Officiële taal van Antigua en Barbuda
Antigua en Barbuda is een Caribische eilandennatie met een populatie van rond 91,295. Deze eilanden werden oorspronkelijk bewoond door inheemse volkeren, waaronder de Arawak en de Carib, tot de 17e eeuw toen Britse kolonisatoren arriveerden. Tijdens deze gekoloniseerde periode werd het Engels de taal van de overheid, het bedrijfsleven en het onderwijs. Toen Antigua en Barbados onafhankelijk werden in 1981, bleef het een deel van het Gemenebest van Naties en bleef het Engels de officiële taal.
Antigua en Barbuda Creools Engels
Omdat veel van de bewoners in dit land afstammelingen zijn van Afrikaanse slaven, is het gemeenschappelijke Engels dat in dit land wordt gesproken, beïnvloed door Afrikaanse woorden en zinsneden. Taalkundigen beschouwen het op deze eilanden gesproken dialect zelfs als een soort Creools Engels, ook wel bekend als Broken English, Leeward Caribbean Creole en Patwa.
Dit dialect wordt gesproken over de Leeward-eilanden in het Caribisch gebied en heeft ongeveer 150,000 moedertaalsprekers. Luidsprekers kunnen ervoor kiezen om alleen in deze creoolse variant te spreken of kunnen schakelen tussen creoolse en standaard Engelse middentelling. Het gebruik van standaard Engels houdt meestal verband met de sociaaleconomische status van de spreker. Personen met een hogere sociaal-economische achtergrond zijn waarschijnlijk opgeleid in het formele schoolsysteem en zijn meer vertrouwd met de grammatica van de Engelse taal. Linguïsten geloven dat Leeward Caribbean Creole zich voor het eerst ontwikkelde toen Afrikaanse slaven probeerden de taal van hun eigenaars te imiteren. Tegenwoordig kunnen sprekers woorden uit het Brits of Amerikaans Engels gebruiken in de dagelijkse communicatie. Bovendien, met de toename van immigranten, wordt deze creoolse taal langzaam beïnvloed door het Guyaans Creools, het Trinidadiaans Creools, het Jamaicaans Creools en het Bajan Creools.
Immigranten talen in Antigua en Barbuda
De meest gesproken immigrantentaal in Antigua en Barbuda is Spaans. De meeste Spaanse sprekers van vandaag komen oorspronkelijk uit de Dominicaanse Republiek en zijn na 1981 naar het land gekomen. Immigratierecords geven aan dat er op zijn minst 1,200 Dominicaanse Republikeinen in Antigua en Barbuda wonen. Andere records geven aan dat deze populatie overal kan zijn van 3,000 tot 10,000 als mensen zonder papieren worden opgenomen. Het bewijs van hun permanente aanwezigheid in dit land is te zien in spaans-talige borden in stedelijke gebieden, evenals het toegenomen aantal Spaanssprekende kerken. Als reactie op deze grote populatie van Spaanse sprekers heeft de regering een aantal openbare diensten geïmplementeerd in deze immigrantentaal. Een voorbeeld hiervan zijn de waarschuwingen en adviezen uitgegeven door het National Office of Disaster Services. In 2001 reageerde ook het ministerie van Onderwijs met de implementatie van een Spaans taalprogramma op openbare scholen met een hoog percentage Spaanse studenten.
Een zeer klein percentage van de bevolking rapporteert een Portugese etnische identiteit. De meeste Portugese immigranten kwamen halverwege de 19 eeuw aan op deze eilanden. Deze mensen raakten betrokken bij het importeren van goederen om ze op de eilanden te verkopen en werden uiteindelijk bekend als retailers. Onderzoek wijst uit dat er in Antigua en Barbuda een populatie van ongeveer 1,200-Portugese sprekers woont.
Daarnaast wordt het Noord-Levantijnse Arabisch beschouwd als een andere immigrantentaal van Antigua en Barbuda. Deze taal kwam met de komst van immigranten uit het Midden-Oosten tijdens de 20 eeuw. Tegenwoordig spreken ongeveer 400-personen in het land Noord-Levantijns Arabisch.
