Karst-landschappen zijn over de hele wereld te vinden, variërend van gestippelde heuvels tot sinkholes, zoals te vinden is in delen van de centrale Verenigde Staten. De term "karst" wordt gebruikt om te verwijzen naar een speciaal type landschap dat het resultaat is van het oplossen van de oplosbare gesteenten, waaronder maar niet beperkt tot kalksteen en gips. Het landschap wordt gekenmerkt door natuurlijke kenmerken zoals grotten en bronnen die meer dan 25% van de wereldbevolking water geven. Het karstvormingsproces is een geologisch proces dat vele jaren in beslag neemt, resulterend in unieke oppervlakte- en ondergrondse formaties, waarvan sommige complexe ondergrondse drainagesystemen en grotten vormen. Rond 10% van het oppervlak van de aarde wordt ingenomen door karstlandschap.
Karst Formation
Het proces van karstvorming is gekoppeld aan wat "kooldioxidecascade" wordt genoemd. Het proces vindt plaats wanneer het oppervlak van de bodem, vooral rond de scheuren, wordt afgebroken door het zure water. Karstvorming varieert van regio tot regio. Terwijl de regen door de atmosfeer gaat, wordt kooldioxide opgelost in het water. Zodra de regendruppels op het oppervlak vallen, sipt het water in de grond en lost meer CO op2 om zwak koolzuurwater te vormen. Het geïnfiltreerde water erodeert scheuren en spleten in de rots. Met de gestage toevoer van koolzuurwater beginnen carbonaatbeddingen zoals kalksteen en gips op te lossen. De openingen op de beddingen worden groter, met een ondergronds drainagesysteem dat begint te ontwikkelen, waardoor grote hoeveelheden water kunnen passeren en de snelheid van karstvorming verder wordt verhoogd.
Karst Functies
Het proces van karstvorming kan resulteren in de vorming van verschillende grote of kleine kenmerken, zowel op het oppervlak als onder de grond. Op het oppervlak kunnen kleine onderdelen zoals runnels en kalksteenverhardingen worden gevormd in gebieden met een los oppervlak. Functies zoals sinkholes, verticale schachten en verdwijnende streams komen vaak voor op middelgrote oppervlakken. Enkele van de grootschalige karst-kenmerken zijn karstvalleien en poljes. Complexe ondergrondse drainagesystemen en grote grotten en grotsystemen worden onder het oppervlak gevormd. Een andere opmerkelijke karst-topografie is het makatea-oppervlak dat in de tropen gebruikelijk is, gevormd door erosie langs de kust van kalksteen.
Opmerkelijke Karst-gebieden
Hoewel karst-kenmerken over de hele wereld verspreid zijn, vooral in gebieden met oplosbaar gesteentemateriaal, vereisen sommige functies een intense zoektocht om opgemerkt te worden. De Nullarbor-vlakte van Australië is de grootste kalkstenen karst ter wereld. Het beslaat een oppervlakte van ongeveer 77,000 vierkante mijl. Slovenië heeft enkele van de meest riskante sinkholes ter wereld. Highland Rim in het westen van de VS is het op een na hoogste risico van karst in de wereld. De regio's van Mexico van het schiereiland Yucatan en Chiapas bevatten een aantal van de belangrijkste karstgebieden.
Karst veroorzaakte milieuproblemen
Ondiepe aquifers in karstgebieden zijn kwetsbaar voor grondwaterverontreiniging, vooral door landbouwactiviteiten en verwijdering van vast afval. Structuren die zijn ingebouwd in sinkhole-vlakten zullen waarschijnlijk overstromingen ervaren die mogelijk verergeren door een toenemende mate van oppervlakte-afvoer of verminderde opslag als gevolg van het vullen van het sinkhole. Sinkhole collapse kan leiden tot een kostbare vernietiging van eigenschappen die op het oppervlak zijn gebouwd. Het instorten wordt vaak veroorzaakt door een val in de grondwaterspiegel onder het regolith-gesteentecontact.
