Ethiopianism is een beweging geboren uit noodzaak om voor politieke en godsdienstige vrijheid met een bredere mening van het herstellen van de waardigheid van Afrika te roeien en een betekenis van patriottisme in de Afrikanen in te prenten. Het dateert uit de moderne koloniale tijd en manifesteerde zich in de landen ten zuiden van de Sahara. De beweging was een kanaal waardoor de leden van de landen ten zuiden van de Sahara pleitten voor een betere behandeling van hun koloniale meesters. De beweging was een weg die de Afrikanen gebruikten om de grieven en hun frustraties over hoe ze werden behandeld uit te blussen; in het bijzonder tegen elke vorm van segregatie door de koloniale heersers. Het was een beweging om te pleiten voor inclusiviteit en vrijheid om te oefenen wat de lokale mensen als essentieel en relevant voor hen beschouwden in religie of politiek.
Geschiedenis
Het Ethiopianisme als een beweging werd geïnitieerd in de vroege 1880s met de belangrijkste krachten achter de Zuid-Afrikaanse arbeiders die zendingswerk deden. Ze kwamen samen en begonnen unaniem onafhankelijke kerken te vormen die waren samengesteld uit Afrikaanse leden. Een van de pioniers om de term te gebruiken was Mangena Mokone die de Ethiopische kerk vormde in het jaar 1892. Andere pioniers waren mensen zoals Edward Wilmot Blyden en Joseph Ephraim die gepassioneerd waren over de Afrikaanse cultuur en ideologieën. Deze beweging werd gerechtvaardigd door het feit dat het woord Ethiopië in de Bijbel kon worden getraceerd waar het Cush of Kush werd genoemd. De initiatie van de beweging veroorzaakte vergelijkbare ontwikkelingen in de regio met parallelle ontwikkelingen in gebieden zoals Nigeria en Kameroen. In Nigeria werd de Native Baptist Church samen met de Anglicaanse United Native African Church opgericht.
Door de evolutie van deze beweging veranderden politieke activiteiten in politieke partijen en vakbonden, waarbij elke organisatie haar eigen leden en hun eigen leidende beginselen had om hun ondernemingen te leiden. Dit was rond het jaar 1920. Later vernauwde de beweging zich en werd nu geassocieerd met een deel van de onafhankelijke religieuze bewegingen zoals de zionistische kerk. Gaandeweg werd de naam Ethiopianism zwakker en zwakker in die mate dat rond 1970s de term zelden buiten Zuid-Afrika werd gebruikt.
Significantie
De beweging, net zoals aanvankelijk waargenomen door de eigenaren, heeft haar doel in hoge mate gediend. Het zag dat Afrikanen werden bevrijd van de harde behandeling door koloniale leiders en ervoor zorgden dat retrogressieve kwesties zoals raciale segregatie met uitsterven bedreigden. De beweging speelde een sleutelrol bij het helpen van de Zulu-opstand een groot succes te worden in de 1906 onder leiding van John Chilembwe. De beweging zag ook dat Afrikanen nu leidinggevende posities konden innemen, vooral in de kerken, waardoor ze in staat waren invloedrijke beslissingen te nemen. De beweging zorgde ervoor dat de slogan "Afrika voor Afrikanen" voltrokken werd met volledige inclusiviteit over de hele linie; religie, zowel politiek als sociaal opgericht in het koloniale tijdperk. Door de beweging werd de waardigheid van Afrika hersteld en nu hebben de huidige generaties een erfenis om zich aan vast te klampen en trots te zijn om Afrikanen te worden genoemd.
