Unesco-Werelderfgoed In Costa Rica

Costa Rica bevat natuurlijke habitats met de beste droge bossen van Midden-Amerika tot Noord-Mexico. Deze belangrijkste habitats bevatten enkele van de zeldzaamste planten en diersoorten in Latijns-Amerika en samen vormen ze een rijke biologische diversiteit. De rijkdom van deze omgevingen dient als belangrijke toeristische attractie in Costa Rica. Vanwege hun economische en culturele betekenis zijn sommige sites opgenomen in de UNESCO-werelderfgoedsites om het behoud voor toekomstige generaties te verbeteren en te bevorderen. Dit zijn de belangrijkste sites.

UNESCO-werelderfgoed in Costa Rica

Area de Conservación Guanacaste

Deze site wordt beschouwd als een belangrijke natuurlijke habitat vanwege de grote biodiversiteit waaronder het grootste droge bos in Midden-Amerika. De Area de Conservación Guanacaste was ingeschreven in 1999 en werd uitgebreid door een privégrondbezit (St Elena) van 15,000 ha. De uitbreiding was bedoeld om de interferentie van omliggende omgevingen te verminderen en ook het behoud van de inheemse flora en fauna te verbeteren. De Area de Conservación Guanacaste herbergt enkele zeldzame planten- en diersoorten die alleen in de regio zijn gelokaliseerd. De site is erg belangrijk vanwege de ecologische processen die hier plaatsvinden en die een directe impact hebben op de terrestrische en mariene kustgebieden.

Cocos Island National Park

Het Cocos Island National Park ligt 550 kilometers voor de kust van Costa Rica. Het eiland heeft veel diersoorten die zich hebben aangepast aan endemische soorten die alleen op het eiland zijn gelokaliseerd. Sommige van de soorten zijn hagedissen, insecten, vogels en zoetwatervissen. Coco-eiland zorgt voor een exclusief zeeleven met walvissen en hamerhaaien. De onderwaterwereld van het nationale park is beroemd met duikers die genieten van de adembenemende uitzichten op de pelagische soorten zoals haaien, tonijn en dolfijnen. Deze en vele andere vormen van onderwaterleven maken het eiland tot een hub voor biodiversiteit. Het wordt alleen bewoond door Rangers van het Costa Ricaanse Park die voor de natuurlijke hulpbronnen zorgen.

Diquís delta Precolumbiaanse chiefdom nederzettingen met stenen bollen

De Dolfi-Delta Precolumbiaanse Chiefdom-nederzettingen zijn belangrijke culturele sites die de complexe sociale, economische en politieke systemen van de periode AD 500-1500 in Costa Rica vertegenwoordigen. De Diquís-delta bevat unieke elementen en structuren zoals kunstmatige heuvels, begraafplaatsen, verharde gebieden en een verzameling stenen bollen. De stenen bollen hebben diameters tussen 0.7 m en 2.57 m, en hun gebruik, betekenis en betekenis is nog steeds een mysterie en meer nog hun productie. De grote plunderingen van archeologische vindplaatsen die Costa Rica overkwamen hadden het conserveringsproces van de meeste cultureel belangrijke sites bedreigd. De grote sedimentlagen die de bollen hadden bedekt en ze eeuwenlang hadden begraven, verhinderden de plunderaars de locatie van de stenen bollen te ontdekken.

Talamanca Range-La Amistad Reservaten & Nationaal Park La Amistad

De Talamanca Range-La Amistad Reserves / La Amistad National Park is het grootste nationale reservaat in Costa Rica, hoewel een klein deel van het park zich in Panama bevindt. Het tropische regenwoud en nevelwoud domineert het reservaat en speelt een belangrijke rol in het ecologische systeem. De regio wordt bewoond door vier verschillende indianenstammen die vreedzaam naast elkaar bestaan ​​en genieten van de voordelen van de nauwe samenwerking tussen Costa Rica en Panama. De unieke bossen van het Talamanca-assortiment zijn de thuisbasis van verschillende soorten, zoals apen, jungle katten, vogels en vele andere dieren.

De noodzaak om de Werelderfgoedlocaties in Costa Rica te beschermen

De instandhoudingsinspanningen van deze sites zijn in de loop van de jaren met verschillende tekortkomingen geconfronteerd, zoals ontoereikende financiering en wanbeheer. Dit heeft het proces vertraagd om ervoor te zorgen dat inheemse flora en fauna blijven gedijen zonder externe bedreigingen van menselijke activiteiten en belangen. Het plunderen van archeologische vindplaatsen en ongereguleerd toerisme heeft ook een grote bedreiging gevormd voor de instandhoudingsprocessen. Zonering en het creëren van bufferzones lijken echter de juiste instrumenten te bieden om het onderhoud en de duurzaamheid van de sites te verbeteren.

UNESCO-werelderfgoed in Costa Rica