Burkina Faso is een klein land in West-Afrika dat onafhankelijk werd in 1960. Het land is geplaagd door militaire staatsgrepen en dictatoriaal leiderschap in de loop van zijn geschiedenis. Het systeem van de regering in Burkina Faso is een semi-presidentiële republiek, waarbij het staatshoofd de president is, terwijl het hoofd van de regering de premier is.
De Grondwet
De grondwet van Burkina Faso is de hoogste wet in het land en Burkina Faso heeft verschillende grondwetten aangenomen sinds de onafhankelijkheid in 1960. De eerste grondwet werd aangenomen op november 27th, 1960, die voorzag in de oprichting van drie regeringsafdelingen. Deze grondwet werd echter in 1966 opgeschort door president Lamizana, die ook de wetgevende macht ontbond, uitgaande van absolute uitvoerende en wetgevende macht. De tweede grondwet van het land werd aangenomen in 1970, die de restitutie van alle democratische instellingen dicteerde, maar werd later opgeschort in 1974 na de oprichting van een militaire regering. De derde grondwet werd gevestigd in 1977, maar werd al snel afgeschaft na een 1980 militaire staatsgreep. De huidige grondwet is overgenomen in 1991 en is later aangepast in 2000.
Uitvoerende macht van de regering
De grondwet van Burkina Faso voorziet in de oprichting van de uitvoerende macht waarvan de primaire functie de uitvoering van het regeringsbeleid is, evenals de bewaarder van de belangen van de natie in internationale aangelegenheden. De uitvoerende macht is samengesteld uit de president, de premier en het kabinet. Verkiezing van de president vindt plaats tijdens een democratische volksverkiezing die na elke vijf jaar plaatsvindt. Aanvankelijk voorzag de grondwet in een presidentiële termijn van zeven jaar, maar de wet werd gewijzigd in 2000 en de termijn werd teruggebracht tot vijf jaar. De president is, met instemming van de wetgevende macht, gemandateerd om de premier te benoemen. De uitvoerende macht van Burkina Faso werd geteisterd door militaire staatsgrepen in de geschiedenis van het land, met het land met zeven regeringsleiders sinds het verkrijgen van onafhankelijkheid, van wie velen regimes hebben gehad die de grondwet ernstig hebben ondermijnd.
Wetgevende tak van de regering
In de praktijk heeft Burkina Faso een eenkamerstelsel van het parlement, bestaande uit de nationale vergadering met 127-zetels waarvan de leden worden gekozen in een kiesdistrict met meerdere zetels door evenredige vertegenwoordiging, en zij dienen termijnen van vijf jaar. Volgens de gewijzigde grondwet zou Burkina Faso in theorie een tweekamerig parlement moeten hebben dat bestaat uit de senaat en de nationale vergadering. De senaat bestaat echter niet en er is slechts één kamer van nationale vergadering. De laatste verkiezingen van het land werden gehouden op november 29th, 2015, en de volgende verkiezingen worden gehouden in 2020.
De Senaat
De senaat is het hogere huis van de wetgevende macht en werd gevestigd in 2012 door middel van wijzigingen in de grondwet. Het oorspronkelijke bovenhuis (Kamer van volksvertegenwoordigers) werd in 2002 afgeschaft, waardoor de wetgevende macht van het land een eenkamerkamer was. De huidige senaat bestaat echter alleen in theorie, aangezien de regering de bepalingen niet implementeert voor de oprichting ervan. Volgens het 2012-amendement zouden leden van de senaat afkomstig moeten zijn van de lokale overheid, religieuze autoriteiten en vertegenwoordigers van arbeiders, werkgevers en burgers van Burkina Faso die in het buitenland wonen.
De nationale vergadering
De nationale vergadering is de lagere kamer van de wetgevende macht en het is de enige wetgevende kamer die in de praktijk bestaat. De nationale vergadering bestaat uit 127-leden, waarvan 111 wordt verkozen tijdens provinciale verkiezingen, terwijl 16-leden worden verkozen tijdens nationale verkiezingen. De leden worden gekozen via een systeem van evenredige vertegenwoordiging. De primaire rol van de nationale vergadering is het formuleren van wetgeving, maar het is ook betrokken bij de benoeming van de premier. De voorzitter van de nationale vergadering is de leider van de nationale vergadering, en hun primaire rol is het voorzitten van parlementaire procedures en wordt gekozen bij absolute meerderheid van stemmen van de parlementsleden.
Rechterlijke afdeling van de regering
De primaire functie van de rechterlijke macht is de rechtsbedeling en het hoogste gerechtshof in Burkina Faso is de hoogste rechter in beroep (Cour de Cassation), gevolgd door de Raad van State en de Constitutionele Raad. Andere ondergeschikte rechtbanken zijn onder meer beroepshoven, hoge rechtbanken, tribunalen in eerste aanleg, de districtsrechtbanken, gespecialiseerde rechtbanken en gewoonten.
