Taalkundige oorsprong
Afrikaans is een dochtertaal van het Nederlands en wordt bij voorkeur gesproken in Zuid-Afrika en Namibië en tot op zekere hoogte in delen van Botswana en Zimbabwe. Het ontwikkelde zich eigenlijk als een taal onder Zuid-Nederlandse Nederlandse kolonisten in het zuiden van Afrika tussen de 18th en 20th Eeuwen. Het ontstond in de Nederlandse Kaapkolonie door een afwijking van Europese Nederlandse dialecten. Het was tot die tijd bekend als de "keuken Nederlandse taal", en kreeg geen prestigieuze officieel erkende functie die was gegeven aan de andere opmerkelijke Europese talen in Afrikaanse landen. Meestal voor taaldoeleinden zijn de lexicale en syntactische leningen van het Afrikaans afgeleid van andere talen, zoals het Maleis, het Portugees, de Khoisan-taal, Bantu en zelfs Zuid-Afrikaans Engels.
Unieke woorden
De belangrijkste dialecten van de Afrikaans taal omvatten drie historische dialecten die bestonden na de Grote Trek in het jaar 1830. Ze zijn de Noordkaap, een mengsel van de Nederlandse en Khoi-Khoi-taal, Oost-Kaap (een mix van Nederlands en Xhosa) en de laatste, West-Kaap, (met de Grote Karoo en Kunene tongen). Er zijn veel belangrijke grammaticale woorden bij betrokken, vergelijkbaar met de Nederlandse taal, zoals met de volgende woorden:
- J wordt normaal gespeld als / j / in Kaapse (Kaap) Afrikaans, en / dz / in de Nederlandse taal.
- Ik ben wordt uitgesproken als ek is
- Hij / Zij / Het wordt uitgesproken als hy / sy / dit is
- We worden uitgesproken als ons is
- Je bent (plur.) Uitgesproken als julle is
- Ze worden uitgesproken als hulle is
Een ander uniek kenmerk van de taalvorm is dat de sprekers bij het vertellen van een verhaal meestal de tegenwoordige tijd of de historische tegenwoordige tijd gebruiken. Ze gebruiken zelfs dubbele negatieven als ze in zinsvorm spreken. Bijvoorbeeld: "Ik wil dit niet doen", of "Ek wil dit nie doen nie", is een verklaring die de nadruk legt op het doen van niets.
Geografische verdeling van luidsprekers
Het Afrikaans wordt door de lokale bevolking van een groot deel van Zuid-Afrika als de eerste of de tweede taal gebruikt en wordt zelfs in de scholen van de natie onderwezen. Omdat het voornamelijk in de regio Kaapstad werd ontwikkeld, wordt het in dat specifieke deel van het land het meest gesproken en wordt het gerespecteerd vanwege de oorsprong. De functies in de taal zijn van Zuid-Hollandse Nederlandse aard en bevatten de reguliere grammatica van hetzelfde. De witte Afrikaanse gemeenschap die deze taal spreekt, staat bekend als "De Boer". Afgezien van Zuid-Afrika wordt het Afrikaans veel gesproken in delen van Namibië, door een kleine groep blanke mensen in Zimbabwe, en het wordt vaak gesproken door de Zuid-Afrikaanse gemeenschappen die ook in het buitenland wonen. Bovendien heeft de grondwet van de natie Zuid-Afrika ook het Afrikaans als officiële taal erkend.
Opmerkelijke Afrikaanse literatuur en muziek
Met de erkenning van deze taal kwam het Afrikaans rijke culturele erfgoed in de schijnwerpers en enthousiaste voorstellingen van Afrikaanssprekende kunstenaars hebben het erfgoed gepromoot. Er zijn veel korte verhalen, romans en drama's die door deze mensen sinds het jaar 2000 zijn geproduceerd. Deze omvatten opmerkelijke literaire werken zoals Afstande, Emma en Nella, Geldwolf, Thula-Thulaen Weerloos. Er zijn veel werken gemaakt door de beroemde artiesten en rappers uit de moderne tijd die deze muziek hebben beïnvloed, en om er maar een paar te noemen: Kobus, Valiant Swart en Somerfaan. Deze opmerkelijke muzikale werken omvatten ook Het magisch realisme in zulke stukken als enkele recente Afrikaanse romans, Die Afrikaanse literatuur, Drie decennia kort, en nog veel meer.
Officiële erkenning en nalatenschap
Afrikaans werd officieel erkend als de officiële taal van het land van Zuid-Afrika in het jaar 1925, en is tegenwoordig opgenomen in de andere officiële 11-talen van het land van vandaag. Hertzog was de man die de officiële status van de Afrikaanse taal veilig stelde. Hij speelde een leidende rol door het vormen en verankeren van het artikel 137 van de Zuid-Afrikaanse grondwet, dat dezelfde status aan de taal gaf. De voortdurende erfenis van de officiële status van deze taal werd ook geïntroduceerd in de Zuid-Afrikaanse periode na de apartheid.
