Omschrijving
De op één na grootste rivier van Zuid-Amerika, de Paraná-rivier slingert zich een weg door de Zuid-Amerikaanse landen Brazilië, Paraguay en Argentinië, met een totale afstand van ongeveer 4,880-kilometers. De rivier ontstaat in Brazilië aan de samenvloeiing van de Grande en Paranaíba rivieren, en stroomt verder in zuidwestelijke richting tot het de Paraguay rivier aan de zuidelijke grens van Paraguay ontmoet. Vanaf hier stroomt het verder zuidwaarts door Argentinië, uiteindelijk komt het bij de Uruguay-rivier en stroomt het vervolgens af naar de Río de la Plata-riviermonding die uiteindelijk uiteindelijk leegloopt in de Atlantische Oceaan. Het stroomgebied van de Paraná omvat een gebied van ongeveer 2,800,000 vierkante kilometers. Vanaf de oorsprong tot de kruising met de Paraguay-rivier staat de Paraná-rivier bekend als de Alto of Upper Paraná. Brasilia en São Paulo van Brazilië, Asunción van Paraguay en Buenos Aires van Argentinië zijn enkele van de grootste Zuid-Amerikaanse steden langs het stroomgebied van de Paraná. De Itaipú-dam, een van 's werelds grootste hydro-elektrische energieprojecten, is ook gebouwd op de Paraná-rivier langs de grens Brazilië-Paraguay.
Historische rol
Voordat de eerste Europeanen in Zuid-Amerika aankwamen, organiseerde het stroomgebied van Paraná op plausibele wijze grote nederzettingen van dergelijke Indianenstammen als het Aché-volk, zoals blijkt uit de ontdekking van stenen werktuigen die waarschijnlijk door deze jagers-verzamelaars in dit gebied werden gebruikt. Tijdens de 16th en 17th Centuries, toen Europese verkenningen van het Zuid-Amerikaanse continent op hun hoogtepunt waren, diende de Paraná-rivier als een belangrijke route om vanuit de kust toegang te krijgen tot de binnengebieden van het continent. In 1526 werd Sebastian Cabot de eerste Europeaan die begon met de verkenning van het stroomgebied van de Paraná. Gedurende deze tijd hadden de rivier en zijn omgeving een overvloed aan natuurlijke vegetatie en een bloeiend niveau van biodiversiteit. Met de groei en ontwikkeling van landbouw, visserij en navigatie door menselijke nederzettingen langs het stroomgebied, werd de rivier echter de levensader van miljoenen Zuid-Amerikanen. Ondertussen namen de flora en fauna van de bossen van de Paraná-rivier geleidelijk af in grootte, aantal en diversiteit.
Moderne betekenis
De rivier de Paraná en zijn zijrivieren vormen een vitaal onderdeel van het dagelijks leven van de bevolkingen van Zuid-Amerikaanse volken langs hun oevers. Vissers die in de buurt van de rivier wonen profiteren het meest van de rijke fauna van de waterfauna. Commercieel belangrijke vissen, zoals de surubí en de sábalo, worden gevangen uit de rivier, waarbij beide worden verkocht voor grootverbruik door de binnenlandse bevolking en ook worden verwerkt voor export naar het buitenland. In 2003 werden 45,000-tonnen shads en in 2004 34,000-tonnen van de sábalo, gevangen in de Paraná-rivier, geëxporteerd. Het stroomgebied van de rivier de Paraná ondersteunt ook grootschalige landbouw en veeteeltactiviteiten. Veel grote steden zijn opgedoken aan de oevers van de rivier, waarbij de rivier als een bevaarbare route diende om deze steden effectief met elkaar te verbinden en naar de havensteden in de deltagebieden bij de kusten. De aanleg van massale hydro-elektrische dammen op de rivier heeft het mogelijk gemaakt dat deze gebieden grote hoeveelheden elektriciteit opwekken om de stroombehoeften van de groeiende bevolking van de regio te ondersteunen. De dammen van Yacyretá en Itaipú, gebouwd op de Paraná, hebben capaciteiten om respectievelijk 3,100 MW en 12,600 MW elektriciteit te genereren. Naast de rijkdom aan natuurlijke hulpbronnen die worden gebruikt voor de productie van verbruiksartikelen en -kracht, bezoeken duizenden internationale toeristen de regio Paraná om de overvloedige natuurlijke rijkdom en schoonheid van de plaats te ervaren. Dit stimuleert de lokale economie en het levensonderhoud van de lokale bevolking in belangrijke mate verder.
