De Indian Independence Act van 1947 stelde dat de Britse koloniale heerschappij zou eindigen op augustus 15, 1947, en dat de provincies van Brits India zouden worden opgesplitst in twee gebieden, de Dominion van Pakistan en de Unie van India. De Radcliffe-lijn markeerde de grens tussen de twee nieuwe heerschappijen, genoemd naar Sir Cyril Radcliffe, de voorzitter van de Grenscommissies. Radcliffe was belast met de gelijke verdeling van de provincies van Brits-Indië, die op dat moment 175,000 vierkante mijlen en 88 miljoen mensen omvatte.
Divisies van Pakistan en India
Pakistan was bedoeld als moslimgebied terwijl India seculier zou blijven. De noordelijke provincies hadden een moslimmeerderheid en zouden deel gaan uitmaken van Pakistan. De provincies Baluchistan en Sindh zijn volledig aan Pakistan gegeven; de twee regio's hadden een moslimpopulatie van respectievelijk 91.8% en 72.7%. Zowel Bengalen in het noordoosten als Punjab in het noordwesten hadden een moslimpopulatie van iets meer dan 50% van de totale bevolking. West-Punjab werd West-Pakistan, terwijl Oost-Punjab de Oost-Punjab in India werd. Bengalen was ook verdeeld met de oostkant in Pakistan en het westen in India. In Punjab waren er geen duidelijke grenzen die de moslims van de hindoes en de sikhs konden scheiden, en dit leidde ertoe dat mensen naar gebieden met mensen in hun gemeenschap verhuisden en sommigen van hen werden gedood door de andere partij.
Conflicten in de toewijzing van districten
De divisie ging niet zonder conflict. Er waren conflicten in gebieden die zowel India als Pakistan dachten te moeten geven, maar gingen naar de andere partij. Het district Gurdaspur lag in het noordelijke deel van Punjab en had vier administratieve afdelingen. Pakistan kreeg slechts een van de vier divisies toegewezen. India kreeg de drie divisies die destijds een moslimmeerderheid hadden en dit leidde tot een bevolkingsuitwisseling met moslims die naar Pakistan vertrokken en Sikhs en hindoes die naar India verhuisden. De Pakistaanse functionarissen waren van mening dat deze verdeling oneerlijk was. Ondanks dat de Chittagong Hill Tracts in Bengalen een meerderheid van de bevolking van niet-moslims hadden, werd het gegeven aan Pakistan. Chittagong besloot de kloof niet op te lossen en hief protest de Indiase vlag op; dit leidde tot een woordenwisseling tussen de lokale bevolking en het Pakistaanse leger. Malda district in Bengalen had de moslim meerderheid, maar het grootste deel van het district werd toegekend aan India, Pakistan betwist dit besluit. Het district Khulna had een hindoe-meerderheid maar werd aan Pakistan gegeven, terwijl het district Murshidabad met een meerderheid van de moslimbevolking aan India werd gegeven.
Grensconflicten
Na de verdeling door de commissie werden de regeringen van beide partijen overgelaten om de grenzen te implementeren. De lijn bracht verschillende oorlogen teweeg van bewoners die het gevoel hadden dat ze aan de verkeerde kant van de lijn vielen. Drie oorlogen, in 1947, 1965 en 1971, kwamen voort uit de grensconflicten. De verdeling van India en de Radcliffe-lijn is een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Bangladesh, Pakistan en India.
