Bedreigde Zoogdieren Van Mauritanië

Mauritanië, officieel bekend als de Islamitische Republiek Mauritanië, ligt aan de westkust van Noord-Afrika. Het is het elfde grootste land in Afrika en aan de oost- en zuidoostgrens ligt Mali, de Atlantische Oceaan in het westen, Senegal in het zuidwesten en Algerije in het noordoosten, terwijl Marokko en een deel van de Westelijke Sahara ten noorden liggen. De dekkingsgraad van het land is 397,685 vierkante mijl met een populatie van ongeveer 4.1 miljoen. Nouakchott is de hoofdstad en tevens de grootste stad van het land. De fauna van Mauritanië bestaat zowel uit fauna (zoogdieren en vogels) als uit flora (planten). Verschillende zoogdieren worden met uitsterven bedreigd, zoals de Scimitar Oryx. Bwlow zijn enkele voorbeelden in meer detail.

Noordwest Afrikaanse Cheetah

De Noordwest Afrikaanse Cheetah is ook bekend als de Sahara Cheetah. Zijn wetenschappelijke naam is Acinonyx jubatus hecki en is fysiek anders dan andere cheeta's. Het is kleiner met een bijna witte korte jas met vlekken die vervagen van zwart tot lichtbruin langs de wervelkolom en op de benen. Het gezicht heeft weinig of geen vlekken op het gezicht en ook scheursporen missen vaak. Het strekt zich uit over de centrale en de Westelijke Sahara en de Sahel in kleine gefragmenteerde populaties. Deze cheeta's zijn meer nachtdieren dan andere cheeta's, waardoor ze water kunnen besparen en de hitte van overdag kunnen vermijden. Ze jagen op voedsel en hun voornaamste prooi zijn antilopen zoals de addax. De Noordwest-Afrikaanse cheeta werd in 2009 tot bedreigde soorten verklaard, voornamelijk vanwege het stropen van het dier voor zijn huid of het opzettelijk doden van deze cheeta's als uw aanval op geiten en kamelen, en de oplossing van dreigende conflicten zou dit kunnen aanpakken. Het stropen van hun prooi zoals gazellen door mensen kan hen mogelijk hun voedsel ontnemen en zo tot hun uitsterven leiden.

Addax

De wetenschappelijke naam is Addax nasomaculatus en wordt ook wel de witte antilope en de antilope van de schroefhoorn genoemd. Het werd voor het eerst beschreven in 1816 door Henry de Blainville als zowel mannelijk als vrouwelijk. De addax is seksueel dimorf aangezien het vrouwtje korter is dan de mannetjes. Bovendien hebben ze geen specifieke habitat omdat ze nomadisch zijn, voornamelijk op zoek naar de weidegronden, en verschillende habitats hebben geregistreerd in de Sahara. De addax is een van de bedreigde soorten als gevolg van ongecontroleerde jacht die in de loop van de jaren is versneld en die kan worden gecontroleerd door afrastering en droogte.

Dama Gazelle

De addra gazelle, of mhorr gazelle, is wetenschappelijk bekend als Gazella dama. Het is een soort gazelle gevonden in de Sahara en de Sahel met een bruinbruine kop en nek. Zowel mannen als vrouwen hebben middenlange geringde hoorns gebogen in een S-vormige vorm. Ze zijn het grootste type gazelle met lange poten die een groot oppervlak bieden voor het afvoeren van warmte zoals ze dagelijks zijn. De dama-gazelle heeft meer water nodig dan andere woestijndieren en is dus niet resistent en vergaat tijdens droogte. Terwijl de voornaamste reden dat ze in gevaar zijn, is te wijten aan de ontbossing van bomen die ze voeden en de gemechaniseerde jacht en als gevolg daarvan zijn er reservaten gebouwd zodat de dieren vreedzaam kunnen leven.

Nijlpaard

De wetenschappelijke naam is Nijlpaard Amfibisch en het is het op drie na grootste zoogdier na olifanten en neushoorns. Het heeft een looplichaam met korte poten en een bijna afgeplatte 14-inch lange staart. Het hoofd is aangepast voor onderdompeling met zijn oren, ogen en neusgaten hoog in de schedel, waardoor de neusgaten gesloten zijn wanneer deze in water onderdompelen. Ze zijn seksueel dimorf, omdat mannen groter en zwaarder zijn dan vrouwen. Ze zijn ook semi-aquatisch omdat ze hun dagen in water en nachten op het land doorbrengen en daarom zijn het nachtdieren die in groepen van gemiddeld 30-nijlpaarden in water, estuaria of meren leven. Het zijn plantenetende dieren die zich voeden met gras en geen waterplanten, ook al leven ze in water. Hun primaire bedreiging is de mens die ze doodt, hetzij voor vlees, slagtanden of voor het vernietigen van gewassen.

Barbarijse schapen

Het schaap van Barbarije is wetenschappelijk bekend als Ammotragus lervia. Ze zijn zanderig van kleur en worden donkerder naarmate ze ouder worden, met een iets lichtere onderbuik en met een donkere lijn langs hun rug. Er zit wat ruig haar op de keel (meer op de mannetjes dan op de vrouwtjes) en hun hoorns hebben een driehoekige doorsnede. Hun relatief gladde hoorns buigen naar buiten, naar achteren en dan naar binnen met een lengte van 20 inches. Ze komen van nature voor in Noord-Afrika en worden gevonden in de rotsachtige, droge bergachtige gebieden die hen helpen de roofdieren te ontwijken. Ze zijn schemerig terwijl ze vroeg in de ochtend en laat in de middag grazen. Hun grootste bedreiging is verwoestijning, stroperij, habitatvernietiging in grote mate door begrazing en droogte. Vestiging van reserves in het noorden zou zijn als hulp bij het redden van de schapen van Barbarije.

Bedreigingen voor zoogdieren in Mauritanië

Menselijke activiteiten vormen een grote bedreiging voor het gezonde bestaan ​​van veel zoogdieren in Mauritanië. Jagen en stropen heeft geleid tot een massale afname van hun aantal, maar de opwarming van de aarde veroorzaakt verwoestijning en verandering van habitat die nadelige gevolgen heeft voor dieren. Sommige zoogdieren zoals de oryx zijn in het wild opgeëist en kunnen alleen in beschermde omhuizingen worden gevonden.