Een quasar ontleent zijn naam aan "Quasi-stellaire radiobron", verwijst naar objecten die zich in het universum bevinden, produceert veel warmte en verlicht ook, vandaar dat ze vanaf de aarde zichtbaar zijn, ondanks dat ze de verste vreemde lichamen van de aarde zijn. Deze lichamen zijn groter en helderder dan de zon en halen hun energie uit zwarte gaten. De Quasar werd voor het eerst ontdekt in 1930 door een natuurkundige bekend als Karl Jansky, die niet duidelijk kon zien wat ze te wijten waren aan een gebrek aan apparatuur. In 1950 konden astronomen de Quasar-lichamen duidelijker zien en verklaren. Ze gebruikten radiotelescopen en ontdekten dat de Quasar omringd was door gas. De onderzoekers zijn erachter gekomen dat ze in het centrum staan van aankomende sterrenstelsels, vandaar de mogelijkheid om robuuste radiogolven af te leggen.
De vroege ontdekkingen van de Quasar
In de 1950s en vroege 1960s hebben de astronomen twee Quasar gedetecteerd en ze 3C-48 en 3C-273 genoemd. Gezien van een hoekige vorm en grootte, werden meer van deze objecten ontdekt in 1960 en gedocumenteerd door Allan Sandage en Thomas A Matthews. De quasar werd verder onderverdeeld in "radio luid" en "radio stil", die beide het vermogen hebben om op hoog niveau energie om te zetten in een proces van kernfusie.
De relativiteitstheorie van Einstein is ontwikkeld in 1970. De theorie voorspelde de invloed van de zwaartekracht op de quasar. Snel vooruitspoelen in de 1980s met behulp van meer geavanceerde apparatuur, konden de astronomen één uitleg en beschrijving van de Quasar bedenken. Het model is dat quasars een soort object in de melkweg zijn en de verschillende weergaven zijn vanwege het punt waarvandaan de Quasar wordt bekeken. Deze objecten verminderen omdat al het gas en stof eromheen wordt opgedronken.
Hoe zendt de Quasar licht uit?
De energie geproduceerd door quasars is afhankelijk van de grootte in miljoenen en triljoenen elektronvolt. Deze energie is meer dan dat door alle sterren wordt overgebracht. De quasar is daarom de helderste objecten in de lucht, alleen dat er ver weg van de aarde is.
Hoewel het onmogelijk is dat licht uit het zwarte gat ontsnapt, kunnen sommige flitsen door de randen ontsnappen. Terwijl andere stukken van de snelheid van het licht worden verwijderd, komen vuil en gas automatisch in het zwarte gat. Deze kleinere lichamen komen uit het zwarte gat eronder en erboven en worden meegenomen door de versnelling die het hoogste is op aarde. Er wordt geschat dat alle quasars miljarden lichtjaren van de aarde verwijderd zijn. Er wordt verondersteld dat de Melkweg meer dan 2,000-quasars heeft gehost die in de loop van de tijd slapend zijn geweest en daarom niet zichtbaar zijn.
