Het kubisme was een belangrijke kunststijl die werd gepionierd door Pablo Picasso en Georges Braque in de vroege 20 eeuw. Kubisme is avant-garde in de natuur, wat betekent dat het experimenteel en radicaal was. Louis Vauxcelles bedacht de term "kubisme" in 1908 na het observeren van de landschappen geschilderd door Braque en opmerkend hoe de geometrische vormen "kubussen" waren. Kubistische schilders verwierpen de oude praktijk van kunst die de natuur kopieert en beproefde technieken van perspectief en modellering. Deze kunstenaars geloofden in tweedimensionaal canvas. Ze hebben objecten gebroken in geometrische vormen met behulp van meerdere gezichtspunten om het onderwerp weer te geven. Het werk van de kubisten bracht een revolutie teweeg in de Europese schilderkunst en beeldhouwkunst, en inspireerde bewegingen in muziek, literatuur en architectuur.
Achtergrond van Kubismearchitectuur
De kubisme-architectuur leende zwaar van de kubistische kunst met betrekking tot geometrische vormen en vormen. In eerste instantie manifesteerde dit zich in het ontwerp van radicale experimentele gebouwen. De gemeenschappelijkste gemeenschappelijke kenmerken waren transparantie, ruimtelijke ambiguïteit, vormfacetten en multipliciteit. Kubisme Architectuur brengt begrippen als abstractie, geometrisatie, symboliek, vervorming, fragmentatie en illusie naar voren. De gebouwen worden gekenmerkt door scherpe, duidelijke lijnen om perspectief te kunnen bekijken. De vensters hebben een kubieke of rechthoekige vorm en komen niet noodzakelijk op één lijn met elkaar, waardoor ze een revolutionair uiterlijk krijgen. Het gebruik van gewapende betonconstructies gaf kubisme ook een voorsprong in de bouwsector.
Debat over kubisme architectuur
Kubisme Architectuur was niet goed ontvangen in zijn vroege dagen. Mensen geloofden dat het een bizar verraad was van de moderne architectuur. Veel kubistische gebouwen waren gemaakt van bakstenen die moeilijk in geometrische vormen konden worden gesneden, waardoor hun constructie duur en veeleisend was. Beton werd al snel een meer ideale manier van bouwen omdat kubisten het in elke flexibele geometrische vorm konden gieten. Het doel van kubistische architecten was om ornamenten te omarmen, waardoor de vorm zo dynamisch was dat het een decoratieve functie kon vervullen. Mensen maakten ook een bespotting van de neiging van kubistische architecten om de schoonheid van buitenkanten te benadrukken en interieurontwerp volledig te negeren. Het vinden van meubels die goed zouden kunnen aansluiten bij het uniqeu-interieur van deze huizen was een moeilijke uitdaging. Kubistische architecten geloofden dat de stijl bedoeld was om een complex kunstwerk te produceren en daagden interieurontwerpers uit creatief te zijn. Uiteindelijk waren kubistische meubels, lampen, koffieserviezen, schilderijen en andere kubistische decoraties beschikbaar om de kritische ontwerpvraag te beantwoorden.
Acceptatie van kubisme
Het kubisme in de architectuur werd revolutionair omdat het geen historische vergelijking had. Net als elk ander idee kreeg het kubisme te maken met tegenstand van spelers die een gestage en gestructureerde verandering wilden. Kubistische architecten stonden voor hun principes en creëerden een design-meesterwerk dat uiteindelijk werd omarmd. Met de groei van architecturale technologie zijn kubistische gebouwen gemakkelijk en betaalbaar geworden in de moderne wereld.
