Unesco-Ingeschreven Franse Schatten Van Immaterieel Cultureel Erfgoed

Frankrijk heeft een rijk cultureel erfgoed en sommige unieke elementen van de Franse cultuur zijn erkend als immaterieel cultureel erfgoed. De schatten die als cultureel erfgoed in het land worden erkend, variëren van gerechten, handarbeid, muziek en dans, ceremonies en culturele praktijken. De schatten staan ​​bekend om hun historische, culturele, religieuze en historische betekenis.

10. Gwoka: muziek, zang, dans en culturele praktijk -

De term Gwoka verwijst naar de volksliederen en -dansen uitgevoerd op de Ka-drums. Dit type muziek is afkomstig uit Guadeloupe en wordt uitgevoerd in een cirkel, waar dansers en zangers om de beurt spelen terwijl ze tegenover de drums staan. De muziek bevordert individuele improvisatie en expressie, en wordt door alle etnische groepen op het eiland omarmd. De drums kunnen zeven ritmes creëren die zijn doorgegeven sinds de 18e eeuw. Gwoka wordt zowel in gemeenschappelijke gelegenheden als in carnaval gespeeld en werd door UNESCO opgenomen in 2014.

9. Limousin zevenvoudige ostensions -

Deze erfenis bestaat uit een reeks grote processies die elk zevende jaar plaatsvinden in Franse steden. De processies tonen overblijfselen van katholieke heiligen bewaard in de Limousin-kerken terwijl ze hun aanbidding vergemakkelijken. Grote menigten verzamelen zich om de relieken te zien, uitgerust met spandoeken, decoraties en vlaggen. De inwoners van Limousin zijn trots op het evenement en beschouwen zichzelf als de beheerders van de traditie. De voorbereiding van het proces is gemeenschappelijk, en het brengt de geestelijkheid, handwerkslieden, muzikale groepen, vrijwilligers, liefdadigheidsorganisaties en koren samen. De traditie werd door UNESCO vastgelegd in 2013.

8. Fest-Noz, feestelijke bijeenkomst -

De Fest-Noz feestelijke bijeenkomst wordt uitgevoerd door de collectieve beoefening van traditionele Bretonse dansen, gekenmerkt door begeleidende zang of instrumentale muziek. De bijeenkomsten hebben zowel culturele als taalkundige waarde en ze dienen om mensen van alle leeftijden bij elkaar te brengen. Bijna duizend van deze bijeenkomsten vinden jaarlijks in Bretagne plaats en brengen dansers, muzikanten en zangers samen. De bijeenkomsten zijn gericht op het revitaliseren van de Bretonse cultuur en het promoten van een culturele identiteit onder de Bretons. Deze feestelijke bijeenkomst werd door de UNESCO in 2012 vermeld als een van het immateriële culturele erfgoed van Frankrijk.

7. Paardrijden in de Franse traditie -

Paardrijden in de Franse traditie staat voor een paardenschool die vriendschappelijke relaties tussen mensen en paarden bevordert. De school rust renners uit met fundamentele processen en principes die de nadruk leggen op de afwezigheid van geweld en gebrek aan dwang en die een evenwicht proberen te vinden tussen de eisen van de rijder en het lichaam en de stemming van het paard. De Cadre Noir van Saumur wordt erkend als de belangrijkste gemeenschap in de nationale school voor ruitersport. De trainees streven naar nauwe relaties met het paard, stellen wederzijds respect vast en bereiken 'lichtheid'. De sport is door UNESCO opgenomen in 2011.

6. Gastronomische maaltijd van de Fransen -

De gastronomische maaltijd van de Fransen is een traditionele sociale praktijk die prominent aanwezig is bij belangrijke vieringen, waaronder bruiloften, verjaardagen en verjaardagen. De feestmaaltijd verzamelt mensen samen om te genieten van lekker eten en drinken. Het probeert samenhorigheid en waardering van smaak en producten van de natuur te bevorderen. De maaltijd begint met een aperitief, wat een drankje is voor de maaltijd, en na vier opeenvolgende gangen bestaande uit een voorgerecht, vlees met groenten, kaas en dessert, en eindigt met likeuren. De maaltijd legt de nadruk op de zorgvuldige selectie van gerechten, het kopen van goederen die voornamelijk lokaal zijn, het koppelen van eten met goede wijn en de mooie indeling van de tafel. Personen die bekend staan ​​als gastronomen zijn goed thuis in de traditie en geven deze kennis mondeling of in schriftelijke vorm door. UNESCO noteerde de maaltijd als een van de immateriële culturele erfgoed van Frankrijk in 2010.

