiezingen in Equatoriaal-Guinea worden op verschillende niveaus gehouden om de president en leden van de kamers van afgevaardigden te kiezen. Elke zeven jaar en om de vijf jaar worden er presidentsverkiezingen gehouden voor parlementsverkiezingen. Het kiesstelsel van het land wordt geconfronteerd met kritiek van internationale waarnemers omdat de meeste niet voldoen aan de normen van vrije en eerlijke verkiezingen. Alle burgers ouder dan achttien jaar krijgen stemrecht. Hoewel het land een meerpartijendemocratie is, neemt de regerende partij altijd het grootste deel van de zetels (tot 99%) mee in parlementsverkiezingen.

Mensenrechten in Nieuw-Guinea

Hoewel de grondwet voorziet in de bescherming van de mensenrechten in het land, bestaan ​​er gevallen van misstanden zoals onverdraagzaamheid voor de oppositie, marteling, ontvoeringen, onwettige moorden, ongerechtvaardigde arrestaties en intimidatie van buitenlanders. De overheid onderdrukt ook de vrijheid van pers, vereniging, beweging en spraak. De aanwezigheid van een corrupt justitieel systeem verslechtert de mensenrechtensituatie, aangezien de slachtoffers geen legaal kanaal hebben om hun grieven te verhelpen.