Habitat
Het zwoele klimaat van het ecosysteem van de Paraná-rivier ondersteunt het bestaan van een diverse en unieke verscheidenheid aan flora en fauna. Waar menselijk ingrijpen schaars is, bleven bossen en savanne-begroeiing floreren langs de oevers van de rivier. De beboste regio van de bovenste regio van Paraná staat bekend als het Alto Paraná Atlantische Woud. 50% van de planten en 90% van de amfibieën van dit bos zijn endemisch voor het gebied. Een groot aantal soorten die de Alto Paraná Atlantische bossen bewonen, zoals de jaguar en de zevenkleurige tanager, staan ook op de rand van uitsterven. Naast het leven op het land ondersteunt de rivier ook een groot aantal aquatische soorten, waaronder trekvissen zoals de Atlantische sabel-tand ansjovis, de Sábalo en de Gouden Dorado, evenals andere vissen zoals Piranha's, Meervallen, de Longvis, en een diverse variëteit van klein fytoplankton en macrofyten. De Paraná-rivierdelta vormt ook een belangrijk wetlandsecosysteem, hoewel veel ervan door menselijk ingrijpen is beschadigd. Soorten zoals de Pampas-kat, het moerashert en de capybaras zijn te vinden in de laatst overgebleven natuurlijke habitats van dit deltagebied. Het Predelta National Park en het biosfeerreservaat Paraná Delta zijn opgezet in het Paraná Delta-gebied om de inheemse flora en fauna van de regio te beveiligen.
Bedreigingen en geschillen
Momenteel lijdt het ecosysteem van de Paraná-rivier onder de nadelige gevolgen die zijn veroorzaakt door willekeurig menselijke activiteiten. De bouwprojecten die dammen bouwen en andere kunstmatige belemmeringen langs de rivier de Paraná hebben onherstelbare schade toegebracht aan de ecosystemen van de rivier. Tijdens de bouw van de Itaipu Hydro-elektrische Dam in 1979 op de Paraná, zijn de Guairá-watervallen volledig verdronken tijdens het aanleggen van de dam. Dergelijke dammen en waterwegen hebben ook aquatische en terrestrische habitats van inheemse flora en fauna aangetast, omdat ze de migratieroutes van vissen in gevaar hebben gebracht en zelfs duizenden lokale mensen uit hun huizen hebben verdreven. Snelle ontbossing langs de oevers van de rivier voor landbouwuitbreiding heeft bijgedragen aan de erosie van het land, waardoor de rivier op zijn beurt wordt belast met enorme hoeveelheden geërodeerde sedimenten en puin, en de kwaliteit van de waterbronnen van Paraná wordt belemmerd. Bijna 88% van het oorspronkelijke deel van het Atlantische Woud rond de rivier de Paraná is verloren gegaan, waardoor het bestaan van veel van de inheemse flora en fauna van de regio in gevaar is gebracht. Een wetenschappelijk rapport beweert dat bijna 50% van de vissoorten van de Paraná in de loop van slechts 20-jaren was vervallen. De Sábalo, een belangrijke soort van het ecosysteem van de Paraná-rivier, vormt een belangrijke schakel in de voedselketen en wordt ook verzwakt door uitbuitende visserij. Helaas lijken deze vissers niet te beseffen dat ze niet alleen het ecosysteem ernstig beschadigen met hun onverantwoordelijke praktijken, maar ook de visserij in de regio's van zeer belangrijke economische hulpbronnen voor komende generaties vissers en vrouwen uitputten.