5. Vakmanschap van Alençon -

Het vakmanschap van Alençon verwijst naar een uniek ambacht van naaldkant maken dat zich ontwikkelde in de stad Alençon, Normandië, in Frankrijk. De techniek is tijdrovend, omdat er per vierkante centimeter zeven uur nodig is en er veel vakmanschap voor nodig is. Bij het begin werd de methode gebruikt om verfijnde kant voor het koninklijke hof en de elite te produceren. De kunst beleefde een achteruitgang na de Franse Revolutie, en de dominantie ervan werd verder uitgedaagd door de komst van mechanisch kantwerk. De ambachtslieden gebruiken ontwerpelementen op een fijn genaaid net om decoratieve items te maken voor zowel het religieuze als het burgerlijke leven. De ambachtslieden trainen zeven tot 10 jaar om de techniek die generaties lang worden doorgegeven volledig te beheersen. De kunst werd door UNESCO 2010 vermeld als immaterieel cultureel erfgoed.

4. Compagnonnage -

Compagnonnage is een kunststroming die het netwerken bevordert van ambachtslieden die betrokken zijn bij hout, steen, leer, textiel, metaal en hout. Het is uniek ontwikkeld om kennis door te geven via stage, schoolgerichte training, nationale en internationale educatieve reizen, handelsinitiatie-rituelen en gewoon leren. Er zijn drie gemeenschappen van 'compagnons' die bijna 45,000-mensen hebben. Kandidaten die een bepaald vak willen leren, zijn van toepassing op een van deze gemeenschappen. De training duurt gemiddeld vijf jaar en stagiairs reizen door Frankrijk en de wereld om verschillende methoden en manieren te vinden om kennis over te dragen. Om een ​​kandidaat te accepteren, moet men een meesterwerk presenteren dat beoordeeld moet worden door de compagnons. Compagnonage werd door UNESCO vermeld als immaterieel cultureel erfgoed in 2010.

3. Schrifttraditie in de Franse houtskeletbouw -

De Scribed-houtkwekerij is een traditionele techniek die dateert uit de 13-eeuw die wordt gebruikt in houtwerken. Het vaartuig werd onafhankelijk van architectuur onderwezen en het stelt bouwers in staat de volumes van een gebouw nauwkeurig te definiëren, evenals de kenmerken van de houten componenten. Het vaartuig maakt geen gebruik van wiskundige en meetlatmaten, maar gebruikt veeleer markeerapparatuur, schietlood en niveaus om kruispunten tussen stukken hout in te delen en over te brengen. De vaardigheid benadrukt op een goed oog en vaste handen. De kunst werd door UNESCO vermeld in 2009.

2. Maloya -

Maloya is een inheemse muziek en dans van het eiland Réunion. Het werd gemaakt door de slaven die aan suikerplantages werkten en die Malagasi en Afrikaanse afkomst hadden. In de loop van de tijd werd Maloya door de hele bevolking van het eiland omarmd. Oorspronkelijk was het muziekgenre een dialoog tussen een solist en een koor in aanvulling op percussie-instrumenten, maar het heeft verschillende vormen in de moderne tijd. De belangrijkste thema's in de muziek zijn politieke eisen, slavernij en armoede. De teksten zijn voornamelijk geschreven in het Creools, hoewel er soms een creoliseerde Malagassische vorm wordt gebruikt. De muziek van Maloya is door UNESCO opgenomen in 2009.

1. Tapijt van Aubusson -

Het tapijt van Aubusson is een ambacht dat zich ontwikkelde in de steden Aubusson, Felletin en andere regio's in het Franse Creuse. De knowhow dateert uit de 16 eeuw en is sindsdien doorgegeven sinds generaties. Het wandtapijt van Aubusson omvat vele processen die in harmonie werken om een ​​beeld te weven. Uit de processen voortgekomen werken zijn hoofdzakelijk bedoeld voor decoratie en omvatten wandkleden, meubels en vloerkleden. Het vervaardigen wordt bereikt door het gebruik van een horizontaal weefgetouw dat wordt aangeduid als een weefgetouw met een lage kromming en met eigenhandig gemaakte garens. De Wever wordt geleid door een cartoon, die een model is van het gewenste patroon. Het hele proces wordt met de hand gedaan en het is tijdrovend en duur. De wandtapijten van Aubusson worden overal ter wereld als de gouden standaard beschouwd. Het tapijt van Aubusson werd door UNESCO in 2009 ingeschreven als een immaterieel cultureel erfgoed.

UNESCO-ingeschreven Franse schatten van immaterieel cultureel erfgoed